Alle inzendingen van delius

Van sneeuwwitje en de zeven dwergen wou ik je vertellen omdat je vandaag ineens ook zeven is dat niet leuk geworden bent…

Het maakte mij niets uit ik zag radijsjes blinken en je lippen rood ik wou je effen kussen je nam net een stukje brood…

Het bladerdak op zijn dichtst populieren op hun hoogst akkers op hun rijpst bolsters van noten en kastanjes op hun schoonst…

Wespen houden van pruimen en wat had hij daar mooi staan bloeien dit jaar…

Hoe geladen ook en hoe buitengewoon schoon dit lied zonder woord…

Ik mis je zeg ik daarom dat ik je nu bel ik mis je meer dan in drie woorden welgeteld ergens mis ik je en erg…

Wij gooien alle twee onze schaduw voor ons uit 'k word alsmaar kleiner zeg je en je kijkt eens naar mij op ja zeg ik maar dat deert toch niet de zon…

Er was een scheur aan de hemel het licht viel erdoor kijk eens hoe maar hoe je dat zei dat vond ik mooi…

Je moet het willen zien dat prille groen van 't lindeblad dat roze en wit van appelbloesem die meidoornhaag in bloei met wild dat stekelig blad van hulst daartussen straks komt de herfst met rode bessen op een achtergrond van glanzend donkergroen stekels scherper nog dan die van toen…

Water dat kookt maakt een heus geluid en in een keteltje 't weet van fluiten…

Drie hondjes blaften om ter meest wat een geluk het bleef bij blaffen…

Zo klaar was lang niet meer het water van de gracht er dreef een zwaan zo wit als had zij het kasteel gepacht…

Alles is vlinder ook al zijn er van een soort niet al te veel meer…

De hemel schonk haar ontzettend blauwe ogen de Egeis en dolfijnen zag ik erin…

Hij zag er wild uit zei ik had goede ogen verte in zijn blik hij liep met zachte schreden de zee was hem lief en zand…

Hoor toch hoe lege flessen kunnen rinkelen hoe leegte opstandig of is het weer vol wil zijn…

Ik liep naast het liefste wat je deed zomaar met je voeten schelpjes kraken langs de zee ik weet nog hoe je zei doe ik graag hoor eens hoe ze kraken het lag er vol van wij liepen naast elkaar ik en jij we hielden van laagtij…

Daar ligt een stuk land je ziet er sikkelklaver en heggewikke en ik hoor je zeggen maak het niet zo moeilijk dit land…

Er is graagte er is veel er is meer en wat er niet is dat voel ik is er misschien de volgende keer…

De hemel is blauw ik doe niets zit in de zon er is blauw genoeg…

Een aardhommel zat op een lila distelbloem wat was hij schattig…

Een zomer halverwege een zomer die niet lukt een zomer die mislukt begiftigd met veel regen veel groen veel gras een zomer waar de wolken weergaloos in spelen een zomer die er is een zomer een zomer lang een zomer met een o een zomer zo rond als lang zo gaat het als het regent een zomer en al halverwege…

Ik heb een hekel aan bramen niet aan hun bessen ik ken er geen die zo vlekken…

Er stonden margrieten in het hoge gras rechtop 't viel op zo slank zo wit zo geel ze waren niet met veel je kon ze tellen op één hand zo fris en frêle twee jonge hengsten aan de overkant roerloos bijna keken toe je zocht mijn rechter hand ik zei geen schoner land…

Mooie bloem scherpe stekels o akkerdistel ik raak je niet aan…

Een hangend klooster hier dichter bij de hemel dezelfde graven…

Ach wat was het meisje treurig nog niet eens thuis daar lieten haar bloemen al hun kopje hangen zij kon haar oogjes niet geloven een traantje kwam naar boven en wat was dat plukken toch een feest geweest…

Misschien tast je de verte verder af dan nodig verte en verhemelte zijn op zichzelf genoeg…

Zo met twee handen graaien in een bak met kersen maakt het spannend al hoe het genot zich draait en keert en spiegelt in het glanzend donkerrode vel…

Vlezig zijn ze dieprood steengoed en lekker knap…