De nacht is duister
donker gefluister
De nacht is stilte
geluidloze kilte
De nacht is maanlijk
lichtpuntig bekijk
De nacht is zwart
kleurloos hard
De nacht is Ongeloofelijk
Werelds koninkrijk
Maar dat maakt allicht niet uit
Want de nacht is slechts een plek waar
De morgen weer kan komen…
Wat ik wil
Is een verschil,
een oorzaak
van verandering
zijn
Ten goede
moet worden gekeerd
door mij heen
iets geleerd
Ik moet iets
van ons worden
weg van het niets
door jullie
Pas uitgemaakt
kan ik sterven
vermoorden…
Zoals de stilte en de leegte
naar mij verlangen, niets
overhoop, geen verwarrende
gedachten, geen vragen, alleen
een trein tussen weilanden
die als je wilt ook opstijgt.
De reis is een niet eindigende,
het perron de dag waar men
aan de overzijde overstapt.…
Trager dan je blote oog
loop ik door het veld
dat gaandeweg verbost.
Het mos een olievlek,
de horizon een poort.
Het standbeeld zal ik zijn
van de wandelaar
die ieder jaar -voor mij dus
om de haverklap- een roos
aan zijn voeten krijgt.
Dan voorover neigend
zie ik net wat rest
van de steel vergaan.…