Alle inzendingen van josiene van eijsden

Hoor, de Koekoek roept op Pinkstermaandagmorgen legt zij in mijn nest .…

De schoonste dag in 't leven is eenendertig mei ik word mijn tuintje doorge- dreven de bloemen volgen mij ach, meiesschones vogellied je breekt me in de zinnen deez'lieve lust; ik kan het niet het keert mij terug naar binnen naar wat verdichter leven biedt, de klok, de meubels en tv: materie tegen zingen…

Akker met koolzaad licht en blij landschap genoeg voor afzondering…

de romantiek die ons loom het groene lommer biedt , biedt ons soms niets…

Kijk voor de vorm eens mee daar zit de zwarte vogel op de roze bloesem of zeg voor de vorm eens nee…

Vertel ons nog eens Watervlak van dansend licht Van de Waterspreeuw ...…

partnerloze lijster, wie hoort jouw euforisch fel vergeefs geluid.....…

U , cultuurdraagsters , dames , fluks ,plant uw phloxen , de natuur slaat toe !…

aquamarijnen doorschijnend water der zee zie, de zeilvis vaart !…

rijden en reizen over vereffenbaar veld rijzen en dalen…

Vliegende V vorm Van verre vleugeldragers Vers luchtspoor actief…

Plaats ik voor de schone ruiten nauwgezet de juiste plant, al wie kijkt van buiten binnen ziet niks aan de hand.…

Nachtstille ruimte in de wind een fluistering waar ons kindje droomt…

nachtblauwe schemer de verduistering van licht dagblauw ontkomen…

gakkende ganzen op de laatste weg naar huis van verre een roep!…

Steeds dezelfde zon Over nieuwe puinhopen Oeroude waarden…

wijd spreiden vlokken witter de wintervelden wintervogel vlucht…

het is te laat voor schreeuwen in de kroeg de dwingende aanklacht blijft bedwongen het duelleerpistool voorals- nog ongebruikt de koper van het brandzeil , de luidspreker en het galge- maal herziet zijn levensomstandigheden…

weer daalt de sneeuw als regen neer op wat geen mens meer kent het langgerekte pannendak de boom in kleine tuin een fiets beslaat de achterruit het kan me wat ik ga naar bed de sneeuw is weer gaan liggen…

zó licht mijn kamer en zó wit mijn bloes , zo nieuw schijnt Gij…

neem winst en verlies niet ter harte is een schoon beginsel voor een engel maar een mens telt op de vingers van één hand de zomers van geluk…

het leven zoals dat was begonnen nam geen keer maar rondde dan kwam het punt voorbij het leidende motief, dat was niet jij dat waren ook niet wij maar dat waarvoor wij stonden als punt een kans een leergang door de tijd, het levenslied, de offerdans , een loutering, winst èn verlies , een nieuwe ronde…

Het wegennet van A tot Z leidt langs jouw deur ik kom daar dagelijks voorbij des avonds laat verstout ik mij parkeer dubbel in de rij en snuif door 't sleutelgat jouw geur.…

dàg winterkoning vogelkind in vaalbruin veren pakje -het staartje hooggepinkt- dat zo lichtvoetig springt van stam naar tak tot takje hier heb ik gierstjes rond- gestrooid uit een cellofanen zakje , Sint Nicolaas…

warm nog de herfst ik schik haar kleuren behoedzaam , behoudend beducht voor december…

Geef God, aan alle tinten grijs gelaagd gelegd vanaf de Nieuwe Maas de juiste afglans mee en zegen de grijsgelaagde werkelijkheid van Rotterdam.…

laat mij de oude zwerver zijn die door de straten gaat zonder herinnering en voor de luiken voor de Febo sluiten daar nog even staan HEB MIJ NU LIEF VOOR LATER…