Alle inzendingen van patrick Jinxx

Ooit komt er 'n tijd, waarin jij zult huilen, en zult ervaren, wat ik nu voel... zal ik niet meer degene zijn, waar je bij kunt schuilen, en kom je om van spijt, en schuldgevoel... Ooit komt 'n moment, waarin jij zult verlangen, naar mijn momenten van warmte en geborgenheid... je voelt je nu in mijn web gevangen, maar mijn liefde en…

Je hebt me bang gemaakt... Bang om weer van iemand te gaan houden, bang om dezelfde fouten te maken... diezelfde fouten, die jij óók niet tegen kon houden... Bang om mijn hart weer zoveel ellende aan te doen... En bang, om niet alleen mijzelf, maar ook anderen te vertrouwen... Bang om te gaan huilen, omdat jij dat als een zwakheid ziet…

Je liet 'n leegte achter toen je ineens m'n leven verliet.. Ben niet meer compleet, En niet meer heel.. ben waarschijnlijk de enige die dit ziet.. dat maakt me zo verschrikkelijk emotioneel.. Jij leeft je leven weer, alsof ik er nooit ben geweest.. je pakt je draad weer op, en ziet me niet meer staan.. en dat maakt me juist zo onmachtig…

Je bent nu weg... en holt je vlinders achterna... dezelfde vlinders, die je ooit bij mij vond... Ik ben weer alleen... Maakt het nog uit, wat ik je zeg? Dat je vlinders er voor mij écht nog wel zijn, want als je je maar openstelde, dan voelde je ze meteen.... In een dwaze gedachte spreekt je hart, niet je verstand... zie je alleen…

Diep in je ogen, heb ik gekeken, en zag, waar jij naar keek... je deed geen moeite, je los te weken, omdat je mijn ogen niet ontweek... Diep in je gedachten kwam ik je tegen, en ervaarde, wat jij nu voelt... kwam jouw liefde mij precies gelegen zoals in mijn verlangen was bedoeld.. Diep in je hart, ben ik gaan zweven, en zweefde…

Dacht heel even, het zal niet meer gebeuren, een moment, waarin ik verliefd zou zijn.... was de liefde ver te bespeuren, en mijn wereldje o zo klein... Voelde heel even, ze ziet me tóch niet zitten.. er is niets, wat ons samen bindt, heb heel even in je hart zitten spitten... om te ervaren, wat je écht van me vindt... Wist heel…

Zo afwezig, en niet bij zinnen, ben het eigenlijk helemaal zat... wil er zelfs niet eens meer aan beginnen... al gaf je het me op een presenteerblad... Wil er zelfs niet meer aan denken, je naam ook echt niet meer horen... gewoon geen aandacht meer aan je schenken, 't zou me eigenlijk alleen nog maar storen... Zo voel ik…

Zo verward door intens verlangen, hoop maar steeds dat niemand het ziet... ben zó door emoties bevangen, en geloof het zélf bijna niet... Zo verstard door jouw ontkenning, ben het gevoel echt niet gewend... raak er niet van in de stemming, maar juist vol van sentiment... Zo gehard door jouw kilte, kijk er écht niet meer van op... door…

Jaag ik iets na, wat er eigenlijk niet is? voelt het soms zo werkelijk en echt... Is het misschien, omdat ik iets mis... en is dit maar een innerlijk gevecht? Verlang ik naar iets, wat niet bestaat... maar heel levendig was in mijn hoofd... een gevoel, dat langzamerhand overgaat ondanks ik dacht, dat je mij was beloofd? Vergeef…

Gisteren... heb ik met je gelachen, en met je gedeeld, heb je m'n gedachten, en mijn hart gestreeld... Vandaag... heb ik je heimelijk gekust, stilletjes van je genoten en daarom héél bewust een hoofdstuk afgesloten... Morgen... wil ik weer opnieuw beginnen, loop je mij dan tegemoet? een wereld delen, intens beminnen…

Ik hoor nog steeds je stem, en weet, het is niet echt, maar in m'n hoofd ben jij degeen die lieve woorden zegt, Met m'n ogen dicht hou ik je stevig vast, verlang steeds meer naar jou, maar is dat ongepast? Mijn hart heb je genomen, je genesteld, diep in mij... uit mezelf laat ik je niet los, waarom laat je mij niet vrij?…

Het lijkt wel of ik moe ben gestreden, toen ik je opgaf, op die ene dag... voelde me op dat moment wel even tevreden, maar 't blijkt uiteindelijk een harde tegenslag... Het lijkt wel heel lang geleden... het was misschien een warme herfstdag, dat jouw vlinders ineens overleden, en jij je zomaar overgaf aan hun sterfdag.... Het…

Ach, kon ik maar vergeten, dat is wat ik zou willen... alsmaar van jou bezeten, is steeds mijn hart verspillen... Ik kan geen dromen kiezen, maar steeds zit jij erin... en telkens ga ik verliezen, degeen die ik bemin... Ja, kon ik maar vergeten, 'deleten' uit mijn brein... dan had ik nooit geweten, hoe 't is om zonder jou te zijn…

Je bent weg... en je blijft weg, net zo snel als je gekomen was, ik heb je niet eens zien gaan... tóch heb ik van je genoten, al was het maar voor even, 't heeft geen zin té lang stil te staan... Je bent weg, en je blijft weg.. dat heb ik nu begrepen... ik zal aan je blijven denken, met een halve lach, en een hele traan...…

soms denkt mijn hoofd heel anders, dan wat ik in m'n hartje voel, dacht niet dat 't kon gebeuren, maar er gebeurde tóch een heleboel... jouw zwijgen heeft me kil gemaakt, dacht dat niemand dat ooit kon, heb jij me toch echt héél diep geraakt, is jouw hart soms van beton? kon je niet meer zeggen, dat je van me houd, en…

Toe, ga maar, ik wil niet meer... wil niet meer huilen, je niet meer missen, niet meer verschuilen of blijven gissen... ik wil weer leven en echt genieten... zonder er zelf bij in te schieten, Dus ga nu maar, ga nu maar vlug, misschien verlang ik ooit naar jou terug... maar zit er nu even doorheen... het was een droom hij viel uiteen…

Mis je mij dan niet... als je me niet hoort of niet ziet... en mij niet voelt voel je dan ook geen verdriet? als je me niet kan kussen en niet geniet... zit er voor ons dan niets meer in het verschiet? Een leeg gevoel, een hart met pijn, en dacht dat liefde zo mooi kon zijn.... Ik had een doel, en dat was jij en heel even was…

Kon ik maar eens door jouw ogen kijken, en zien, hoe jij me zag... Zou voor mij dan alles anders lijken, dan in mijn eerste oogopslag? Kon ik maar eens via jouw oren horen, en begrijpen wat ik je zeg... had ik dan nog steeds mijn hart verloren en was het dan geen éénrichtingsweg? Kon ik maar eens je gedachten lezen, en voelen…

Zit soms wezenloos voor me uit te staren, niemand weet, hoe ik me voel... wil zo graag jou in m'n hart bewaren, maar wordt bedolven door een angstgevoel... Zit soms urenlang voor me uit te dromen, een ieder ziet, dat ik mezelf niet ben... heb jou zó diep in m'n hart genomen, dat ik eigenlijk mezelf niet meer ken... Zit soms veel…

'Ik hou van jou', zeg ik heel bewust... en voel dat ook écht, heel diep van binnen... ik voel de liefde, en voel de lust, en wil je graag intens beminnen... 'Ik hou van jou', dus wees gerust, dat zeg je mij, met weinig zinnen... maar wel doordacht, en welbewust... en hoop dat je 't voelt,, heel écht van binnen...…

Jouw woorden blijven hangen, als stroop aan mijn gezicht... zal niet stoppen met verlangen, zelfs niet als je naast hem ligt... Jouw beeltenis blijft spreken, in mijn hart en in mijn hoofd... zal m'n belofte nooit verbreken omdat je meent, wat is beloofd... Jouw warmte blijf ik voelen, door mijn lijf, tot aan mijn ziel... jij…

Ik sluit mijn ogen, zie je lichaam... doof mijn oren, hoor je stem... maakt dit mij, zo vreselijk eenzaam, want je bent, nog steeds van hem... lig jij heel veilig, in zijn armen, had zo graag, hém willen zijn.. om mezelf aan jou te warmen, en dat gemis, dat doet me pijn... Onthou maar steeds, jouw lieve zinnen... "heb geduld…

Het kijken in je ogen, en het zien van je lach, doet me elke keer versteld staan, steeds maar weer, elke dag... Het horen van je adem, en het ritme van je hart, doet mijn stem steeds weer verstommen, wat mij telkens weer verward... Het voelen van je lichaam, en het zuchten van je stem, doet mij steeds maar weer beseffen, hoe verliefd…

Ik wil je voelen, ik wil met je vrijen, ik wil mijn lippen over je lichaam laten glijden... ik wil je kussen, wil je beminnen, wil je bezitten, heel diep van binnen... wil met je zuchten, en met je zweten, zodat ik jouw geur nooit meer zal vergeten... ik wil je proeven, en wil je horen, geef je al mijn liefde, en wil je bekoren.. Ik…

Ik wil al jouw liefde voelen, en zal al je liefde dragen, en als het zou bekoelen, durf ik er echt wel weer om vragen, ik kan al je liefde verspelen, of al je liefde verspillen, door je niét meer te willen delen, of door je gewoon niet meer te willen... maar ik heb jouw liefde mogen ervaren, helaas nog niet met je bedreven, toch zal ik al…

Sla mijn handen voor mijn ogen, wil de waarheid soms niet zien... voel me soms heel erg bedrogen, is dit hetgeen wat ik verdien? Hou mijn handen voor mijn oren, wil niet horen wat men zegt... was beter blind en doof geboren, zijn veel woorden onterecht... breng mijn handen voor mijn mond, voorkom daarmee veel scherpe zinnen... raakt mijn…

Wanneer mijn stilte wordt doorbroken, door het warme ritme van jouw hart, wanneer het licht in mijn duisternis wordt onstoken, en mij in mijn zekerheid verward... Wanneer mijn grauwheid begint te kleuren, door de vrolijke klanken van jouw stem, en in mijn verlangen geen moment valt te bespeuren, waarin ik jou niet in alles herken…

Jij kwam ooit zomaar in mijn leven, onverwachts had ik je ontmoet, en al kan je niet méér van jezelf aan me geven, hetgene dát je geeft maakt heel wat goed.... Jij bent mijn ware in dit leven... dus wees niet bang, doe je echt nooit pijn, wil je heel mijn wereld geven, en zal er echt altijd voor je zijn.... Is het geluk ons goed…

Even laat het geluk me in de steek... heb er gewoon geen woorden voor... en was het nét alsof het leek alsof ik écht niet helemaal spoor... Even eventjes een wat mindere tijd... ups en downs, net als het getij, zul je zien, raak ik je óók nog kwijt, het kan er allemaal nog vast wel bij... Even slikken, omdat het moet, leg…

Ik sla mijn ogen dicht, en zie je diep van binnen, stuur m'n ogen heel gericht, waar zal ik toch beginnen... Ik knijp mijn handen in elkaar, wat zou 'k je willen strelen, heb jij misschien wel geen bezwaar, je liefde met mij te delen... Ben zo bang, maak één oog open, ben je dan plots verdwenen? ben je dan stiekem weggekropen…