Alle inzendingen van maria

De sneeuw ligt als een wit tapijt op de aarde neer gevleid. De zon schijnt met haar stralen er op neer. Het is een schitterende sfeer... De takken van de bomen buigen onder de zware last. De winter is nu echt gekomen en heeft ons vroeg verrast.…

Het leven is soms een donker diep dal, maar ook hoge bergen met een zonnestraal! Betreft zoveel mensen... met ieder hun eigen wensen van jong tot bejaard. Maar het leven op zich is alleen al goud waard!…

Met dagdromen ontvlucht je de werkelijkheid... je kunt de mooiste beelden op je af laten komen. Je vergeet de wereld om je heen en bent dan het liefst alleen... Dat niemand je uit die sfeer zal halen en terug brengt naar het werkelijke bestaan. Laat me nog even gaan...…

Zeur niet. Hier kan niets gebeuren. Bij de buren misschien. Dat daar een tafel omvalt. Of een kachel. Dat daar woorden vallen. Dat men daar elkaar Naar het leven staat. Dat daar later alles koek en ei is. Maar hier niet. Hier gebeurt niets. ----------------------------------------------------------- uit: 'Hier gebeurt niets', ongepubliceerde…

De sneeuw ligt overal verspreid en alle bomen zijn gerijpt de zon schijnt met haar stralen er doorheen Het is een stille pracht. Wie had dat verwacht! Zo vroeg in het jaargetij gaan we door de koude winter heen... Wat staat ons nog te wachten? Alleen maar koude nachten.…

Schoonheid en liefde zit diep in een mens Zoals een parel in een schelp... Hij moet alleen zich openen en stralen en zijn schoonheid naar mensen vertalen zo kan hij zijn warmte tonen aan ieder om hem heen En voelt niemand zich meer alleen...…

De winter is gekomen. Het is striemend koud! En denk dat niemand daar van houdt. We moeten er maar weer doorheen zien te komen... en weer van de zomer gaan dromen. Verlangend naar de warme dagen... Zo kunnen we de kou verdragen!…

Als je bedroefd bent en het licht niet meer ziet.... Ga dan tot God met je verdriet! Hij heeft een luisterend oor en weet van je lijden. Hij wil met Zijn grote liefde, jou, van je droefheid bevrijden!…

Ik ga naar de stad en weet nog niet wat ik kopen zal een dingetje voor niemendal Natuurlijk heb ik me daar weer aan bekocht! En is het weer iets wat ik echt niet had gezocht... Maar je wilt weer iets en dan blijkt... het is weer niets!…

In vele landen zijn armoede en rampen. Konden wij ze er maar van bevrijden van hun vreselijke lijden en verdriet... maar alles oplossen kunnen we niet! Die mensen moeten leven met hun pijn we kunnen maar iets voor hen betekenen en er voor hun zijn. Konden we al het leed maar verzachten. Dat zijn zo mijn gedachten.…

Ik kijk in de nacht naar de donkere lucht en sla in verwondering een diepe zucht.... om die mooie sterrenhemel. In de stille nacht. Ik sluit de gordijnen tot morgen de zon weer gaat schijnen!…

De stilte van de natuur brengt je tot rust... Zoals de zon die je 's morgens wakker kust. En 's avonds de maan die je je gedachten laat gaan over de dag die voorbij is gegaan. Die sfeer heeft invloed zodat je de dag blij begroet!…

Als ik mijn gedachten laat gaan en er praat iemand steeds tegen me aan, dan erger ik me daar vreselijk aan! Maar krijg dan toch spijt en denk, hij moet zijn verhaal ook kwijt. Geef hem maar een luisterend oor en ga met het denken een andere keer maar door!…

Het is nacht.... en stil op de wegen. Iedereen is met zijn gedachten er over heen gereden Als de wegen konden spreken Zouden het hele verhalen zijn. Van somberheid en zonneschijn... Morgen komt er weer zo'n dag weer met een traan en een lach. Gaan ze de nieuwe dag tegemoet... Het gaat in het leven zoals het wezen moet.…

Als je op een zonnige dag een boswandeling maakt en door de rust van de natuur wordt geraakt. Op een stille herfstdag als de zon schijnt door de gekleurde bomen die je tot rust doen komen. Dat is een prachtig gebeuren al die mooie herfstkleuren! Het is een sfeervol jaargetij en geeft een stille rust in mij.…

Het herfstbos,rijk en vol leven tot de rand laat zich nog even in de zintuigen zaaien. Onder de bomen voelt het vochtig, paddenstoelen pulveren en spuiten sporen in de lucht, duizenden levensmoede bladeren krullen en dwarrelen neer in cadans met het gekrakra van de kraaien. In een vijver diep in het bos komt wat rotte eierengeur los, onverteerbaar…

Ik voel me eenzaam en verlaten.... Wil met niemand praten over wat me bezig houdt. Wil er alleen uitkomen en kan er alleen van dromen dat me dat lukken zal. t'Is het belangrijkste van allemaal.... Iedereen heeft zo zijn zorgen. Niet denken aan de dag van morgen Wat die weer brengen zal. Ik weet, het komt weer goed dat geeft me nieuwe…

De hemel tekent prachtige luchten van wolkenpartijen waar achter de zon gaat schijnen met felle stralen die even later weer verdwijnen.... De wolken schuiven verder door het blauw maar dan schuift de hemel dicht en wordt het donker Maar toch wordt het hierna weer licht!…

Een herfststorm raast door de bomen en de bladeren vallen ze dwarrelen in getallen op de grond. En rollen daar rond in prachtige herfstkleuren. Het is een sfeervol gebeuren. En een prachtig jaargetij... Maar daarna komt de winter heel nabij!…

De nacht is gekomen iedereen gaat slapen en dromen. De sterren schijnen helder en klaar... Daar zie ik de maan zowaar! Het is een stille nacht de maan houdt trouw de wacht tot de morgen weer verschijnt en de stille nacht verdwijnt.…

De herfstsfeer doet me zuchten..... En verlangen naar voorjaarsluchten. Dat die weer mogen verschijnen. En wat mij betreft nooit meer verdwijnen.... Kan er nu alleen van dromen Maar ze zullen toch weer komen!…

Kijkend naar de lucht zie ik de wolken drijven Plotseling zie ik een hart verschijnen. Dat is een wonder! Vind het heel bijzonder. Of het zo wezen moet. Onze liefde bestaat nog steeds. het is nooit anders geweest. Het is een teken van onze trouw, want ik houd nog steeds van jou.…

Twee armen om je heen dan voel je je niet alleen. Het geeft warmte en een veilig gevoel... En heeft als doel samen verder gelukkig te zijn. In alle verdriet en pijn. Dat is liefde en medeleven.…

Heel m'n leven houd ik van muziek. Heel vroeg al van klassiek.... Als ik dat hoorde vlogen de rillingen over mijn rug. Ik verlang naar die tijd terug.... Bij mij was vroeger die warme sfeer in huis. Voelde me toen echt thuis!…

Iedereen heeft zo zijn zorgen.... En wil dat niemand het weet. Het blijft voor iedereen verborgen al de pijn en leed. Ieder huis heeft zo zijn kruis te dragen in het leven. Proberen niet te klagen. Maar bidden dat God de kracht mag geven.…

de lijn van de landweg duwt er dood tegen de dijk vergezichten voor even afgesneden. mijn voeten beklimmen de trap door de dijkenbouwer ontworpen om te schouwen mijn neus vangt zilte geuren boven ontrolt zich het landschap 360 graden wijd. vóór mij laat de teruggetrokken Oosterschelde zijn zilveren plasjes oplichten in de zon met glibberig…

Als kind had ik een zorgeloos en gelukkig leven.... Maar dat duurde niet lang de dood kwam in mijn jonge leven. Ik werd toen radeloos en bang. Wist nog niet wat dood zijn was..... Dat begreep ik later pas. Iemand waar ik veel van hield moest ik missen... En kon er alleen maar naar gissen waar hij gebleven was als kind begrijp je dat…

Een nog jong talentvol leven is heengegaan... Hij kon niet verder leven en heeft het opgegeven. Z'n vrouw en kinderen moeten alleen verder gaan... gesteund door vrienden om hen heen. Ze staan in deze moeilijke tijd niet alleen. Het heeft op mij een diepe indruk gemaakt. En heeft veel mensen geraakt.…

Het stille landschap schitterend in de zonneschijn geeft een vredige rust!…

We hieven het glas en klonken op de liefde.... die er nog steeds was!…