Alle inzendingen van marieke

Je gooit je tas neer sleutels op tafel even rustig zitten en geen vragen starend naar het onkruid gegroeid in de tuin denkend aan de zomer wintertrui aan lekker even dromen geen gezeur aan je hoofd masserende handen in je nek even verdoofd zuchtend op de stoel er even tussenuit niet denkend dat je weer moet werken je bent nu lekker…

ik kwam je weer tegen na lange tijd zonder contact geschrokken keken we elkaar aan en alles kwam weer boven beelden doemen voor me op jouw handen op mijn lichaam mijn nagels in jouw rug jouw veelbetekenende blik die zich in mijn ogen boort jouw tong die met mijn lippen speelt mijn gretige mond die de jouwe zoekt dat was toen nu zien…

Ik kijk naar buiten strijk mijn handen door m’n haar de zon schijnt door de ramen even valt een stilte regendruppels vallen neer maar ook daarmee de lach op mijn gezicht ik voel de pijn steeds meer jij was de enige de enige voor mij jij was m’n liefde waar ben je gebleven ben ik je kwijt ik mis je zo en betuig je mijn spijt ik…

Wat is de reden? vraag je dat ik dit heb gedaan met tranen in je ogen kijk jij me vragend aan voor mij was het alleen praten iets wat ik met jou niet kan maar het viel bij jou niet in de juiste gaten kreeg er kippenvel van toch zo belangrijk als jouw liefde zijn die woorden nog niet half je kunt het altijd leren er is geen beter helende…

Wat is nog de zin van het leven als er enkel kou en verderf voor de achtergelatenen is overgebleven wat is nog de zin van het leven als de warmte is ontnomen er geen gezamelijke momenten meer komen wat is nog de zin van het leven als juist de ons zo dierbaren in de armen van de zwarte gedaante worden gedreven zij niet terug kunnen…

Het is zomers buiten zonnestralen verlichten de lucht toch zo koud van binnen diep in mij en slaak een zucht wat is de reden dat jij bent weggegaan naar het dal van de doden of juist de tunnel des lichts zo ver weg bij mij vandaan misschien was het je tijd wel zoals je zelf zei maar ik heb je nooit gelooft enkel de kou die jij hier…

Wat is er moeilijker dan opstaan met een dubbele strijd gevoelens voor twee mensen je wilt ze beiden niet kwijt de een is houden van op de ander ben je verliefd maar t voelt zo goed aan doet liever niemand verdriet wat zijn de woorden waar ik mijn troost in kan vinden waar is mijn steun die mij laat weten aan wie ik mij zal binden…

als je het even niet meer ziet zitten en niet meer door wil gaan denk dan aan je echte vrienden die onvoorwaardelijk naast je staan dan gaat het allemaal wat beter beter dan je had verwacht want je vrienden zijn er voor je elke keer weer dag en nacht…

Verwonderlijk ben je jij die me lief hebt me alles geven kan wat ik nodig heb wat ik wil verwonderlijk ben je jij die de vraag stelt met liefde wachtend op een antwoord van mij verwonderlijk ben je jij die van de daken schreeuwt hoe je me lief hebt van me houden zal tot in de eeuwigheid verwonderlijk ben je jij die je bent…

Een andere wereld waar lopen niet gaat Waar de mensen vliegend zweven over straat Waar de vogels zwemmen en de vissen lopen Waar de leeuwen temmen en de ongelovigen hopen Daar zal ik eindelijk vinden wat ik al weken zoek alle wijsheid van de wereld in één gebundeld boek…

Duizende lichtjes onder m'n voeten jong, vers gras tussen m'n vingers katoen net voor m'n ogen en een koude windvlaag langs m'n buik Gekke dingen wil ik met je doen met z'n twee-en alleen midden in de nacht op je handen staan in het park Zand tussen m'n tenen wind door m'n haar het zout op m'n lippen en de grote Schepper spelen…

Zwarte leegte koude eenzaamheid tranen van ijs vallen op een gebroken hart Een beving, een rilling een windvlaag door mijn kille lichaam Starend in het niets snakt mijn ziel naar adem gevangen voel ik mij Geketend in de boeien van het alleen zijn kruip ik diep in mijn schulp Tijdloos en kleurloos een gapend gat is mijn gemis smachtend…

jij en ik alleen oog in oog hand in hand starend naar elkaar ik verdrink in je ogen neem me mee haal me hiervandaan en breng me naar een plek waar ik mezelf kan zijn samen met jou…

Voel als steen kan niet bewegen stil in koude regen in mijn hoofd storm verdriet enorm verdriet om jou voor iets dat ik zo graag wou…