Storm in mijn benen
Door jouw aanwezigheid
Ze schudden en trillen
Stil staat de tijd
Orkaan in mijn aderen
Bloed blaast door mijn hart
Vuur aan mijn vingers
dat jou met warmte wast
Vrij vlammen met me
Regen op mijn ribben
Hagel op mijn borst
Vrij vlammen met me
In de tornado
Houdt mij vast…
vader zit
als een blok hout
voor de haard
ook nu hij met tranen
het vuur in staart
zie je geen reflexie
in zijn ogen
maar de frustratie
van houterig onvermogen…
waarom dit afscheid zo koud
ik hoor het je zeggen
dat je niet meer van mij houd
een leven vol liefde
veranderde snel
je ziet geen toekomst meer
waarom ik dan nog wel
ik hoor de klok tikken
precies duizend keer sinds jij ging
je liet mijn hart vallen
waarna niemand het ving
verspreid over de vloer
zie ik nu alle stukken…
soms zit ik alleen,
en luistert er niemand,
naar wat ik te zeggen heb.
dan denk ik aan jou,
jij met jouw luisterende oren,
met jouw stralende lach,
waarom ben jij uit het leven?
was dan toch gebleven,
want zonder jou kan ik niet leven,
zonder jou gaat alles mis,
want door jou heb ik geleerd,
wat echte liefde is!…
Mijn blik dwaalt naar buiten.
Jij bent niet bij me,
maar ik zie je buiten.
Ik zie je in de fladderende vogels.
Ik zie je in de stralende zon,
misschien ook in de wolken.
Ik zie je in de ritselende bomen.
Jij bent niet bij me,
maar ik voel je.…
Les.
Opletten.
In stukjes maar.
Denken,
altijd maar denken.
Uitgesloten.
Wereld blijft draaien.
Gepraat,
overal rondom mij.
Geen woord komt uit mijn mond.
Ik blijf ademen,
alhoewel ik overweeg ermee te stoppen.
Tranen branden.
Gun hen het plezier niet.
Bijna tijd.
Bijna verlossing.
Voor eventjes maar.…
Eén moment waren mijn hart en ziel compleet
tot
mijn leeftijd
roet
in het eten
smeet.
Nu een jaar later,
ik hou nog steeds van
hem
wat een flater,
aan de andere kant blijft het
stil…
1.101
Bezig met laden