Alle inzendingen van koos

Beelden, die komen muziek, die verward. Waarom zo dromen? Waarom zo hard? Tranen, die wellen, want afscheid doet zeer. Maar waarom dat kwellen: ik wil toch steeds meer? De rust is vervlogen, de onrust zet in. Is dit overwogen? Is dit het begin? Ik zweef boven het afscheid, mijn lief in mijn hart. Ik ruik de dood komen…

In een zee van woorden stond ik daar, ALLEEN! letters uit de branding stroomden om mij heen, 'k probeerde op te rapen al wat mij bewoog, maar hoe kon ik weten, dat het mij bedroog?…

In de nevel van mijn schrijven zweven woorden wonderschoon, maar ik kan ze niet beklijven, want ik mis de ondertoon.…

"Bliksems" brulde Baby in de babbelbox: "De brede vloerplanken zijn van beukenhout, daar ben ik niet blij mee." Boven de blauwe box braadde buurvrouw bijna een biljoen betonnen bakvisjes, die met hun blotebillengezichtjes bij iedereen blijdschap op het gezicht brachten.…

Een jonge vrouw gehurkt voor 't graf vertelt haar groot verdriet aan 't doodgeboren Thymen-kind, maar hoort hij 't wel of niet? De bleke avondzon verschuilt zich achter wolkenflard om zo de neerslag kans te geven; die komt en ook heel hard. 't Verdriet is zo immensig groot daar waar 't een kind betaamt, dat nauwelijks…

Geef mij de blijdschap van jouw woorden geef mij de glinster van jouw oog Dan geef ik jou mijn zielsakkoorden en alles wat mij steeds bewoog. Geef mij de diepte van jouw zinnen geef mij de knipoog van jouw hart Dan geef ik jou mijn levensritme en alles wat mij steeds verward Geef mij de kracht van jouw verhalen geef mij een teken van…

Kom met verhalen, die altijd bij mij blijven; voor de eeuwigheid bestemd alsof wij elkaar in de horizon beloofden slechts lief te…

Vierhonderd wegen kan ik gaan: er komt niet een bij jou vandaan. Vierhonderd woorden kan ik vragen: er komt niet een bij jou tot klagen. Tot aan de dag dat het wel was, kon alles zinken in het gras, dat groen en dauwde gras voor gras.…

Ik hou’ van alle vrouwen Mijn hart is veel te groot Daar ben ik mee geboren Daar ga ik ook mee dood Ik kan geen vrouwen haten Dat is een groot gevaar Als d' een mij heeft verlaten Dan staat een ander klaar Ik hou’ van alle vrouwen Dat is een groot verdriet Met één kan ik maar trouwen En daarom trouw ik niet Ik hou’ van alle haren…

Ze gaan langs de straat als geranselde honden Ze kijken de mensen zo nederig aan Ze lopen te koop met hun dierbare zonden Ze spreken van zielen die blijven bestaan Ze plagen ons allen met geldidealen Modelmaatschappij waarin elk produceert Ze wijzen ons overal wonden en kwalen Ze zijn zo menslievend, naief en geleerd Ze spelen de Christus…

De liefde is de grootste straf Die God ons heeft gegeven Maar die niet weet wat liefde is Heeft nooit iets aan zijn leven De liefde maakt ons allen dol We vechten om elkander En als we moe van `t vechten zijn Dan nemen we een ander De liefde geeft ons moed en kracht En lust in onze ogen Juist als we vol vertrouwen zijn Dan worden we bedrogen…

Besnijden drukt het risico op H.I.V. en daarom adviseren wij aan Afrika het mes te zetten in de genitalia een door moskee en kerk geaccepteerd idee Wij zijn er tegen meisjes te fileren maar propageren dat in jongeheren…

Hij was van dag tot dag, de hele week op de t.v. met zijn markante smoel (geen stroman tipt daaraan en geen Raoul) al vrees ik dat niet ieder naar hem keek Met Fidel Castro in het ziekenhuis is er in Cuba niets meer op de buis…

Voor oorlog maakt de Heer zich altijd vrij Hij steunt zijn door hemzelf beloofde land En helpt Hezbollah onderwijl een hand Die hebben immers Allah aan hun zij? De vrede is voorlopig niet nabij Daarvoor kiest God helaas te veel partij…

De LPF voelt Nawijn aan de tand Die is daar dom genoeg voor en geen kwaaie En dat hij vreemdelingenhaat zou zaaien Berust natuurlijk op een misverstand Hij is voor buitenlanders juist niet bang Hij diende immers graag het Vlaams belang?…

Vervoerd naar verten door een schuit uit China Een tot de kiel verroeste brik, bejaard Met vuurwerk hopend op behouden vaart Vol vage vracht en olievaten (‘Fina’) Als nautisch lifter was het mij veel waard Al stuiterde ik als een ballerina Op zee en tropenkoorts en van de kina Zo’n avontuur van ouderwetse aard Aan boord te zijn, te lezen…

Al jaren wordt mijn vader stukken ouder Al twintig jaar ruimt hij de zolder op Maar altijd hield hij die alerte kop En iedereen kon bouwen op zijn schouder We hingen uit het raam bij elke stop Hij nam me mee op reis in alle treinen En wees op reeën, bergen, bruggen, seinen We zagen steden, stranden, steeg en slop We ruilden onze rollen lang…

Toen ik er een had opgestoken Dacht ik bij de eerste trek: Het is toch eigenlijk te gek Om allen mee te laten roken Dat gaat maar met mijn rookwaar aan de haal Die pakjes kosten mij een kapitaal!…

We waren ver van huis. Loop wat door, zei je zachtjes, kijk niet zo achterom, het zit ons niet op de hielen. Maar wat zijn dat dan voor stemmen, vroeg ik, en wat flikkert daarginds, dat zijn toch tekenen die niet bedriegen? Het komt niet deze kant op, zei je, dit is het goede pad en verder hebben we toch altijd onze papieren? We glimlachten…

Het rijmen viel die dag bepaald niet mee mij was gevraagd een kort sonnet te schrijven ik leek uit pure faalangst te verstijven en rende af en aan naar de w.c. Gehurkt ontsnapte mij een schietgebed en zie: opeens had ik een speedsonnet…

Het leek me zenuwslopend: Scoubidou Maar ik had juist geen kind aan onze dochter Geen wirwar was te warrig of zij vlocht er Een matje van, een armband of een koe Het werkt kalmerend op het draad te bijten Dat blijkt nu aan de weekmakers te wijten…

Een tuinder zou komkommers telen Maar faalt daarin door louter pech Al zijn komkommers rotten weg Het lot kan wrede spellen spelen Hij brengt zijn ploegschaar naar de lommerd Als tuinder blijft hij onbekommerd…

De aarde broeit en schroeit, raakt zwartgeblakerd Daartegen komen groepen in 't geweer Terwijl ik eens het water uitprobeer Ik ben nu eenmaal niet zo heetgebakerd Heeft iemand niettemin voor mij een spandoek? Want ik vergat verdorie weer mijn handdoek!…

Ze vragen me de werkploeg te versterken Tot dusver doe ik aan geen opdracht mee Ik chat de hele dag op mijn p.c. En heb geen fut of zin om te gaan werken Toch stap ik maar eens naar die werklui toe Tenslotte ben ik liever lui dan moe…

Ze vragen me de werkploeg te versterken Tot dusver doe ik aan geen opdracht mee Ik chat de hele dag op mijn p.c. En heb geen fut of zin om te gaan werken Toch stap ik maar eens naar die werklui toe Tenslotte ben ik liever lui dan moe…

Hij weet tot op zijn oude dag in vuur en vlam te raken Zijn liefde laaide op maar smoorde sissend in de kiem Zijn felbegeerde wees hem aan als ongewenst intiem Wat men bij de VN met onderzoek niet hard kan maken Zijn bazen aan de top zijn waarheidswikkers, -wegers, dubbers En dat werd zijn geluk, want zijn collega's haten Lubbers…

Heerlijk ruikt het in het bos naar kruiden rijk aan geuren, lelies die de kussens kleuren van het dauw gepareld mos. Waar de beekjes helder stromen langs de bloemen die ik ken, is daar waar ik het liefste ben in de schaduw van de bomen. Oeverloos kan ik hier toeven en de smaak van liefde proeven, diep en vol en zorgeloos. En de warmte…

Een zudde wordt gemaakt door riet daar woont van alles in, van karekiet tot waterspin en ook de gors die van het mos haar woning heeft gebouwd. En weet je wie j’ er ook vaak ziet? dat ben ikzef, je mist me niet want met een kluitje in mijn hand zomp ik wat af in ’t drassig land.…

Al sinds een jaar of vier zijn ze bij ons ingetrokken, in de tuin wel te verstaan, we voeren ze er brood in brokken en af en toe een handje graan. Vroeg maart komen ze meestal aan april dan zijn ze weer vertrokken en naar de Grote Poel gegaan waar hun soortgenoten lokken om samen aan de balts te gaan. Vandaag zeilden ze uit de lucht over…

Toen ‘t Glasdams Christelijk Mannenkoor weer een keer een lid verloor werd als gebruikelijk verwacht dat een hymne werd gebracht voor het rouwende gehoor. Ze stonden er in zwart ornaat -Klaas voorop, die sloeg de maat- in strakke rijen opgesteld en zachtjes werd er afgeteld tot de kist bewegen ging. Toen werd er héél zacht ingezet en…