vervlogen tijden
woelen koortsig in
mijn brein
liefdesbrieven
in een doos
terug gevonden,
vertellen
hoe, het voelde
zo verliefd te zijn
ook verkleurde foto's
laten openlijk zien
hoe de liefde is begonnen
we waren jong en onbezonnen,
vonden alles superfijn
maar tijd vervliegt,
ontsnapt, zoals het gas
uit mooi gekleurde…
triestig, zo helemaal alleen
verhuist van badkamer
naar een bouwvallige schuur
staat een oude weegschaal
te praten met een grijze muur
wat als wij begrijpen konden,
dan kwamen we te weten,
hoe noodlottig haar verhaal
mevrouw des huizes nam kordaat
een jonge digitale als rivaal
althans…de oude weegschaal had wat last
kon juist…
soms in mijn dromen
vlieg ik hoog door de lucht
niemand houd mij tegen
op zoek naar hemels geluk
door wind gedragen
zweef ik als een vogel
vrij van alle zorgen
zoals een doelgerichte kogel
zweef ik over steile bergen,
duik in diepste dalen,
vlieg over blauwe zeeën,
niet bang te verdwalen
in hogere sferen komende
wil mijn…
nooit had hij durven denken
na een nacht van zwoele pret
't begon met champagne in te schenken
en te ontwaken in een vreemd bed
spijtgevoelens kwamen dra
zijn gedachten aan het dwalen,
wakker worden met een kater,
zijn stommiteiten achterhalen
struikelend over woorden…
wegdraaiende ogen…
in een hoekje gekropen…
bang van wat moet komen…
een dansende spreeuw
die luidkeels krijst
bij het zoeken
naar voedsel,
laat zijn wintervoetjes na
op een wit kleed
van kristal heldere sneeuw.
een dennenbos
in de buurt,
bedankt,schaduw en
zonlicht,die toveren
de dennenbomen om tot
sprookjesachtige figuren
op een bouwvallige muur.
een bevroren vijver
weerkaatst het…
hoge bergen, tropische landen
verre oorden, witte stranden
heimwee is niet altijd denken
aan vervlogen tijden,
soms heb ik heimwee naar
je warme handen die zich zoekend
een weg banen in mijn wilde haren
je bonzend hart dat op hol slaat bij
het fluisteren van je naam
je sensuele blik die zich weerspiegeld in de ruit
van ons geliefd…
237
Bezig met laden