Alle inzendingen van marcus neuborg

god is een kind iedereen maakt fouten in het begin.…

De zon die zakt de nacht hij valt je voelt het opkomen je moet weer op pad de maan staat hoog en de muziek roept je gaat naar de plek waar je haar weer ontmoet niemand weet waar je heen gaat niemand weet wie je bent want jij behoort tot de stad jij behoort tot de nacht leven in een rivier van duister tot de zon weer lacht.…

De weilanden zweven langs in groen bruin als een dans waar gaat de reis naartoe toe je weet nooit moe weerspiegel de mens draai negatief om positief is de wens mijn reis gaat door nooit opgegeven voor ons de mens wie weet er nog meer draai om ons heen door merg en been wind van kou slap maar ik hou van jou de letters zeggen wat…

De sleutel naar mijn hart is niet verloren al dacht men dat wel de sterren staan gunstig de straal van licht tot het oog aan toe vermeld. Draai om de as heen we gaan niet ter been vliegen met de vleugels der liefde sla ze open. Zoek de sleutel naar het hart we zwemmen door de lucht nog lang niet verzopen.…

Mijn lach is een leugen het hart gebroken als nooit tevoren niets is nog lief niemand is thuis het is het geluid van duister dat kruipt onderhuids vannacht wou ik dood geen kleur meer zo verdoofd niemand is thuis enkel nog zwart leeg is mijn hart hard is de steen dat vastzit aan het been zo ziet de dag eruit de dag alleen nooit meer…

Ja waar moet ik nu weer heen de moed weer in de schoenen gezakt de wereld heeft me weer eens hard aangepakt waar moet men zoeken voor wat liefde op de lippen toch weer op de rotsen uiteengespat ben ik het al zat nee mensen zo gaat dat zweven in het zwarte gat geen traan gelaten kan ook niet haten alleen maar denken aan de momenten van…

Een geus oftewel landloper schurk boosdoener wat jij ziet is goed deugniet een bandiet van de liefde met een naam iets wat aangepast voor de gein vorst dorst geen woord door jullie gestoord schrijven blijf ik geeft me een kick van geluk niets of niemand maakt dat stuk de haat en negatief gedoe al die land veroveraars laat mij maar…

Er spoken Namen in het rond schat in de grond dus de goudkoorts slaat alsnog toe was dat het waard goud en moe de goden zijn rustig wie stond te blussen sussen sissen haters weer giftig sla het over gozer doe niet zo ego geef cijfers bouw wat op net als je lego weet niet beter dit is mijn taal wil niet beter alleen met 3 oktober…

De ziel was het zat spiegels in de geest het staat vast licht gaat aan aan het einde van de gang.…

Soms zo zeker soms zo klein soms ben ik iets soms niemand in niemandsland verbrand alle schepen nooit heeft iemand de tijd gekregen achter mij om te begrijpen dat er een plek bestaat zonder haat altijd kwam het ik bedoel jij te laat.…

Kijk al zo lang naar de foto's op de muur de herinnering onbetaalbaar kijk al zolang naar de foto's in mijn hoofd ach zoveel beloofd jij hebt ooit in mij geloofd.…

De volle maan zegt niets deze nacht het zijn alleen de ogen in het veld die loeren zij houden de wacht wacht niet te lang wachters horen niet te wachten alleen in het veld zo alleen zo bang wacht al zo lang.…

Ik ben maar een dromer jij een droom tot de dag dat we ontwaken leven we door gewoon.…

De horizon waar de reis begon horizon op naar vrijheid hij zong horizon voor altijd voor ons de mens die zoekt de toekomst open.…

De mens is maar van vlees en bloed geen kansen maar wel het eeuwig moedig zijn tot de dag dat men het licht ziet veel verdriet en pijn toch is er nog zoiets als hoop een groter iets in het geheel geloof en geschreeuw tussen alle tranen door geeft de liefde eens weer gehoor luister naar je tranen om de les des levens te leren zonder al…

In een flits kom jij voorbij de klap hoorbaar tot in de geest de lichtflits raakt de ziel donder en bliksem val hier voor je neer lachend door de tranen heen vraag ik je wil je meer geef me de donderstorm die nodig is om deze orkaan tegen te houden van de ondergang de storm samen laten samensmelten tot elk bloem en vlinder weer tevoorschijn…

Staan op een schouder probeer de aanwijzingen te vinden ontdekking van land een eindeloos spel verlaten en binden water tot zand zang op het schip de kleuren als een begrip gevoed door het licht glipt het leven op het dek langzaam van normaal tot lekker gek golven dansen zoals altijd niets is onbegrijpbaar of buiten bereik.…

de wind waait langs mijn gezicht de haren plakken aan mijn lippen jij bent lief maar niet de ware bergen en watervallen de zoektocht in dit leven druppels vervagen regenboog en vragen klim en val niets te geven alleen te vervagen reis met me mee door deze vallei een klein beetje geef ik jou van mij luister naar de wind de bomen fluisteren…

raak me aan sla me er door geen kans geen gehoor de vlam zwakt af slaap door de dag niemand weet waar heen niemand geeft laat het maar met rust genadeloos is de kus kus van eenzaamheid niet op voorbereid bergen verzetten de geesten gezelschap geven geef me een berg om af te dalen dalen naar het dal het dal van eenzaam verval…

de jaren negentig onze flowerpower de tijd van de afterhour feest na feest liepen wij af soulbroek en helemaal maf dat gevoel van de beat en melodie brengt je in extase en euforie de muziek brengt mensen bij elkaar als een grote familie maar ook een uitlaaklep de jeugd die alles had heeft die ze weekloon aan de dealer geeft sommige…

hoe simpel een huisschilder kan óverkomen. zegt niets over zijn passie voor het leven. zegt niets over zijn dromen. vertelt niets achter de persoon al lijkt hij nog zo gewoon. al praat hij met een dialect wat is gewoon wat is gek. al schreeuwt en zingt hij uit zijn smoel vaak is het gewoon goed bedoeld. laat de mens in zijn waarde…

de zomer tweeduizend acht een koningin had me in haar macht de koningin van een koude decembernacht vroeg men genade aan een hogere macht donker blauw was een poort rijk te hoog naar de hemel de smeekbede werd beantwoord en vleugels gevormd nu is het wachten op september de twaalfde om exact te zijn zal het weer als voorheen zijn liefde…

zweven tussen de muren in mijn woonstel een oud aspirant gezel. een muur van foto's waar jij nog bloeit en bloost. drink nog wat thee tussen de muren ooit van ons twee. de echo van het lachen kreunen en dansen. maar ook het schreeuwen en huilen. dat geluid zal wel tussen elke vier muren schuilen. van de elementen beschermt…

probeer wat voor jou te schrijven dat valt niet mee aangezien ik jou niet ken verschil tussen kennen en kunnen kan hier niet maar even terug naar jou mmmm dat kan ik wel beloven eeuwige trouw zal met je dansen zoenen praten lachen huilen zweven door dit eeuwige leven maar voor eeuwig is erg lang maar alleen zo bang het voelt een beetje…

wie zegt dat de zielen niet verbonden zijn leeft in angst en pijn. ga de goden eren en daarna wat nachten beleven. vol angst en tranen kom dan maar terug met grote verhalen. lachen om de clown van licht iedereen heeft zo zijn doel. plicht van gevoel gevoel voor de mens. heks of dominee als je diep nadenkt is men èèn. altijd…

we gaan door met bouwen kloven en schaafwondjes doen niet zeer het kasteel wederopgebouwd met een punt zo hoog als de wolken waar liefde zal spreken in vertaling gezongen door tolken van ver iedereen is welkom bij de oplevering van het kasteel de weg is lang maar als u goed kijkt heel ver daar aan de horizon ziet de toren al blinken in…

gooi het anker hier uit het schip vaart niet verder het is deze baai waar het water als muziek tegen de kade zingt mijn schip zo verlaten mijn schip van rust het is de lucht van het verlaten schip dat wat dobbert aan een horizon van een goudkust…

sla het boek weer open de dagen vliegen voorbij te lang was jij gesloten te lang het verhaal in mij waar gaat de ontknoping naartoe soms is het een sprookje maar vooral een bitter traan de geest is moe voldaan de weg is nog lang het pad onder zon sterren en maan…

helder niet meer dat is geweest hoewel de elementen schreeuwen huilen laat ze even voel de leegte in mij voel de leegte helder als nooit tevoren helder verloren…

wat de kleur probeert te zeggen is altijd goed zolang je kleuren ziet dan weet je jij geniet…