ik draai in die ochtend
achtervolgd door
dubbelbock en medefietsers
de eerste hellingen
weer op
bossen
vol met bomen
beloven me hun goede wil
wolken mist en dunne druppels,
flarden
roes versterkend,
vleugels
en ik dans omhoog met volgezogen benen
bovenop
ben ik verloren
vast gegrepen glijd ik door
tussen resten sneeuw
de muren…
vanuit je bed kijk je naar water
de rivier met de aalscholver herinner je je later
je bent mijn lieve meisje met de mooie dromen,
mijn eigenwijsje, die de wormpjes die naar boven komen
bedekt met aarde, een heel zacht laagje
de noten raapt en drie er van bewaart en dan vraag je
hoe lang het duurt voordat het bomen zullen zijn
en hoeveel bomen…
morgen is de sneeuw weer weg
misschien vanmiddag al
het is geen tijd voor bladeren
die er anders nat gelegen hadden
en de wind
de wind neemt mee en jij
somt op wat er gebeurt
en weet ook niet waar het eindigt
achter de boomgaard
zoeken de meerkoeten elkaar weer op
twee bij twee, je zag het
samen kwamen we het tegen
we fietsten naar huis…
De nieuwjaarsduik in Schevingen
Jij zoon, 14, zou er even in
Ik zei nog, weet wel waar je aan begint,
er zijn op nieuwjaarsdag veel andere leuke dingen.
Maar toch, je ging en ik keek mee,
en had het koudste van ons twee.…
Nick Drake opgezet,
hij komt binnen
en neemt direct zijn plaats in.
"When the day is done"
is na mijn werkdag iets anders
dan wat jij ermee bedoelde,
voor mij is het een glimlach.
En jouw "which will"
gebruik ik, je moest eens weten,
om even bij te komen.
Ineens, steeds weer ineens
ben je er even bij.
En anders ben
je op te roepen…