Alle inzendingen van miranda dirven

Geschiedenisboeken vol over de tweede wereldoorlog, Kom op zeg, wie heeft het niet geleerd.. Die verhalen grepen ons aan, We vonden het allemaal zo verkeerd.. Geschiedenis hoort voorbij te zijn, Daar hadden wij van moeten leren! Is het dan allemaal voor niets geweest? Hoe kun je zoiets nou negeren..?!…

daar lig ik in een klein kamertje, zo kwetsbaar en zo klein, is ineens de grote vraag, of ik er morgen nog zal zijn.. Wat is er eigenlijk aan de hand, begrijpen doe ik er niks van, Ik ging even mijn bloeddruk laten meten en hier lig ik nu dan.. Moet ineens knokken voor mijn leven, want het is zeer kritiek, ging eigenlijk alleen bevallen…

Lieve Opa, alweer een jaar geleden heel de familie bij elkaar zakdoeken werden uitgedeeld, het voelde toch zo naar.. Alweer een jaar geleden,huilend aan uw bed, De laatste woorden tegen u gezegd, de laatste streling door uw haar, het voelde toch zo naar.. Alweer een jaar geleden, lopend naast de kist, bloemen met linten, Het ligt allemaal…

Daar lig ik dan te slapen, Zo rustig en zo fijn, Eventjes nergens aan denken, Een soort van buiten bewust zijn, Dan zie ik u verschijnen, Wat een heerlijk gevoel, Even lekker kletsen, En een hele stevige kroel, Rustig ontwaak ik, Met u in gedachten, Weet niet meer hoe of wat, Wel: dit was weer een van die speciale nachten..!…

Een opa spreekt non-verbaal een hele mooie taal, Je kunt het gemakkelijk begrijpen en weerleggen, Een opa spreekt de allermooiste taal, Zonder dat hij ook maar iets hoeft te zeggen..…

Opa, een man van weinig woorden, maar zonder woorden zei hij al genoeg, Opa, een man die bij u hoorde, zijn dood kwam veel te vroeg.. Opa, vertrokken zo kalm en zo stil, Zelf had hij nog graag willen blijven Maar dit was god zijn wil, daar viel niet over te kijven.. Opa u bent nu daar boven, Daar kijkt u op ons neer, Opa ik kan het u niet…

Daar komt een vlinder aangevlogen, wat is ze mooi van kleur, Ik blijf haar volgen met mijn ogen, Zij doet goed aan mijn humeur... Ze fladdert en ze fladdert, Zo sierlijk in het rond, Nooit heb ik beseft, Dat er zo iets schitterends bestond!…

Het lot dat is een heel groot iets, niet in woorden uit te drukken, Je mag het wel proberen hoor, maar het zal je echt niet lukken, Zie het maar als een groot 'spel', zonder regels, zonder vragen, Soms sta je er middenin, en moet je wel een kansje wagen, Het hele universum bepaalt mee in je lot, Het is zo 'eigens' en zo ontzettend groot…

Glimlachend kijk jij me aan, wat ik je ook zeg, glimlachend kijk jij me aan, al is het goed of slecht... Je zegt geen enkel woord, niet eens een klein gebaar, Je kijkt me enkel aan, en glimlacht alleen maar...…

jarenlang zit je gevangen, in een innerlijk gevecht, je hebt zoveel verlangens, maar niemand tegen wie je het zegt... je kunt het niet onderdrukken, hier klopt gewoon iets niet, hoe kun je je zo vrouwelijk voelen, wanneer je in de spiegel een man voor je ziet? je kunt er niet meer onderuit, zo is het gegeven, je moet jezelf kunnen zijn…