Alle inzendingen van rob

fietsmaker's lente de hoop op herstelbetaling zeg maar vlagjes dag hongerwinter en gerepareerde fiets nooit gerepatriëerd de waterlinie met doorgestoken kaarten lente in het zuiden we gaan op en neer zoals rood op gaat in blauw wolk in oranje…

de ijzige wind geeft de crocussen een kus van roestend ijzer de roos steekt alles bottels en uitbottende blaadjes in de zon de forsythia aarzelt tussen groen en geel haar eerste lente doe de kalverdans rondom de watertoren in de zonnedauw…

voor het verkeersplan voor de singel een terras en meer wachttorens…

uw bagage - reizigers in de doodstrein na de explosie…

zie de lente komt het wordt weer tijd voor nestjes en het kievitsei…

de zon scheen zonet en nu hagelt het sneeuw een vliegje danst -…

voor een kale boom staat een man met zijn lap-top een zeldzame specht…

na een grijze dag in een zwarte nacht de maan - een wit wolkje…

de auto verdwijnt in het gat onder de dijk langzaam uitgespoeld…

Weet je wat ik het leukste vind? dat is voorlezen voor een lief "klein" kind Ik heb al boekjes voor een meisje en een ventje met verhaaltjes, rijmpjes en hier en daar een prentje. Maar wat ik eigenlijk niet vertellen mag, is van dat mooiste boekje dat ik zag. Al heel vaak stond ik ermee in mijn hand, helaas kan ik hem niet meer voor jullie…

onze deur gaat nooit meer open met zijn glimlach wij staan tijdelijk sprakeloos zo kort het leven gaf hij zijn blik van verstandhouding en ontzag zijn handen zullen nooit meer het ijzer strelen een lichaam door de dingen voort gedreven geschiedenis afgelegd en toekomst afgezegd voor de vervloekte brenger van het slechte nieuws winnen of verliezen…

Heel trots en ontzettend blij was je moeder toen ze zei De rijstkorrel is nog niet geboren, maar vanaf vandaag kan ie al denken en ook wat horen. Het is dus niet echt nodig dat ik met voorlezen wacht zo eindeloos lang, nu nog een maand of acht. Want als ik nu eens heel hard praat, tegen je moeders buikje aan bestaat de kans dus dat jij mij nu…

het land uit geweest de stad is weer voller het grasveld kleiner in de etalage ligt verkadekoekkunst speeksel te trekken op en ondergang virussen gaan in mensen cultuur in natuur regenavond - in het donker de volle maan in een wit wolkje…

in het natte gras staan vogels te trappelen voor regenwurmen na de regen komt eten uit de wurmenbak op ons platte dak…

het levend lichaam loopt in de rechter dij ontstaat een gevoelloze spierlaag als het lichaam gaat zitten komt de dij weer bij het levend lichaam lag wel de hele nacht in slaap wordt wakker met een zwaar gevoel in de onderbuik thermostaat van de prostaat het levend lichaam ademt maar als het de vage geur van een roos wil opsnuiven voelt…

op zoek naar ogen die alles zien en leven uit putten delven was het een wasvrouw die in ochtendkantoorlicht langs mij sliep op straat ik zag haar niet blind geslagen me zelf te groot lichaam op barsten moet wakker waken gleden er vannacht geen twee ogen gele maan ik haat het vechten moet morgen glimlach maken mensen die praten…

ultieme vrijheid verblijft in de mogelijkheid die niet wordt benut…

een bommenwerper terugkerend van een missie weer opgedoken wat doet de grote turfsteker zonder grote turf de dijken breken de koningsbaby een allochtoon te velde watermanagement halve hollanders voor de geboorte-haiku zijn de namen zoek…

voor de microfoon zingend in de badkamer legionella…

beelden ontvoeren en tuinkabouters stelen we blijven bezig…

de vlakkenvuller een puntneus voor een schenktuit een nieuwe kleur bruin…

in de eurokas kweekt men hop tweemaal zo hoog als verleden jaar de gele muurbloem ruikt in het nauwe straatje naar gebakken uien voor de microfoon zingend in de badkamer de legionella aan de overkant van het grote meer brandt licht is het altijd feest…

met bommenwerpers zijn we meer in de wolken dan de ooievaars over de holten het verwachten van vrijheid stank van eigendunk toekomst op een cent balancerend op de rand van de pretendent ik ben als schokland een eiland op het droge dode zeevisser een bommenwerper terugkerend van een missie weer op gedoken…

ik haal diep adem stijg op in het hete bad als witte ballon geest in de hitte temidden van duizenden zag ik je even je stond als verrast aan het hekje van de beurs mij toe te lachen overgang van sneeuw in witte boombladzijden vol voorjaarsmoeheid adieu maarten gebarsten lenteportret in congruentie moet je loslaten om weer op…

Weet je nog, dat jij me zei, zittend aan het water, waarin het zonlicht doofde, dat we later, heel veel later, voor altijd samen zouden zijn, en dat je mij dit beloofde En niemand zou van me houden, zoals jij dat kon, en niets zou je weerhouden, want de wind verjaagt de storm, weet je nog... ik weet nog goed ik schreef je uren…

een lange ziekte wanneer de zon onder gaat is het al winter…

tussen de varens ligt doodstil het vuurvliegje van mijn gsm…

Aarzelend druipt het zonlicht naar benee’ en transformeert de grauwe vloer in diepe kleurenzee. Ik zet me neer en kijk naar boven steeds hoger gaat het hemels prentenboek - gevat in brandglas, duizendvoud Je voelt je stijgen, zweven haast en tijdloos dromen - de voeten op de kille vloer en ‘t hoofd haast in de wolken. En terwijl de ijle…

Abstrakt, wat bedoel je daarmee Tevreden plukt het wollige schaap een blad. De waterval klettert naar beneden. Mooi... wellicht Abstrakt, een kras of kleuren op je netvlies Een bowlingbal zoeft langs je hoofd auw... koffiekoekjes zonder kleur Mooi... wellicht Abstrakt, een vettige worm lacht tevreden Gelaten braakt de blauwe lucht een zonnestraal…