Alle inzendingen van m

Biologen willen leven begrijpen. Ze onderzoeken al wat leeft. Wel is het steeds weer het dier, ongevraagd en onbegrepen, zijn leven geeft.…

Het is weer lente geworden. Twee kauwtjes op een kale tak. Zijn ze verliefd? Ze snavelen dicht bij elkaar. Alsof ze overleggen. Waar zullen we ons nest gaan bouwen? Hoe? Waarmee? Wanneer? Maar nooit.....waarom?…

In 1943 is Nederland bezet. Iedereen moet werken. Velen ver weg in Duitsland. Mannen, die niet kunnen bewijzen, dat ze in Nederland onmisbaar zijn. In 1945 kwamen zij terug. Zonder bevrijdingsfeest. Landverraders in oorlogstijd. Zo dachten vele thuisblijvers. De Duitslandgangers bleven zwijgen. Verbitterd. Tientallen jaren lang. De meesten…

Verliefdheid is als een felle lentestorm. Is vuur en vlam. Liefde is als een warme zomerbries. Is voor eeuwig nagloeien.…

Ruim drie miljard maal. Zoveel keer heb je al geklopt. Wonderlijk. Een wonder dat we hart noemen. Cardiofobie is doodsangst. Harteloos is dat. Ontrouw zijn aan je trouwste vriend. Dank je voor je levenslange trouw. Trouw hart van mij.…

Nooit heeft ons kind erom gevraagd. Toch werd het geboren. Werd het uitgenodigd om te leven. Gewenst of ongewenst. In voor- en tegenspoed. Moedig is ons kind. Heb dat kind lief. Onvoorwaardelijk. Ons kind en dat kind in ons.…

Jack Brymer is mijn held. Meester klarinettist was hij. Leerling van tien was ik. Wanneer ik speelde speelde hij. Speelde hij mee in mijn hoofd. Zijn spel kon ik nooit evenaren. Niet goed genoeg, toen. Jack ben ik dankbaar gebleven. Zijn KV 622 is een hemel op aarde. Dankzij hem kan ik weer genieten Van Mozart en van zoveel meer.…

Melancholie was ooit een ziekte. Zwarte gal. Doodsdrift. Zwaarmoedigheid. Soms voel ik me zwaar te moede. Door teveel tobben. Door teveel doen. Door teveel eten. Zwartgalligheid bestaat nog steeds. Een aandoenlijke aandoening is het. Een teken van leven.…

Sherlock Holmes is impulsief, neurotisch en verslaafd. Dr Watson is evenwichtig, betrouwbaar en saai. Hij is Holmes's spiegel, zijn steun en toeverlaat. Elkaars tegenpolen zijn ze. Professional friends. Samen zijn ze geniaal. Samen.…

Een doos vol vreemde wezens, die dolende gedachten zijn. Een hoofd vol ideeën, die niemands eigendom zijn. Houd die doos gesloten! In naam van de saaiheid. Als gebod van armoede. Open die brainbox! In naam van het avontuur, en het rijke leven.…

De kater kijkt en luistert. Van geen mens is hij bezit! Vriend wil hij wel zijn, zonder dure plicht, en zonder schone schijn. Hij heeft zin om te gaan slapen. Vrienden zijn we voor het leven. Grijze muizen willen we niet zijn. Geen meesters en geen slaven.…

Mijn rust- en werkkamer, verandert in een museum. Het museum van mijn leven. Voor mijn oude speelgoed. Voor mijn schoolschriften. Voor collegedictaten. Nalatenschappen van ouders. Duizenden boeken. Aantekeningen en publicaties. Ontelbare folders. Alle jaargangen Donald Duck. Onmisbare tijdschriften. Platen, tapes, CD's en DVD's. Geluidsapparatuur…

Wie heeft ons geschapen? God de Vader. Wie zorgt voor ons? Moeder aarde. Uit de aarde komen we voort. De aarde voedt ons. Naar de aarde keren we terug. De aarde geeft ons schoonheid. Maar op wie kunnen we bouwen? Op God de vader? Of op moeder aarde?…

Brave Parade is een song, geschreven door Lynn Miles. Een lied over verliezers. Over mislukkelingen. Over mensen die de boot hebben gemist. Over minnaars die verlaten zijn. Over de moed der wanhoop. Over de wreedheid van een afgod. De wrede afgod die succes heet. Lynn Miles zingt aan het slot It's ok I'm not afraid, marching in this brave…

Lovely Petra, de dood, sleutel die omdraait in oogcontact en ik dans en ik jank en ik kras en ik bijt van me af maar sterf niet in één moment ik krepeer eigen schuld, dikke bult fikken van de honing ik die te stom ben om te spreken ik kan dit niet geloven ik wil dit niet geloven ik mag dit niet geloven ik moet dit niet geloven…

De vrouw is de reden dat een man bestaat. Zonder vrouw is hij onbestaanbaar. Zij is de bron van zijn liefde. Zijn steun is zij, zijn toeverlaat. Wanneer de liefde van zijn leven sterft, dan klaagt een man steen en been. Dan is hij ontroostbaar. Dan moet hij verder leven. Moederloos alleen.…

Ik gooi een steentje en zie de vijver rimpelen. Ik zie actie reactie baren. Een nieuw evenwicht ontstaat. Een volgende fase treedt in. Een ongeboren mogelijkheid. Ik voel energie stromen. Ik gooi een grotere steen en kijk naar de golven. Ik zie het wonder gebeuren. Voor mijn eigen ogen. Uit zichzelf. Gewoon.…

Wakker word ik. Half vier is het. Buiten ruist de regen. Torenkraaien krassen in de verte. Vier uur. Gestommel op de trap. Onze kater is in aantocht. Vastbesloten om in ons bed te slapen. Hij gaat tegen me aanliggen en spint. Zijn vachtig hoofdje naast mijn kalende kop. Zijn spinnen stopt, hij sluimert. Mijn nachtwereld opent zich. Vredig…

Ons terras is bijna leeg. Alleen jij en ik zijn er nog. Aandachtig drink ik mijn koffie. Jij hebt aandacht voor mijn koekje. Je landt op mijn opengeslagen boek. Ineens heb ik aandacht voor jou. Bang ben je niet. Wel sierlijk en vliegensvlug. Als jongetje was ik al jaloers. Op vogeltjes zoals jij, klein musje. Zo graag zou ik ook willen…

Zomaar gaan zitten. Concentreren zonder concentratie. Voelen zonder emoties. Zien zonder kijken. Verstaan zonder horen. Gedenken zonder gedachten. Kennen zonder kennis. Begrijpen zonder begrip. Doen zonder daden. Vinden zonder zoeken. Dit gewaar zijn komt en gaat. Zoals de wind. Zoals ook de wind bestaat.…

Artiesten scheppen. Het publiek voegt toe. Levensverhalen. Opvattingen. Meningen. Emoties. Smaken. De kunstenaar en zijn publiek. Samen maken zij kunst. Samen.…

Oud zijn, is jammerlijk afscheid nemen, van wat al is geweest. Ouder worden, is van harte welkom heten! Hetgeen nog komen kan. Alles wat nog komen moet!…

Het is nacht. Ik lig in bed en schrijf. Hij zit op mijn nachtkastje. Hij kijkt me aan. Langdurig. We verstaan elkaars stemming. Hij is toeschouwer. Ik denk. We genieten woordeloos. Verstild. We zwijgen taal zonder woorden. Taal die vrienden verstaan. Zonder vals sentiment. Wat ik aan het worden ben, is hij van nature. Poes.…

Mijn leergierigheid vond een cursus. Een cursus gedichten lezen. Een hoorspelactrice doceerde. Haar stem is geschoold en zalvend. Wij zeggen de modelgedichten na, maar we leggen onze eigen klemtonen. Zij luistert en oordeelt streng. We leren ook voelen. Voelen wat teksten met je doen. Ik voel me vreselijk opgelaten. Wat ik heb onthouden is…

Vliegen is leven. Vrij als een vogel durven zijn. Voor aardse mensen is dat een droom. Icarus, Fokker, Viruly, Gagarin, Ockels, Kuipers en Keen. Zij maakten hun droom waar. Zij vlogen. Sam Keen? Wie is dat? Sam is filosoof en schrijver. 62 jaar oud is hij wanneer hij leert vliegen. Waar? De San Francisco School of Circus Arts. Hij leert…

Universitair Medisch Centrum Utrecht. Op sterven na dood was je. Benauwd, bang om te stikken. Journalisten staan buiten te wachten. Wachten op het bericht van je heengaan. Je bent ook heengegaan toen, naar huis. Op Paleis Soestdijk open je een raam. Je ademt weer frisse lucht in je longen. Tijdens een interview vertel je erover. Nu pas besef…

Redwoods zijn meer dan bomen. Heilige getuigen zijn het. Zo stond ik voor General Sherman, in het Giant Forest in California. Sherman leeft al 2500 jaren. Beschavingen zag hij komen en gaan. Vandaag sta ik bij een baby Sequoia, in het Cantonspark in Baarn. Ook hier voel je vitale energie. Ook hier wordt een mens bescheiden. Sequoiadendron…

Wanneer het mistig wordt, mistig in mijn oude hoofd, wordt alles angstig nieuw, krimpt de wereld om me heen, word ik klein en broos. Klein zoals ik vroeger was. Klein weer als een kind. Voltooi dan dit mysterie, meneer Alzheimer. Voltooi dan zinvol, wat u zinloos bent begonnen. Laat me dan weer verdwijnen, als het u belieft, in de schoot…

Koffie drinken is tijd nemen. In bed, aan tafel, onderweg, tijdens het werk, in een café, na een begrafenis, na een bevalling. Waar dan ook, wanneer dan ook. De teller staat over de 50.000 al. Cappucino of machiato bij de barista. Koffie branden en zetten is een kunst! Is koffie drinken een verslaving? Nee! Een innerlijke behoefte is het.…

Concertgebouw Amsterdam. Het is 1989. De grote zaal is uitverkocht. Het Koninklijk Concertgebouworkest speelt. Jaap van Zweden voert de eerste violen aan. Leonard Bernstein dirigeert Schubert. De vijfde. Ik ren de trappen op en wacht daar op de maestro. Uitgeput komt ook Bernstein boven. Hij geeft zijn kunstgebit aan zijn assistent. Hij krijgt…