Alle inzendingen van harry

Het was wat je noemt: een schaap wel een met vijf poten Hield me - zonder dollen - nachten uit de slaap Ze raakte de tel kwijt bij 'het schaapjes tellen' Elke morgen - bij een snel ontbijt - was ik in hevige tweestrijd: Zal ik ja dan nee een brief... ten afscheid? Wie durft.... over zo'n schaap een oordeel vellen…

Tijd leek even stil te staan in de veste Grave Bezet door de Fransen een legertje ingehuurd Op de veste geweren en kanonnen afgevuurd strijd met slechts verliezers Sinds jaar en dag is strijd hier gestaakt de veste Grave slechts decor voor hen die de klok hebben stilgezet de Franse Tijd hebben 'nagemaakt.'…

Ze kijken hun ogen uit de gevels van de Leidse panden De levendigheid handel & wandel aan de grachten het verkeer Een dame & heer die voorzichtig oversteken een hond,uitgelaten Ze kijken hun ogen uit zullen er niet ...over praten Stilzwijgend aan de oude gracht waarin... bootjes op en neer.…

Ik wist van sleutels die op sloten passen..... Die openen met groot gemak als aan 'n sleutelbos op kleur te vinden Ik wist niet van roesten niet van sluiten ...en gesloten Ik wist niet van ruiten ongewassen niet gezeemd Geen blik in het hart meer en langer .....gegund Ik wist niet van deuren die me buiten ....sluiten…

Van water spreken van water zingen van oever,wal of kant..... Ik ben van land en niet van water ben ook geen prater kan wel van water zingen: 'Ik heb je voor 't eerst ontmoet daar bij de waterkant'.…

Ze sieren sieren het kale hout niet veel meer dan grillige staken winter met met z'n nurkse nukken .....overleefd Ze sieren de staken als bij 'n modepop .......oorhangers die Hazelaar heet hebben nog geen weet geen flauwe notie van de komst van voorjaar LENTE........…

Het is de kalmerende stem van zee die wij aanhoren Een stem die ons vrouwen doet bekoren Wij zwijgen soms stil voeren ons intiem gesprek Ons huilen weleens verloren in de bariton ...van vloed Waarin meer te horen dan spreken Voelt aan als tweede huid een mantel warme deken Aan zee waait bij tijd en wijle…

De scheepjes liggen er eenzaam Geen tuigage verankerd nog aan winter Wie bemint er niet het varen spelevaren? De golfjes bijna tot bedaren alleen geluid van water,wind en rillend zeil.…

Zoals water loopt door akkers,weiden lente maant tot spoed Je kunt haar route goed volgen met het blote oog Kwam winter niet met buien van sneeuw en regen opzwepende wind? Maar water loopt in greppel en geul tot aan haar laagste punt.…

Zoals wij... bouwen ze hun nesten hun onderdak Niet laag bijdegronds nee,hoog en verre van droog Door een wak in de wolkenbrij verlicht zon hun doen en laten Ik kijk naar boven weet -bij God niet- waarover ze praten Zal,luidruchtig over legsel eitjes en jongen krijgen,kunnen zijn.…

Zijn wij te nuchter om te kerken? De godshuizen van stemmen stil verstard in het bewegen Zijn wij meer 'aan de slag' 'meer van het werken'? Heeft Hij ons om die reden in het Aards Paradijs gezet? Om ons te stalen ons te sterken wat van leven.... overleven maakt? Dat het mij met deze vragen in mijn hart raakt Als…

Wacht... wacht nog even op een teken van leven Wacht... op lente aan twijg van boom en struik Wacht... op knoppen ze komen plots ....onverwacht Wacht... op zon die kiekeboe speelt ons toelacht zoals moeders naar hun kind.…

Door water werd hij betoverd door wetering sloot en plas Met golven rimpelingen was hij in z'n sas In verten zeilen een schip of boot? Wind zijn makker vriend en -steevast- handlanger Zelf voelde hij zich .........zanger zijn mond open Met de tonen en woorden van een lied kon ie uren lopen langs water wetering…

Nog spreekt winter taal: van plotse bui sneeuw of regen Kille wind tegen laan en straat spiegelglad Buien? je kunt ze zien hangen aan het loodgrijs van het gehemelte Nog hoor ik de taal in het kaal van bomen spreken Hoeveel weken.... voor m'n diep verlangen naar Lente?…

Ze torenen met hun spitsen boven huizen uit boven daken Ze willen ons,volk goed,in stilte bewaken Ze vinden ons doen en laten toch: 'n heel gedoe Waakzaam met hun wakkere ogen wakker uurwerk en klokken Ze zijn van volksfeesten en partijen Echt,erom jokken doen ze niet zo nu en dan... knijpen ze 'n oogje toe…

Het is een spel een dagelijks spel van licht en donker donker en licht De rollen zijn verplicht: dag & nacht blauw & wolken zon en maan,de hoofdrol Het oneindig spel eist zijn tol: nat worden van regen koud zijn door snijdende wind val op glad ijs geen hand voor ogen zien door invallende duisternis..... Maar welk een gemis…

Wind blijkt heer en meester Rukt en trekt aan boom en tak Meester en heer gehuld in somber wolken Een schrale zon zoekt zich een wak aan blauwe randen van schuchter lente De optimist in het jongetje laat z'n vlieger op Wind rukt en trekt vlieger met touw uit bei z'n handen.…

Het is ons feest feest in Mei Het plechtig plaatsen van de boom de meiboom De hoogste boom uit de buurt En dan de optocht met slaande trom Zomer zomer komt weerom En wij dragen takjes helgele bloemen Die worden aan de kale boom vastgemaakt Door moeders en zussen vaardige handen De kale boom wordt nu een droom…

Kind... ik wil oorlog uit je hand trekken,kom Kind.... kijk niet om het verleden vol vete,strijd Weet.... dat ik daaraan dagelijks lijd steken in m'n hoofd Weet... ze hebben -bij herhaling- de vrede beloofd Maar... voelden noch schuld over bom noch granaat over wonden noch dood Kind... ook in jou zit al oorlog want…

Golven... wie kent ze niet in z'n leven? Van hoge,lage van waarde in onze zoektocht langs aarde gras - en kruidenrand van het evenwicht Het is soms even 'n stil water vervat in woorden een gedicht Door wind niet aangeraakt,bewogen ...onberoerd Maar wind wakkert aan rimpelt het papier Laat zich gelden wij..…

Klaar zat hij met thee en glazen Snoeperij zelfs en een vriendelijk woord Op een bergtop had hij zich genesteld ons zien klimmen gelijk.... een berggeit opgaand in 'n leeg landschap Knap,'t heeft mij -toerist hier- doen.... verbazen Gastvrijheid als vanzelfsprekend.…

Wij zaten -breed uit- aan de rivier Gewoon zitten en kijken ons vertier Er kwamen vogels over wolken ook En samen... werd een spel van kennen en herkennen van tellen en hertellen van taal en verhaal Wij zitten aan de rivier diep in jouw jas gedoken aan niets heeft het ons ontbroken Nog stroomt er die rivier en vloeiend…

Je was in een speeltuin een speeltuin met een echoput Je kende... noch betekenis noch ervan het nut Je zag... de kinderbenen hangen over de rand Bij brand kon je water eruit putten De emmers gingen dan van hand naar hand om het vuur te blussen maar ondertussen gingen m'n ogen naar die kinderbenen Ik hoefde…

Lente... wacht ik de kwakkelwinter meer dan zat Er liggen reisfolders op de deurmat... De reizigers lachen me als modellen toe Ik ben zo'n winter beu en zo erg moe Er zijn boden,narcissen trompetteren het rond: lente...nadert.…

Wij,Hollanders trekken lijnen lijnen... in het landschap De sloten watergangen paden,wegen als langs een liniaal geschreven taal van wiskundigen Wij trekken lijnen vanuit onze breinen: rechtlijnig Misschien dat het een kronkel is.…

Zij is de bode bode van lente de wilg met haar katjes Aan oever en wal beemd en kant waar water gulzig is Zij is nieuw leven leven aan takken als zon scheutig is met schijnsel en sneeuw plots voor zon verdwijnt Liggend groen komt overeind zoekt hoogten toppen van kunnen in stengels en stelen doen ons delen in 'n…

Ze wandelen avond in de schemer van 'n bladzij bijna omgeslagen licht schuw rond dit uur Nog brandt het dagelijks vuur dooft sissend in zee, als samengebald ze slenteren avond in alleen, met twee met drieën gegroeid tot silhouet Herhalen met verve hun schimmenspel tot nacht -onhoorbaar- in het slot valt.…

Je was met mij aan zee Het kabbelen van golfjes als knabbelen aan je voeten Met mij was je mee..... in een sfeer van niet-moeten Ik zag zoveel meer dan het bloot van je voeten.…

Ik woon hier op de mooiste plek van de aarde leef hier tussen andere paarden Ik woon in Brabant met zoveel land af te grazen voor ons,paarden Ik woon tussen de paardenmeisjes die niet van me af kunnen blijven Ik voel hun zoete lijven als ze me borstelen met zorg mijn manen .....kammen Soms,heel soms verberg ik me…

Ze staan leeg badder-en zwemseizoen nog niet begonnen Zon heeft de aarde met prille lentevingers aangeraakt Ze vragen om wielen wielen van fietsen Kijken uit naar fietsers die een rustpunt aan deze plas zoeken Binnensmonds even vloeken want ze staan er nu wel: onbewaakt.…