Alle inzendingen van josiene van eijsden

Zomerlicht waast als oranje menie achter mijn gesloten oogleden en Zomerwind drijft mijn gemoed op tot romantiek - ik verbaas mij nergens over er is niet meer dan het genoeg- Een mussenorkest vertolkt de groei van mais…

Zo dicht aan jou gesloten zijn als mijn hart zich slaat tegen jou aan Zo laat mij die momenten gaan Van wat bestaat zal niet voor ogen zijn, de innigheid niet zichtbaar…

triest als het vangen van gekooide vogels je opent het deurtje en met je hand versper je de uit- en- ingang groot gefladder, gesperde snavels met geluid maar ver zullen ze niet komen voor het huis langs intussen gaan zoals in een optocht speelse kinderen voorbij die jouw kinderen hadden kunnen zijn…

zangerig een stem zachtkens zoet van toon in mij zegt uw liefdezang…

Hart van Hout geen onkruid vergaat maar onder een hart van hout overleeft nog geen ei…

niet licht; niet donker maar klein fijn licht geflonker al zie je 't niet…

mijn verlangen woont in een lief buitenhuisje en verder niemand (senryu)…

roze- rode knoppen springen barstend open het bloesemen van roze…

trek de luxaflex lamellen in horizontale stand en wacht nog even, dagen, weken tot weer de felle zonlicht strepen verschijnen aan de wand dan kun je oversteken…

U, cultuurdraagsters, dames, fluks, plant uw floxen, de natuur slaat toe!…

partnerloze lijster wie hoort jouw euforisch fel vergeefs geluid?…

Dat dichter komt in de morgen met het eerste vogellied verlaat ook in de avond niet geheel de doorgang naar de nacht Waaruit ontwaakt, nieuwgemaakt, gedragen, dankbaar en voldongen Zo had ik u gedacht…

plotseling is zijn komen doet het mij aan aan de voordeur het binnengaan door de gang een lang geleden hier reikten nachten naar de dag verhoorden de gebeden…

Laat stilte blijvend zijn waar wit van wolken waaiert over de lariks en de den Mijn wereld is van hen, van vogels veren poetsend zij nestelen nog laat Mijn boom dat is hun vogelwijk, hun nest is niet mijn home…

Is dan voorbij de wachttijd of de liefde niet toegedekt maar toegedicht in tijd Ik wacht de eeuwigheid; hij zal verkiezen Beluister daar de groen gebleven haag aan mijn oor het talrijk ruiselend gebieden Het denkt mij na; liefde gedijt…

het gaat al wat beter met vroeger met het geluk dat aan verdriet voorafgaat - je gaf me de huizen van geluk droeg me je drempels over van ruime kamers aan rivieren met onze lichamen in gesprek - toen wij de seconden leefden van die nu herijkte werkelijkheid als geliefden, maar gewonden…

in 't jonge avondlicht gooi ik een emmer leeg op 't stoepje voor waarna ik water veeg je doet de december- dingen; bloemen schikken en dan verplaatsen tot een juist effect draai je vorm en inhoud om je geeft wat vorm waaraan? aan herhaling van wat is gedaan ik doe of jij er bent…

Een licht pastellen landschap Op een stille zomerdag Met nergens iets nadrukkelijks Zegt de herinnering Het Spaarne lag verlaten Geen zucht, geen rimpeling Een vogelvrije hemel Geen ander mens te zien Dan wij…

-als hoop vervliegt waar verblijft het dan totdat het keert naar mij?- ik lag in 't gras in 't zand in 't water jij was daar altijd bij het gras staat hoog het zand is warm…

Wat klink je luid uit kleine keel jij zwarte vogel Over mijn hoofd gaan er zo veel In flarden waaien zij hoog over Ik sta omringd door wintertint en zing naar boven…

Verder dan ik kijken kan Staat toch het volle graan Van horizon tot horizon Het drijvend wolkenwit in blauw Het wiegend land van geel Alles reikt naar elke einder Alles reikt naar jou…

opbouw bloei beton geur van nieuw woonblok de auto start niet meteen duwen lachen springen de deuren klappen dicht zodat de richtingwijzer naar buiten wijst de ochtendzon geeft vanzelf- sprekend licht verf kalk cement geuren gezamelijk tegelvloeren tegelwanden voor en achter glazen puien in staal gezet het is nog vroeg in Rotterdam…

het leven als feit: sexueel overdraagbare vergankelijkheid…

zuinig zijn met Zomer lang doen over Augustus de rustigste ademhaling rekt de tijd en intensiveert de waarneming lang doen, als de meisjes Langedoen, met de laatste zomermaand in Rockanje worteltjes trekken uit het zand van de moestuin in de duinen voor de konijnen komen.…

Meander, beekje ! Mee drijft een dansend scheepje, Mee stroomt vrij mijn ziel…

Dritsende koeien in maat met aarde 's golfslag , ritme ver van zee…

Als ik aan je denk bij ochtend of bij avond jij bent altijd ver…

met hun stelen mee wiegen zongele hoofdjes volgzaam heen en weer…

Klaprozenweide weer een bloedrood bespikkeld oud - oorlogslagveld…

juni 2002 bevind ik mij terug in het huis van oma doof in haar stoel ik wil de straat op maar dat kan nog niet en terug in de huiskamer waar mijn moeder rust onder een berenjas ik wil de deur uit maar het mag niet de dood lijkt aangetreden vandaag hier in dit huis morgen vlucht ik naar mijn dochter om met haar kinderen te spelen…