Alle inzendingen van inte feelders

We hadden ons buiten huis gewerkt dus tijd om te kamperen in eigen tuin, dat wel hij joeg wat stokken in de grond ik zette het doek op poten van een tafelzeil met lenteprint waar we nooit aan aten hij pufte waar ik zuchtte en op opgepompte lucht haalden we adem…

De zomer kijkt de winter na ongeschaafde planken zongedroogd en uitgewerkt net als hij die oude man de schrijver van weleer met verjaarde handen timmert hij ´n eigentijds verleden bij elkaar zijn nieuwe kabinet de winter achterhaald op afgeschreven hout dicht hij zijn leven…

Als het leven mij zoekt ik me niet laat kennen gaat het mij onbeschaamd voor strooit met liefde die z’n plaats niet kent waar geen mens me ziet staan bekijk ik de dagen buiten mij om gevuld met gulle minnaars die hun eelt op handen dragen stille killers die doodleuk op facebook foto ‘s van slachtoffers…

Nu de vroegte veel te laat zijn verslapen dag begroet is het ontbijt de lunch voorbij zijn krant bevat oud nieuws hij heeft vandaag een afspraak met zichzelf dat wel om zich nergens aan te houden hij neemt de tijd voor het te laat van toen…

Met open mond kijk ik je aan zeiknat, jouw woorden ik wring ze tergend langzaam uit droge feiten op een rij ‘k slik overtollig speeksel weg mijn tong verlies ik voor het zoenen stap ik nat onder de paraplu vandaan had ik mijn mond maar dicht gehouden…

Ik dicht jou in mijn armen schrijf je naar me toe en kus mijn jarenlang alleen op lippen die wat met mij doen ik bloos en jij geniet ik ben zo mooi ik ben zo mooi zo mooi als jij mij ziet ik ken je enkel op papier mijn pen leg ik terzijde…

Hoe zij naar schapenwolken kijkt de lammetjes als vergezicht in buiken telt een vroeggeboorte uitkraamt in de stal is het gekeutel op z´n plaats zij wacht ...…

Lief, laten we de terrasdeuren open doen de vlindertuin begroeten verse weemoed plukken tussen lavendel van verlangen verhaal me de tijd toen het voorjaar nog lentes beloofde ...…

Ik kijk naar mijn nieuwe rode schoenen en vraag mij af hoeveel voetstappen ze meegaan zolang ik ze kan dragen, denk ik zo ik til ze op en loop verder ...…

We wilden ons kwetsbaar opstellen dus bekogelde ik jou met stenen de eerste zes raakten je niet je borst stootte ze af maar de laatste kwam hard aan ik zag het aan je mond die hing scheef aan je lach ach, morgen leg ik mij voor het oprapen ...…

Bij het krieken van de dag de zon tegenhouden is zwaarder dan ik dacht ik zoek de schaduw maar die wijkt waar ik plaats maak voor verbazing en mijn val het is het mos onder mijn gat als natte droom van een zacht bed ik pluk het met mijn winterhanden langzaam uit elkaar ...…

Uithuizig staarden we naar het raam verder dan de barst in de ruit kwamen we niet de schouders als kapstok voor onze dichtgeknoopte jassen de schuld van de tochtdeur hielden we onszelf voor want die klemde zullen we nog een ommetje doen zei jij toen je zag dat je benen overhoop lagen met die van mij en dat op de bank die ons vroeger…

Mijn gedachten, ze verdwalen kijk, ik loop een eindje met me mee en merk hoe ik dicht op mijn huid steeds verder weg dool mijn gehoor verzwakt waar mijn stem steeds luider en luider wordt ik versta mij niet dus maan ik mij tot stilte maar de stilte is niet niets die geef ik door aan mij ik doe een stapje terug waar ik de nooit…

Sta gerust op mijn lief het stoort me niet jij was ver weg vannacht ik vroeg nog of je sliep ja, zei je … dus sloeg ik mijn armen om me heen maar ze pasten mij niet ze staan te veel naar hem o ja, voor als je gaat het komt mij ongelegen ik blijf nog even liggen…

In het verweesde huis sta ik nog even stil met de wijsheid van het kind loop ik mijn jeugd nog eens voorbij onvolwassen kijk ik terug twee paar ogen zonder leden kijken hoopvol over mijn schouder mee ik sluit de mijne … en zie het achtergelaten leeg gevuld met het gemis van niet te vergeten dagen vergeef me om dát wat ik…

Ik wou een verbintenis zonder mij hij voelde zich verbonden ging en nam mij mee nu ik mijzelf verloren heb het daglicht niet voor handen is scheur ik het donker uit mijn zien en mijn gezicht verbleekt ik had de liefde niet begrepen…

Ik heb een man gezien heel dichtbij misschien anders dan verwacht als ik wist wie hij was ik heb een man gezien hij zag mij niet dat hij dat liet merken zijn ogen keken dwars door mij heen ik heb een man gezien nooit zal ik hem vergeten ik wist niets van mijn bestaan voordat ik zag dat hij zichzelf zocht…

Opgestapeld ligt de tijd zinvol oud te wezen Ik lees ons terug De klank van jazz geurt whisky als rookgordijn voor eeuwig dronken Ik hef mijn glas en kijk omhoog Proost mijn lief het duurt maar even…

de nacht zo stil de maan zo vol van haar ‘n schijn van kans dat uit te lichten haar voeten gaan aan haar voorbij ze volgt het niet maar blijft klaarwakker naast zich lopen ze wekt de indruk maar die slaapt en wandelt verder…

Inkt-nat je handen ‘n blauwdruk op je gelaat soms sla je over de bladzijde heen mij gade belezen ben je nooit alleen ga ik verder dan waar jij gebleven bent morgen lees je het wellicht…

winterbang zichzelf niet tegen te komen zoekt sneeuw houvast de bomen, kijk, ze zwijgen niets dat mij beweegt oorverdovende stilte hoopt zich op geen tijd meer te verliezen ik ga er aan voorbij stilte,niets dan stilte alle vergeten woorden ze vallen zacht zacht zachtjes weg in het nog onbeschreven wit ik kan mijn zinnen…

Mijn verlegen ligt naakt tussen de lakens ik wacht op hem die mij niet kent en leg mij er bij neer ik bloos…

Als ik niets te zeggen heb ben jij er dan voor mij als ik niets heb om te geven geef jij dan alles wat je hebt dan geef ik mij met alles wat jij missen kan aan jou…

lief mijn boos mijn pijn en fijn streel me met jouw zeer jouw mij uit met harde woorden ik minnekoos ze keer op keer jaag op mij als lopend wild ik vlucht jou tegemoet huil mijn tranen ik zal ze drogen lees ook wat er hier niet staat ik ben nog lang ik ben nog lang nog lang niet uitgepraat kus me kus me…

Aan de achterkant van het welkom nam ik ruimteloos mijn plaats in bij mijn geboorte raakte ik verweesd en mijn ouders hadden het eeuwige leven de weinige woorden die ik had verdwaalden tijdens het spreken zelfs in mijn dromen had mijn stem geen naam doofstom liet gebarentaal niets van zich horen ach, ik voelde…

Daar stonden we dan beiden onwennig alsof we ons nooit eerder verloren hadden ik ga dan maar, zei hij heb je nou alles, vroeg ik terwijl ik het vergeten snel in zijn koffer stopte zo treuzelden we ons afscheid dichterbij ga nou maar, ‘t is goed zei ik quasi nonchalant vluchtig keek hij langs mij heen zullen we doen alsof we…

Nog ‘n laatste blik in haar tas twee tanga´s een T shirt signaalgroene legging intiemspray kleefpasta…

Op het bankje bij de rozenhaag zit hij, de oude man en praat met haar, naar het schijnt want er zit niemand naast hem hij gebaart haar te komen na nog een poging staat hij op loopt het erf af richting dorp steeds ‘n bezorgde blik naar links van hem zijn hand in die van haar, zo lijkt het bij het graf aangekomen legt hij haar voorzichtig…

Alsof ik nergens ben buiten hem om die zegt mij te zien zelfs niet als ik voor het grijpen lig na het kopen van een paar pumps knalrode nagellak op doe voordat ik hem smeer mijn parfum rijkelijk opspuit voor geurvreters zonder smaak ik kots wezenloos staar ik door het venster…

Lief, hoe kan het zijn dat jij en ik wij samen door de tijd geen onderscheid meer maken tussen kijken en zien spreken met één mond onze lippen zich sluiten buiten die van de ander om de waarheid in het midden blijft bij een te veel aan woorden nog steeds geboeid vergroeid van ik naar wij lief, hoe kan het zijn dat jij en ik wij samen…