Alle inzendingen van jeroen

ik geloof je ogen niet als ze tot mij spreken hun schaduwkleuren leiden af en ook de pennenstreken zetten aan tot muiterij gewapend is mijn hart ik geloof je ogen niet dus sluit ze voor mijn part…

De asbak zwart van as De koffie zwart Hmm Totdat ik dacht dat de koffie de asbak was En buiten sneeuwt 't Alles wit…

als los zand zoeken gedachten hun weg door het geheugen sijpelt herinnering uit cellen eeuwig grijs sponst de tijd mijn hersens tot waar geworden leugen tel ik de laatste korrels en voel mij dom noch wijs…

Vannacht heb ik de maan gekocht voor weinig Met het symbolische bedrag Van anderhalve lach En een enkele traan In hapklare brokken Laat ik haar zakken Heel ver hier vandaan Vanaf morgen in de schappen Magere, halfvolle en volle maan…

beetje bij beetje vervalen de dagen verkleuren mijn woorden verbleekt het gezicht verlies ik geheugen door veelvuldig schrapen vervliegt de herkenning in schemerend licht verzwak ik mijn geest door langdurig dwalen in wit zwarte dromen en beelden van toen herinner ik zinnen uit zwijgende talen weet ik te zeggen vergeet ik te doen…

Liefie Schijf je Schrijf ik Iets over genen Zeg ik Zeg jij Iets met muren Doe ik En jij Constateert Dat ik me heb verweerd Met bakstenen Bouw ik muren om me heen Vertrouwen wil ik…ik schop ze om voor jou schat! En breek mijn been, zowat…en mis mijn trein Omdat ik liever bij jou had willen zijn En ik heb geen muren meer,…

Een sterke vrouw zag ik met mooie krullen Die ooit op zijn moeder leek Ogen donkerblauw en week En hem zag ik oeverloos lullen Een intellectuele kleuter Die ooit een verlaten baby wist te zijn En zij droeg de gevolgen en de last Van zijn gedragingen en een kind van hem En hem zag ik schaamteloos verhullen Zijn innerlijke schade van zijn…

je vrijt met mijn gedachten maakt woorden in mij los streelt aangenaam de zinnen verpakt in lichte blos je grift in mijn geheugen je naam, je hart, je lijf kus de tijd die ons nog rest voordat ik hem verdrijf…

Een zwartgekleurd verleden Bekadert mijn bestaan als een donker kaft Van een zwaarlijvig boek Dat stoffig ergens uitrust Erbinnen dansen letters tot een mooi verhaal Illustraties als een meesterdoek Begeleiden klare taal Met gekleurde strepen Het is een feest daar in dat boek Het sprankelt dat het doet Maar elke letter hoewel zo blij…

Hoe mooi had het kunnen zijn Als sommige dingen In een ver verleden Niet hadden plaatsgevonden En ik dus Omonwonden vast kon stellen Dat tot op heden Er nooit iets was gebeurd En geen ‘Niet getreurd’ Of ‘Hee het komt wel goed’ Niet dus…

Doodgaan is zo pijnlijk Ik weet het Doodgaan is ellendig Ik vertel het Doodgaan is te erg Ik zeg het Om ermee te leven…

Op overdagse wolken schijnt altijd de zon Ze vormen zichzelf, groeperen Ze huilen hun regen leeg, pakken samen De draad weer op door te condenseren Ze compenseren de gaten in de lucht Ze accepteren zonnestralen in vogelvlucht Drijven als een warme deken richting de koude nacht Omarmen gouden randen aan hun grens van waterzucht Veranderen…

Ik ging als een trein Ze reed een avond mee Later gaf ze aan: ’t Was wel leuk maar ik ga Niet langer met je mee Wat nou ‘wel leuk’ Ik ga als een trein Nou goed, als je dit zo zegt; prima Ga maar, fijn Alleen ik kan niet stoppen nu Dus wacht nog effe voor je gaat Nee zei ze, ik dump je Ze stapte uit en daar lag ze…keihard op de straat…

Verbaasd, verdwaasd Wat gek en raar en o wat trots Te gek om waar te zijn Hoe waar kan het nog worden Alsof ik goed genoeg zou… Of kan ik het dan toch zijn? Zou ik het dan echt kunnen? Of ik goed genoeg ben Of dat ik het kan worden? Met mijn eigen ogen goed gezien Ik sta in een top-10 Een andere schrijver lobbiet zich Een weg omhoog…

Wachtend op de zon die komt Wacht ik midden in de nacht, ondertussen Mailen we één en ander Over wat die specifieke ene van die specifieke ander Verwacht Je wilt grappen met me delen En ik wil graag dat jij lacht Je wilt een schouder, ik wil strelen En je steunen met mijn kracht En… we mailen Je wilt met mij op een eiland leven, alleen…

Ik wil een dichter zijn Met een gretig publiek Specifiek breedsprakig zijn In de politiek Een kunstenaar vol kleur Die iets bakt van zijn geklei En ook wil ik vriend en partner zijn Van jou en ook van mij Refrein: Smid zou ik kunnen worden, dat zou wel praktisch zijn En zanger met een gouden stem dat klinkt meteen zo fijn Smid zou ik…

Soms hoor ik wel eens Van collega’s verderop Waar zij op terug kunnen vallen Voor het geval van ‘je weet maar nooit’ Fysiotherapeuten, psychologen Verpleegkundigen, orthopedagogen Jeugdhulpverlening heet dat, t is maar dat je het weet... Ook zij werken met kinderen Hun ouders zijn er niet, of niet nabij Net als bij ons, waar donkere kinderen…

oude ogen jong gezicht rug gebogen door ’t gewicht van zwaar geschut oude wonden jong verdriet ongeschonden blijft hij niet in zijn schuttersput…

…tot later met wat emailspraakwater tegen een afstudeer-ellende-kater of migrainekwalen en andere hoofdpijnen die snel verdwijnen na een pilletje -liever niet- nee dan leuke privé verhalen terwijl je elkaar niet ziet... zie ik je dan dus zo? studeer ik ondertussen -mag ik je een keer kussen? op mijn organisatieflow - ...en in je…

Ik dwaal in gedachten tot diep in de nacht Langs huizen en wegen van verlangens Langs ramen die zwijgen, deuren op slot Ik kijk heel even, inderdaad Op een tafel in een kamer Liggen kranten volgeschreven Met de angst en de haat: Onbekendheid van culturen Ik dwaal in gedachten tot in de vroege uren Langs huizen en wegen van verlangens in…

het jaar telt zijn laatste dagen met de rug tegen de muur handen leeg ogen verwilderd starend naar een schroeiend vuur van honderdduizend haarden wantrouwen, angst, menselijk leed zoekend naar de zin en waarden en wat de tijd toch met hem deed het jaar telt zijn laatste uren met een hart dat haast verstikt ogen dicht, mond stijf gesloten…

Mijn linker voet stapt: ‘Ik weet het niet’ Mijn rechter voet volgt met: ‘Ik ben het niet’ Mijn linker zwaait: ‘Ik wil het wel’ Mijn rechter zet: ‘Maar ik weet het niet’ Een enkel kraakt: ‘Ik hoop het wel’ Mijn teen antwoordt: ‘Maar toch weer niet’ Mijn kuiten zeggen: ‘We voelen wel’ Mijn dijen kletsen: ‘We zijn het niet’ Links: ‘Nog…

Een concept Dat is het leven Een vage schets Nog uit te werken Met ruwe streken Zachte strepen Van dromen, doen en streven Als voorbeeld wordt het doorgegeven De dood maakt volledig Helpende handen Tussen hemel en aarde Definiëren het ontwerp Onschatbaar is de waarde Van het beeld nu: helder, vrij en scherp Als voorbeeld wordt…

Onvoorspelbaar wat het is Want wat ik denk te hopen Voelbaar echt, en prachtig moet nog komen om te gaan Het is samen lopen En tja hier zit ik schrijvend Alleen en heel onmachtig Om het enkel staan……

knijp mij in mijn hand hoe werkelijk is liefde ik voel enkel pijn…

verzegelde lippen verzwijgen geheimen van duizenden tranen verloren in tijd verkies ik te praten verlies ik een vriendschap vergeet ik beloftes verkeer ik in strijd verlang zo naar vrede verzand slechts in woorden vergis mij in mensen verdrink in verdriet verdring de gevoelens voor vrienden en vijand verboden te praten … verwijt…

Het is nu niet echt anders en toch ook weer wel Alsof ik nu pas praat over wat ik net vertel: In rust zijn Bezig, druk Alleen zijn Met geluk Kunnen, doen en weten Voelen wat ik wil Willen reiken naar wat mijn vingers grijpen Blij zijn, Vreugdevol verdrietig Groot zijn en nietig Groeien en rijpen Ervaren als hetzelfde…

de man luistert naar krachten van de wind rondom zijn hart waar pijn niet wil verzachten en de grenzen telkens tart van de dood die naar hem grist en de tijd die hij nog heeft en hij sluit de koude buiten zolang het kind in hem nog leeft de wind fluistert gedachten tussen afgevallen blad dat zwijgend ligt te wachten langs het uitgesleten…

blinde vlekken dode hoeken in mijn hoofd geheugenlekken herinneringen uitgedoofd schier onwetend wat de dag hierna mij biedt snel vergetend … en zelfs dat onthoud ik niet…

Concludeer me weg Met je hokjesgeest Vlak me uit Met een gum van spot Dik me aan Met vette streken Plaats me Met jouw wil Diep me uit Met wiskundige halen Bestempel Met al je kracht Bereken me leeg Met logica Oordeel zachtjes doch maak mij niet kloppend…