Alle inzendingen van jonhy donovan

ze is heengegaan...mijn liefste, haar ziel huist nu tussen wolken. mijn hart huilt en treurt. het afscheid te laat... het was gebeurd. heel regelmatig staar ik naar de hemel, zie dan al die schapenwolkjes zweven en plots, zo nu en dan, zie ik haar gezicht verschijnen. ze glimlacht en pinkt een traan. ik roep en zwaai naar haar, maar een…

een nieuw kind op aard verwekt in volle glorie en zeer vlot gebaard Mina zingt haar melodie ouders blij… in euforie!…

wanneer alles weeral eens tegenzit en het denken verstoort het evenwicht zo ook het verdriet verdrijft de blijdschap dan treurt de lach in gevangenschap we willen wel maar kunnen niet zo goed het luisteren naar die gedwongenheid ons hoofd knikt steevast op en neer maar het hart wilt juist die ommekeer we kunnen elkaar in de haren vliegen…

weet je het nog? vele rimpels geleden jij en ik, een gelukkig paar, wat was de wereld tevreden op stap met wat vrienden, een dagelijks tafereel we dansten en lachten en speelden toneel we renden door bossen, beklommen steile rotsen, kampeerden in tenten of in donkere grotten niets of niemand op dat moment kon die vurige hartstocht…

zeggen hoe het niet meer moet met je grote mooie hoed dansen in het hoge riet meneer de vuile hypocriet want je woorden snijden laten mensen lijden je mes staat weer op scherp in dit gevoelig onderwerp je laat je eigen wereld draaien door roddels rond te zaaien maar je oogst kan wel mislukken en dan kan je rotte appels plukken gelukkig…

ik laat me even gaan tussen de wisseling van zon en maan de aarde zakt open de zon valt erin het avondrood verdwijnt stilaan word alles donker de horizon lijkt zo veel verder de zon gaat slapen terwijl de maan de nacht bewaakt ik sluit nu even mijn vermoeide ogen met alleen de stilte om me heen kan ik even wegdromen… zon en…

een jonge olifant uit een zwart land werd afgemaakt op een wit strand zijn gezicht werd levend gehalveerd door laffe geldwolven zonder eer en dit allemaal voor een ivoren tand!…

er was eens een oude beuk stond helemaal alleen aan de waterkant met zijn soortgenoten op grote afstand voelde hij zich zo eenzaam, vond dit niet erg leuk hij klaagde van 's morgens vroeg tot 's avonds laat nu de herfst kwam vroegtijdig in het land ook dit vond hij niet geweldig plezant hield niet zo van dit overgangsklimaat…

de kat en ik voor het raam, gesetteld in onze luie divan met de haard die knettert. het komt en komt het dwarrelt en valt het vlokt en kalkt het schittert in het licht. zo mooi, spiegelglad 'k vertel het mijn kat ze kijkt op en ze geeuwt, bah, ze miauwt "het sneeuwt"…

ik zie je nog zitten altijd op dezelfde plaats het bankje in de tuin een beetje pitten… of naar vogeltjes staren die ravotten tussen takken rustig je pijpje trekkend denkend aan vervlogen jaren de rook steeg op in witte pluimen verdween in wolken maar op een dag stopte het leven en je ziel volgde de weg van witte rook om al je…

beklemmend gevoel het hart is onrustig gelukkig, borstkas als pantser … het hart wil eruit je moet weer op reis, op reis langs de hemel je wil dit vermijden tegen gelijk welke prijs maar niets kan het stoppen het gas verdooft snel daarna volgen schokken je geest in de knel met de dood in de ogen zweef je langzaam van de hemel naar…

zo vallen zaken uit de lucht onverwacht en ongewild je van geen kwaad bewust een peer werd je geschild je krabt maar in je haren en denkt aan een complot wie heeft hier dan bezwaren door wie word je bedot aan de trainer had je nooit gedacht alles verliep goed, je scoorde vlot maar nu zelfs geen plaats meer op de bank ja, je wordt behandeld…

eenzaamheid beroert mijn hart, komt zo plots en onverwacht. doch met vrienden op het werk is het sentiment nog redelijk sterk. het alleen gevoel is op zijn best, in combinatie met wat stress. mijn eenzaamheid gebruikt zijn macht in de vroege uurtjes... van de nacht. dan dwaalt emotie door mijn hoofd, "een fluister" die mijn elan dooft…

het zijn mooie zinnen smeden met woorden zo haarfijn ze plaatsen in de juiste lijn om sierlijk je papier te kleden nu laat je een witregel vallen om zo een strofe te bekomen blijf dan maar even dromen en laat je inspiratie knallen zo wordt het gedicht stilaan geboren nu nog deze laatste strofe lezers, je moet mijn tekst geloven opdat…

opeens zag ik je staan aan het podium op een hei je zong mee, je liet je gaan, en je riep: kom er ook maar bij... we zaten nu samen op de grond luisterend naar hippe muziek de zon zakte stil weg in de avond en maakte plaats voor romantiek we zongen over gouden stranden en maakten vrienden bij de vleet we rookten, lachten en…

ik krijg geen vat op jou jij mysterieuze vrouw je hebt speciale trekjes zoals ook die binnenpretjes wanneer je kijkt naar mij dan voel ik wat gevlei je ogen branden vuur en je lach is puur natuur je woorden laten dromen maar zover kan ik nooit komen op die plaatsen ver van hier voel ik in gedachte het plezier je bent net zoals het…

hoefgetrappel en gedonder snuivend, briesend een schicht komt aangestormd een schoonheid of een wonder… ongegeneerd, elegant loopt het verder, vederlicht op vier poten, zijn gangetje trekkend, het bos weer in. grijs-witte kleuren vervagen naarmate het vordert het wilde paard, op zoek naar zijn haver!…

intens mooi gebaar leef in vrede met elkaar gelukkig Nieuwjaar! Johny Donovan,2016…

een oude foto in zwart wit verraste mij een ogenblik door tijd wat geel gekleurd de randen wat bruin besmeurd een lieve man in uniform klaar voor de grote storm een mooi plaatje totaal maar wel met een eigen verhaal gelukkig is dat al lang geleden de jaren van verplicht soldaatje spelen… wat hang je daar zo mooi in 't kader de verkleurde…

ik ken er maar twee beiden boven de tachtig... als ik hen bezig hoor, lijkt het alsof ik naar zevenjarigen luister!…

wat een kont, wat een kont ze draait zo lekker in het rond wat een kont, wat een kont het water loopt nu uit zijn mond ja, vrouwen zijn zo welgebouwd hun kontje spant perfect vertrouwd in een blauwe spijkerbroek zijn zelfbeheersing nu wat op zoek hij kon het echt niet laten zal dit misschien wel later haten hij wou per se wat van de grond…

kristallen transformeren op bevroren water… zonnestralen weerkaatsen licht op een klein wonderlijk theater fruitig geel en groen laten zich vooral gelden… gekleurde nevel zweeft verder boven uitgestrekte velden een moment van schoonheid die weldra zal wegkwijnen… wanneer de zon straks weer volop gaat… schijnen!…

In een wereld zoals deze Zal ik bij het sterven Geen tijd meer hebben Om te denken Aan de dingen Waar ik zoveel van hou Amen!…

kun je mij helpen met het zoeken naar plekken, mooie oorden voor ons beidjes ontdekken waar we kunnen luisteren naar de wind, hoe die mooie melodieën voor ons zingt waar we kunnen kijken naar het mooiste licht, hoe de zon de zee kust wat een fraai gezicht waar onze dromen ongetwijfeld uit zullen komen ja, daar wil ik leven met…

ik zag haar op een podium staan haar schoonheid straalde magistraal ze zong, haar stem was niet normaal zo mooi, zo lief, Mariska was haar naam ze heeft het, ja, ze is het wel schat, ik ben jouw grootste fan voor jou vlieg ik in vuur en vlam ik wil je hier nu op mijn bloemenbed haar wapens zijn haar kristallen ogen daarmee maakt ze iedere…

Een mooi bakkersvrouwtje uit Overpelt doet het uit liefde maar niet voor geld ze bakt broden en taart geen moeite gespaard haar klanten tevreden dat is wat telt!…

ik luister… hoor enkel wat ik horen wil rumoerigheid trekt stilaan weg gouden zand waait op verblijdt een kind zeewater speelt een spel met de wind ik luister… hoor enkel alleen nog maar de zingende wind dans met mij hoor aan mijn lied kom morgen terug vergeet mij niet!…

lompe Jan uit Waasland Beveren onhandig en zo nerveus hij had een grote wipneus waar alles bleef aan kleven hij was ook zo erg nieuwsgierig stak die neus in alle zaken wou de mensen goed vermaken want dat vond hij echt plezierig bloemen met bruine meeldraden geurden als chocolademelk dus wou hij ruiken diep in de kelk wel ja, de rest…

ik weet wel een klein beetje maar toch niet al te veel wat kunnen jullie zagen over sterren en heelal het lijkt me wat te moeilijk dat moet je mij niet vragen ik had het soms wat lastig met opletten en scoren zo waren mijn rapporten ronduit, meestal slecht bergen en rivieren lopen steeds aan mij voorbij en ook geschiedenis…

ik heb je gevonden maar had eigenlijk geen besef… je was al die tijd in en rond mij maar… na de roes volgt ontnuchtering onzichtbaar voor ogen van anderen voel ik perfect aan dat dwangmatig denken, en extreem houden van dagdagelijkse dingen of mensen, wel best eens gevaarlijk zou kunnen zijn want obsessies bepalen... begeren het…