Alle inzendingen van hendrik

ik open de ogen daar is het morgenlicht ik kijk nu naar buiten en doe de ogen dicht het is alweer kolere weer…

mij is uit overlevering en van de buurvrouw bekend waar het einde is maar ik mag hangen als ik iemand kan vinden die mij weet te vertellen waar het begint ik ben altijd te laat…

als lentegroen de atmosfeer doorboort dient men zich in te dekken de prijs voor prima vera is hoog de zomer heeft slechts zielloze hitte de herfst is het best te slijten als platte euforie wie dan nog leeft dan maar ziet…

hij overzag het veld vanaf zijn schimmel zag niets van belang voor een gezonde man twee mannen samen tja twee vrouwen komt voor zijn vraag was welke man hoort bij welke vrouw of andersom maar dat bleef onbekend hij was slechts de eenzame ruiter op zijn paard van fatsoen hinkend naar naar de einder van een doodsaai leven…

ik zoek naar waar of niet waar maar ik weet niet goed wat waaro is wat ik zoek…

leven laat zich niet berijmen vangen in ritme woorden gedachten versluierd intenties onderhuids eervol uitvoering mankeert daden moeten spreken zonder verantwoording…

ik zou zo graag u overweldigen onder uw protest met luid lawaai zoeken naar uw glanzen dat straks mij zal omvatten kneden tot de grens van pijn uw handen leid ik naar mijn kruis dat ik zal dragen als een man uw zilte geuren zal ik ademen uw mond en tempel vullen tot u de adem mist om door te gaan dan leidt u mij naar binnen…

leed is betrekkelijk anderen hebben het nog slechter sommigen tenminste maar we kunnen het erover eens zijn leed is geen lolletje ook weet je verdomd niet waar je het allemaal voor doet want dankbaarheid ho maar je kunt maar beter medeleed hebben met een andermans sores…

het lot en zijn gezin hebben hem benoemd tot pappa een geslachtloze verzorger met als hoofdfuncties die van hulpverlener alsmede verstrekker van onderhouds- en zakgelden hij is nu doende zijn geheime driften te sublimeren…

hij werd moeizaam wakker overzag de opties van de dag doorgaan of opheffen maar dat vroeg om een besluit dus dan de wekker maar weer op morgen gezet…

Had ik nooit een vers gelezen, Mocht ik nu geen dichter wezen: Had ik van het geitenweitje Met zijn klaaglijk krijtend geitje In mijn jonkheid niet vernomen. Was het er niet van gekomen Dat het beieren der rijmen Me nu schreiend doet bezwijmen Van een huiverend genieten Dat ik in elk vers wil gieten Opdat in betraande horden Al mijn lezers…

mijn wereld is een woestijn waarin ik verzand in de brandende zon van mijn haat tegen alles wat anders is…

ik kan u dagen bezighouden over mijn Mauritius Blauw ook mijn zilvergrijze Rolls is goed voor een uur of twee maar neuken copuleren als u wilt door velen ook vermomd als sex of door de jongeren onder ons of beter opgeleiden thans gespeld als seks vermag niet meer te genereren dan hijg en oh en soms nog ah voor een minuut of twee…

het is denkbaar dat liefde cruciaal is in het voortbestaan van onze soort maar logischer is aan te nemen dat vooruitgang ontstaat door conflict dan is liefde wel meegenomen maar ook niet meer dan een smeermiddel…

ik ben nu wel hier maar mogelijkerwijs moet ik nog steeds komen…

de mens is den mens een mens en dat is erger veel erger dan een wolf…

ik zoek naar zelf naar toen naar jou en vele anderen naar wat gezegd beloofd gelogen is want als de afrekening komt is een bruikbaar antwoord nodig ter voorkoming van eeuwige althans ingrijpende verdoemenis hendrik…

Hij bond de strijd aan met het eind en het begin. Hij daalde af van 't licht op zoek naar oorsprong en naar zin. Maar al wat hij vond was as en sintels van een dovend vuur, geen Olympische god die hem genas van deze queeste zonder duur. Uit sterrenstof is hij weer opgestaan, achtervolgt de Stier als nooit tevoren, maar tevergeefs tracht…

er waren de dagen van grote gebaren van nachten doorwaakt het leven doorzien gedachten van wereld omvattend vermogen van minnen en haten tot dood er op volgt of eeuwig en altijd van nooit meer een ander maar leven gaat verder onstuitbaar en dom nu zijn het de uren voorzichtig genoten want elke minuut is een teken van…

ik probeer de luister in te zien van bos en beemd van lucht en water maar mij gewordt daar slechts eng geritsel en natte donder ik verlaat dan ook de bebouwde kom ongaarne ik vervoeg mij liever bij buurvrouw voor lafenis en kout op voorwaarde van eer en deugd hendrik…

mijn handen kunnen beter zien dan mijn ogen mijn vingers voelen meer dan mijn oren kunnen horen mijn zwijgen zegt meer dan al mijn woorden hendrik…

vandaag is weinig te vermelden de boiler in de keuken is kapot mijn vrouw heeft mij verlaten maar dat was niet onverwacht mijn zoon heeft de verwantschap opgezegd mijn hond zeikt alles onder dus die moet weg maar aan die boiler moet nu wel snel worden gewerkt hendrik…

Wanneer is het repressie of depressie? Zo vroeg men Harry Truman indertijd De president die wilde dat wel kwijt en sprak als econoom van lik-me-vessie: Bij 't eerste houdt je buurman niet zijn baan Bij 't tweede gaat je eigen job er aan…

hij wilde witte wilde schoonheid scheppen en graven in zijn zwartste dromen maar verder dan wat grijs gebazel vermocht hij niet te komen hendrik…

(verbeterde versie) Geert Wilders vond het meer dan godgeklaagd Dat hij in Londen niet mocht adstrueren Dat je niet ieder hoeft te tolereren Om wiens ideeën je nooit hebt gevraagd De reis werd niet meer dan een fotovlucht, De noodstop aan het eind een fraaie klucht (toelichting: om omdat veel fotografen ondanks diverse waarschuwingen tijdens…

hij was niet zeker of hij de volgende stap zou stappen want die verplaatste lucht en kon ontaarden in een orkaan zoals eerder voorspeld maar dat ging toen over een vlinder hij aarzelde evenzeer of hij de volgende denk zou denken want als die zou leiden tot E = mc³ was het eind niet zo zeer zoek dan wel niet meer opportuun hij hief…

Ik kan uren kijken naar de mieren op een stronk naar het schaduwspel van bladeren op de grond luisteren naar het fluiten van de leeuw’rik op haar stok zelfs het graven van konijnen in hun hol dat alles boeit mij bovenmate tot ik terug geroepen word door zuster Bovendonk in het tehuis “Het honk”. hendrik…

Er is niets tegen sterker nog ik kan het billijken dat generatie a instrumenteel is bij het veroorzaken van generatie b Maar dat zulks de opheffing betekent van a is wat minder ten minste in mijn beleving hendrik…

de dag strekt zich voor ons uit als een veld met mijnen de booby-trap wordt ook verwacht links staan de schutters met meedogenloze bril rechts ziet men de jagers met algemeen janhagel de scherprechter drinkt er tussenin zijn vitriool maar bloemen zijn er ook een grote bos doornroosjes hendrik…

de lezer is de koning de dichter is de nar die hem bedient en na gedane zaken weer naamloos in het niet verdwijnt hendrik…