Alle inzendingen van richard

Hij schommelde en zwaaide zo hard als hij maar kon in zijn lieve kleine wereld en op hem scheen de zon. Hij is mongool zoals dat heet daarom zit hij daar de afdeling is gesloten en hij ruim 50 jaar. Ik zie de televisiebeelden Van angst soms en van haat oorlog, dood door honger en van geweld op straat. Van oorlog zal hij nooit weten…

hij heeft - ten slot daar neergestreken - toen d'eerste druppels blonken van de nectar die zij bood een enkele gelikt, gedronken. en zij, zachtrose, ontsloot.…

wat als 20 jaar geleden, ik voor 't eerst jou had ontmoet? hadden we toen gedaan, wat we nu deden? of wellicht elkaar, niet eens gegroet? dacht ik "lekkere meid", jij "leuke jongen"? en samen verder, of elkaar toch kwijt? zou de vonk ook toen zijn gesprongen? waren we wie we nu zijn, wist ik dan wat ik nu weet? minder…

jij bent de allerliefste, dat staat wel vast voor mij. van al wie ik ontmoette was geen zo lief als jij. om alles wat je gaf, alle woorden die je zei, omdat je bent zoals je bent is geen zo lief als jij. hoger dan het hoogste, zeven zeeën zelfs voorbij, laat alle mensen zoeken naar één zo lief als jij. als men dan, niets…

je raapt je schriften uit de plas, lachend fietst "de groep" voorbij. vandaag moest je weer ontgelden, dat je anders bent dan zij. elke dag laten ze je weten: jij hoort er echt niet bij! en hoe je het ook probeert, je bent anders dan zij. je hebt sproeten of je stottert, bent homo, moslim of jood. je bent anders dus dan zij…

als alle hoop soms lijkt vervlogen, als je werd teleurgesteld, gekwetst misschien, bedrogen: geef nooit op! als het te veel is om te dragen, als je niet weet hoe je verder moet, als je bent uitgeblust, of lamgeslagen: geef nooit op! geef niet op voordat die laatste mijl werd gelopen. sta nooit toe dat zoet met bitter mengt…

Alles was wel overwogen; hij zou opnieuw beginnen. Te vaak verloren en bedrogen, zo had hij zich bedacht. Maar met niets meer af te wegen hield tenslotte dit hem tegen: Dat volgen zou op "kom binnen" "Ik had je nog niet verwacht".…

Zeg hoe diep de liefde reikt, hoeveel grenzen overschreden, hoeveel pijn geleden, voor de weerstand wijkt? Blijft, als alles is gegeven, alle liefde werd gekrenkt, ten lest de einder wenkt, een reden voor dit leven? Ten slotte blijft dit blijken: wat te vaak buigt, zal breken, is het voor tranen al te laat. Als je dan met…

dan rest niets dan wachten, niets anders dat te doen staat. in stilte gebleven met je gedachten, want je wilde niet maar ze gaat. dan rest niets dan overdenken: heb ik het wel goed gedaan. en met de liefde die je wilde schenken, blijf je in je handen domweg staan. dan rest niets dan overleven, te weten dat wat…

Nooit vocht één ongelijker strijd dan jij tegen dit sterven de harde onafwendbaarheid die langzaam jou ten grave leidt .... om Leven te verwerven. Nooit bad voor iemand ik zozeer dan jou en voor jouw leven gaf aan jou liefde keer op keer en aarzelend slechts leg ik mij neer: er valt niets meer te geven. Nooit zal één dichter…

Nooit vocht één ongelijker strijd dan jij tegen dit sterven de harde onafwendbaarheid die langzaam jou ten grave leidt .... om Leven te verwerven. Nooit bad voor iemand ik zozeer dan jou en voor jouw leven gaf aan jou liefde keer op keer en aarzelend slechts leg ik mij neer: er valt niets meer te geven. Nooit zal één dichter…

over alle bergen zeven zeeën zelfs voorbij misschien achter de sterren: hou van mij ik weet: ik ben niet makkelijk vraag te vaak: laat me vrij vergeef de buien en de nukken: hou van mij hou van mij zonder vragen zoals elke dag ik van jou en dan heb je van die dagen dat ik nog meer van je hou ik weet: ik ben niet makkelijk…

de vlinders zijn allang gevlogen: geen afspraakjes meer, gehaaste onzekere kussen, aarzelende ogen zoals die eerste keren..... gebleven is het begeren vanzelfsprekender maar meer intens het geloven, vertrouwen in een mens in een toekomst die geen verleden kent..... als liefde went…

het is al zolang geleden dat het doek voor de allerlaatste keer is gevallen hoofdstuk gesloten, schijnwerpers gedoofd en elk gaan we verder met ons eigen boek verleden nog nauwelijks in ons hart maar nog zo duidelijk in ons hoofd veel te lang voelde ik mij de eeuwige figurant en ik zag de vragende blikken van het publiek acterend in…

kom over en help herstel mijn geloof hernieuw mijn vertrouwen in U en mijzelf geef me één woord slechts dat ik mag lopen op de golven of splijt de zee vóór mij kom over, geef hoop belofte van de regenboog strek uw hand naar mij maar raak me met uw hart één woord slechts of splijt de zee voor míj kom over en help…

ben je neergesabeld, doodgestoken aan vertrouwen nooit gewend zijn je vleugels nog gebroken heb je liefde nooit gekend? ben je afgedankt en oud en grijs heb je in rollen jou verborgen betaalde voor hun falen jij de prijs zie je zo op tegen morgen? huil je om je onzekerheid opnieuw verraden, ingeruild laatste haven dus ook kwijt…

zoals klanken van liefde met geur van hartstocht, vloeien ineen fantasie en werkelijkheid, wanneer jouw warmte teer en kostbaar is in mijn hand. grenzen vervagen zoals de ruimte om ons, enkel blijft als ogen harten ontmoeten: het versmelten tot één gedachte één gevoel één adem.…

twee minuten laten we stil zijn om oorlog, om haten om hen die gedwongen hun huizen verlaten Endlösung, zuivering het blijft gewoon moorden maar laten we stil zijn 't is te gek voor woorden laten we zwijgen het is toch gebleken dat het geen zin heeft harde woorden te spreken Ghandi, Joes, King het blijft gewoon moorden…

weet je nog die laatste tijd toen liefde al haar stuipen trok allang was het verloren strijd maar weet je nog hoe je schrok toen ik zei dat ik zou vertrekken en hoe ik huilde toen ik vertrok weet je nog dat we zeiden hoe ons van alle dingen enkel sterven nog zou scheiden hoe we dachten leven te kunnen dwingen en dus zonder iets…

ik geloof in zonneschijn na regen na ieder dal toch weer een top en zit het eens een keertje tegen lossen we dat samen wel weer op ik geloof soms tegen wil en dank na één stap terug: twee vooruit is er van hoop een laatste sprank komen we er samen wel weer uit in: we slaan ons er wel door of: gaat vast beter volgende keer en…

het blaadje hangt hoog aan een tak wat heen en weer te waaien en samen met het bladerdak draait het zich met groot gemak zodra de wind gaat draaien het blaadje leeft maar één seizoen straks waait 'ie naar benee' dat is gewoon wat blaadjes doen maar nu is 'ie nog lekker groen en waait met alle winden mee…

het deed te vaak te zeer nauwelijks durf ik geloven in wat ik in je ogen zie en in wat je wilt beloven ik zou het echt graag willen maar ben soms nog zo bang het deed te vaak te zeer en eigenlijk te lang het deed te vaak te zeer zit nog te diep van binnen pas als dit afgesloten is kan ik opnieuw beginnen steeds meer ben ik…

soms blader ik wat terug door gesloten hoofdstukken besef dat ik verder kan dat het nu gaat lukken lees van vertrouwen, toekomst van liefde en van veiligheid maar die dag toen van jouw sterven raakte ik dat alles kwijt maar ze zeiden “hoogste tijd” hadden het over verder gaan over hoofdstuk dat moest gesloten dus dat heb ik…

je ogen zijn zo donker en zo helder met je uitstraling heb je mij geraakt toen je zat daar veilig in die kelder die jouw papa voor jullie had gemaakt er is veel wat ik aan jou zou willen vragen willen weten - zit nu eenmaal in mijn aard want ondanks.... begint het mij nog niet te dagen dus vertel me: is dit het allemaal wel waard…

jij danst dus nu je schimmendans dwars door mijn gedachtengang maar morgen was mij te lang zwart daarom maakt 't me soms bang als je danst door mijn gedachtengang .... naar de kamers van mijn hart…

mag ik je bedanken zeg alsjeblieft niet nee gewoon maar wat woorden over wat je met me dee' want je gaf passie weer een kleur en maakte donkere dagen licht door jou kreeg geborgen weer een naam ........ en liefde een gezicht…

mag ik je bedanken zeg alsjeblieft niet nee gewoon maar wat woorden over wat je met me dee' want je gaf passie weer een kleur en maakte donkere dagen licht door jou kreeg geborgen weer een naam ........ en liefde een gezicht…

Ik heb je niet nodig al die jaren heb ik toch ook al geleefd en zonder jou ging dat zelfs best wel goed ‘t gekke is juist dat ik aan alles wat je geeft eerlijk gezegd best nog wennen moet. Ik heb je verteld toch van m’n leven Je weet van vrienden en van huis en baan van gevoelens en gedachten weet jij ‘t meest en je weet: ik kan het…

Je brak mijn hart Liet me achter verward Nooit meer iets van je zien of horen Voor goed uit mijn leven Uit het niets ben je daar weer Nu pas echt goed verward Twijfels aan je doel Wil terug in mijn leven Gaan we samen dit keer Kan niet denken helder, ben te verward Hou van je, zit in mijn hart Wil samen verder met je leven…

Doe dommer dan ge zijt, maar mijd u voor de klippen; leef buiten ruimte en tijd doch spoedt u lijk de kippen. Werk zonder mate of plan, maar spiedt door alle luiken; veracht de burgerman, doch ledig zijne kruiken. ------------------------------------------- uit: In de zoete inval en andere gedichten.…