Alle inzendingen van delius

Al van ver te zien bedwelmend schier bloeit nu bruidswit jasmijn en wilde vlier…

Gedaan met zingen neergeplet bek oranje- geel 's merels deel…

Daar is kortstondig plots dit helblauw wiegelen in de wind en buitensporig de vlier zich nestelend in de oksel van de wilg een geur zo welig zo bemind geen mens die het verzint…

Er is geen haast bij zo te zien zou je zeggen slakkengangetje…

Schubert op zijn mooist Ook al heet ze onvoltooid Laatst nog eens gehoord ?…

Vergeet-mij-nietje ik vind 't een zalig woord als uit de hemel…

Je kijkt zo graag zelfs naar muziek kijken is een lust ik zie je graag…

Was je er niet ik vond je uit niet onwaarschijnlijk zoals de merel fluit…

Ze velden bomen en af en toe viel er wat regen tussendoor het waren stoere dennen met pijnappels torenhoog…

Ik zou mij wel willen wikkelen in een gewisse zelfgenoegzaamheid vandaag mijn armen om mij sluiten zweven een witte wolk gelijk een witte pluim zo licht kijken naar de blauwe lucht…

Zij ging ook takken zetten in een vaas wij namen samen de lift 't was straks Pasen en gaan die bloeien vroeg ik haar nou ja die gaan wortels schieten zei ze en dan plant ik ze in de tuin ach zo zei ik en lachte haar even aan de een denkt aan bloemen en de ander aan wortels de tuin speelde in haar hoofd ik las het op haar gelaat…

Zwart haar mantel daaronder rood haar kleed daaronder slank haar leest een feest zij trekt zoals het hoort heel achtzaam eerst haar rechter handschoen uit haar lippen rood haar haar haar ogen zwart zij lacht uitdagend oogverblindend een ster een koningin der nacht zij is een pracht…

Ongelooflijk zeg hoe kan een dier zo nobel ja zo edel zijn…

Ik zag een ekster op een zondagochtend halfweg maart op zijn nest van vorig jaar hoog in een kale kruin van een populier wat dacht je wel heus zwart en wit het zou geen ekster zijn was hij op zijn nest niet fier…

Verbluffend hoe mild zijn antwoord was en zijn gezonde nieuwsgierigheid vooraf…

Een krakende trap 't was niet alleen de tijd die hem dat lapte zoek de zonkant kind dacht ik toen mijn buurmans kat daar lag te spinnen een trap van steen klimt in de wolken als daar maar geen regen van komt…

Zij houdt van takken in een vaas knoppen die zwellen haar ogen glanzen van verlangen van mildheid en van schenken haar handen verwennen de knoppen glanzen morgen gaan ze barsten ze weet het ze voelt het wat is het mooi jong en beloftevol te zijn zij houdt van takken in een vaas knoppen die zwellen morgen gaan ze barsten…

Ik hou van zwarte versgeploegde aarde vettig het ploegmes glimt er nog in na…

Het was een landschap van rijp op appelaars en perelaars en elzenhagen je weet wel van die langgerekte die maakten dat je nooit het noorden kwijt waart en dat was mooi…

Tevreden zijn met twee hectaren geheugen en vijf aren grond…

Mechelse schaper je zou zeggen het blaffen al een beetje moe…

Wat een schoon landschap zet je toch eens efkens neer velden om je heen…

Er lag een brugje met drie bogen het water halfvervroren de hemel open de vijver ingetogen je keek er door de bomen zo doorzichtig kon alleen de winter zijn…

In het schoonste blauw te zweven als een reiger trots barre koude eigenlijk niet zo groot een sperwer op een paal maar wat een aandacht het is daar weer het borstje rood maar nee hoor het is ieder jaar een ander wat is hij zwart die merel in mijn tuin die snavel oranjegeel hij vlecht al plannen…

We zijn weer eentje verder en het hoopje is vergroot misschien niet wijzer maar een beetje ouder en de wereld troost je draait nog altijd voort…

Scherper dan het licht een sperweroog van honger…

Je ziet het aan de zon zo fel het kan ronduit je krijgt er schaduw van…

Felle winterzon zilverwit gesmukt het land zo oogverblindend…

Winters geschrei een klad meeuwen in hun vlucht schapen showen ongemeen hun dikke vacht…

Zie hoe mei- en sleedoorn de een nog groen de andere al wit zich zo tolerant vervlochten aan een akkerrand…