Alle inzendingen van greta casier

Neem Heer mijn avondbede na een moeizame en lange dag neem mijn zorgen of dank mede met een traantje of een lach. Neem Heer mijn avondbede maak mijn hart van wrevel vrij leg in mijn hart de ware vrede maak mij welgemoed en blij. Neem Heer mijn avondbede als ik alleen dicht bij U wil zijn behoed mij in de nacht voor vreze als de dagen…

Of je nu gaat twijfelen of geloven Gods schepping is uit niets ontstaan en dat kan niemand meer ontgaan Hij kon onszelf nog meer beloven… wacht tot de grote dag is aangebroken en ‘n paradijs voor jullie zal opengaan of je nu gaat twijfelen of geloven Gods schepping is uit niets ontstaan Kijk naar de sterren, zon en maan door wie worden…

Lavendelzakjes brengen de zomer terug in de linnenkast…

Ik loop door een dal, verlaten alleen rondom mij zijn de heuvels zo hoog ik vraag me af: hoe kwam ik hierheen en hoe stijg ik ooit weer omhoog? Steil is het pad, broos de houvast en mistig lijkt me ieder uitzicht. Boven mij hangt een loodzware last waarvan ik niet kan schatten 't gewicht. De nacht ontvouwt zich als een donkere waas ook…

In zachte zomernachten ligt stil te dromen… de witte waterlelie op haar groene bed haar kelk devoot gesloten die op het eerste zonlicht wacht wazig schijnt de maan over de donkere vijvervlakte stil en heel verwonderd wacht ze ... tot de morgen daagt haar hartje met goud bestraald…

de zee had het jongetje aan het strand gegeven het moest zichtbaar worden voor ieders oog 'n dood kind spreekt meer dan ellenlang vertoog de fotografe gaf het plaatje voor immer leven hun rubberbootje had het in de storm begeven onstuimige golven beukten het meters hoog de mensenhandelaar die de ouders bedroog en machteloos hun strijd moesten…

Ik zoek en zoek en zou willen weten Hoe ‘t met ons leven zal zijn na de dood vele boeken zijn daar over geschreven toch blijft het mysterie altijd even groot Ik zoek en zoek en zou willen weten waar ik mijn geliefden terug zal zien in een oneindigheid die niet is te meten en valt die menigte dan nog t’ overzien?. Ik zoek en zoek en zou…

Zeg mij waar ik moet gaan,waar Gij zult staan is die weg nog veraf ligt hij hoog of bergaf?…

als de bloemen weer gaan bloeien kan ik iedere naam met liefde noemen krijgt ons leven weer ‘n warme schijn hoe dankbaar moeten wij onze Tuinman zijn als de lavendel liefelijk gaat geuren en purperblauw de borders kleuren rond ‘n gazon dat groen en glad geschoren zijn zon en zomer in volle glans herboren als de juffertjes in ’t groen staan…

Een zomeravond geurend naar rozen en lavendel hoog en geel bloeit de dille langs het groene varenblad op het tuinpad waar ik langs hosta's wandel naar de vijver drijft een roze nenuphar als stille avondwacht ... Schaduw en rust vind ik bij de treurwilg en zijn verweerde bank in late uren die nog warm dragen van een snikhete…

Een hortensia bloeit zo blauw als de hemel op een zomerdag.…

Een roodborstje tjuikt in een donkere cypres naar het eeuwig licht.…

Kind van de muze zijn samen verbonden aan een heimelijke lijn kort of lang zijn wij soms in gesprek en niemand die iets hoort of iets merkt. Zonder een teken en midden mijn werk maar niet als ik mij aan mijn schrijftafel zet als de lust mij bekruipt van te schrijven kan ik meestal niet van haar krijgen. Soms uren of dagen op ze wachten…

Voorbij is weer de lentetover zilver siert de ochtenddauw uitgebloeide lenteanemonen staan al heel lang in rouw. Diepgroener wordt het lover roder ’t hart van de ontloken roos die zich uitgesproken in de zomer door een vlinder lief gekoosd. Verlangend naar de avondwinden de nachtegaal die zijn hooglied zingt doorheen de hoge kruinen van…

Geen naam was ons te lief voor onze kleine hartendief een lange speurtocht in vele boeken om de mooiste naam voor jou te zoeken toen bleek hij al geschreven in de palm van Gods hand en voor het heilig doopsel draag jij een wit kleedje afgeboord met strikjes en kant symbool van liefde en zuiverheid nu je tot Gods kindje wordt gewijd.…

Hoe lief zijn mij jouw verzen die door jouw hand geschreven hoe lief zijn mij jouw woorden als rozen bloeiend langs mijn wegen. Geen vers – alleen dat ene vers van jou dat toen leven in mij zocht en vond en wie die onze zielen van op afstand met sterke draden aan elkaar verbond. Wie kon zo goed onze zielen kennen of ’t was Hij die ons…

Als wij wonen boven die oneindige sterren in de eeuwig bloeiende tuinen van God geen duister meer ons uitzicht zal versperren als wij wonen boven die oneindige sterren en de grootheid van Zijn mysterie ontdekken indien wij geleefd hebben naar Zijn gebod als wij wonen boven die oneindige sterren in de eeuwig bloeiende tuinen van God.…

De klanken van de avondklok weergalmen tussen de berken van het oude kerkplein na een lome zomerdag talmen mensen in het park zoeken naar verfrissing bij een sprankelende fontein de avondvrede is voelbaar onder de bladstille platanen genieten zij van de luwte en spreken gedempt met elkaar of wandelen door de lange lanen genietend…

Op een dag vond ik hem weer mijn ouwe, lieve knuffelbeer hij keek zo zielig met zijn snuit zijn ene oog die hing half uit zijn pluchen vachtje was versleten door mijn eerste tanden stuk gebeten ik had hem geknuffeld en gekoosd en vond hem van alle knuffels 't mooist mijn lieve, ouwe knuffelbeer ooit wieg ik je in mijn armen weer als ik heel…

Als twijfel je wanhopig maakt omdat geloven niet meer gaat en waar je ook gaat op zoek geen stem van God die je roept hoe kan Hij een mens zo verlaten dat zelfs de afgrond gaat gapen en als je er ongemerkt inglijdt en Zijn hand je niet vastgrijpt en de nacht je volledig toedekt Zijn stem je ’s morgens niet wekt -zal Hij dan toch ergens staan…

Op een morgen zat op een bloembak een merel voor mijn vensterraam en keek mij met zijn lieve oogjes heel vertederd aan ’t was of hij zeggen wilde wat doe jij daar nog binnen deze morgen vroeg was ik voor jou al aan ’t zingen toen toonde hij zijn prachtig verenkleed en vloog naar de dakgoot met een kreet ach mereltje was ik als…

tingeling, tingeling, mobiele ijscoman klingelt door de straten met zijn soorten ijs warme dagen doen seizoensgebondene lekkernij verkopen aan een goede prijs…

de dagen dragen alleen nog nachten en ik zie geen ommekeer… gebed kan het verdriet verzachten al zit ik het liefst in stil geween. nog bind ik mij aan herinneringen die moeizaam zwerven door mijn hart van mooie dagen die te vlug vergingen en nu lange uren vullen vol van smart… de pijn die niet wil verzwinden schrijf ik in droeve verzen…

knorrende, konijntje, knagende,langoortje wortels en bladgroente genesteld in hooi kauwend op hooihoop zijn vezelleverancier behoedzaam tegen stress pas 't op voor de vlooi…

voor vaderdag geen geschenken of pakjes geef hem een open tuinfeest met lekkere hapjes en kom er vooral in een goede stemming aan laat met 'n hartelijk woord je liefde verstaan een echt zomerfeest in een bloemrijke natuur en met de lange dagen steekt het op geen uur de kleintjes dragen op 'n bankje hun versjes voor of zingen hun liedjes, en…

Vader de sterke man in ons leven bij wie klein en groot te rade gaat die zijn gezin vol liefde draagt en zijn eigen zelf, gaat vergeten vandaag mogen wij hem iets geven al houdt hij niet van groot ornaat vader de sterke man in ons leven bij wie groot en klein te rade gaat vandaag mag hij de dank beleven van liefde die men hem toedraagt…

Zij heeft in de nacht een kaars ontstoken voor iets waar ze innig op blijft hopen waar ze liefst als de dood over zwijgt dat niet sterven wil en een verlangen blijft. Smekend over het flikkerend licht; in tranen, weemoed en wanhoop lijkt het of ze schreden hoort nader komen en iemand een zwaar pak wegneemt boven het hoofd. Een stem begint…

een late zomeravond – een open raam een zoete jasmijngeur stroomt naar binnen in het bos is de nachtegaal aan het zingen hij zingt en zingt : gezegend is Zijn naam! Hij die zijn lied schiep en de rode rozen kan er nog iets mooiers op de aarde zijn die alle harten laat bloeien en blozen en daarin klopt telkens zijn lokkend refrein…

Glad gestreken ligt het gazon op een zondag in de zomerzon witte tuinstoelen onder een gele parasol een schaal aardbeien en kersen op tafel en een kruik met parelend water blauw bloeien de verbena's en wit de abutilon onder het vallend goud van een middagzon. Het stilleven dat ik in juni vind bij 't geruis van een bamboe en een murmelende…

Dag na dag zag zij in afwachting vergaan verscholen tussen vier vergrauwde muren ’t was wachten op ’n woordje van de buren haar leeftijdsgenoten waren al heengegaan God koos voor haar een lange levensbaan al moest zij die kille eenzaamheid verduren dag na dag zag zij in afwachting vergaan verscholen tussen vier vergrauwde muren zij had…