Alle inzendingen van vancoillie

Zacht zijn zijn handen als van het oudste leder van zijn handschoenen…

Mijn buurvrouw heeft een hond hij blaft hij keft kortaf mijn buurvrouw een hond…

Alsof de bomen zich hebben teruggetrokken een soort van zwijgen hangt er mijn buur heeft de dode boom uiteindelijk wat een klaarte wat een verte geveld…

Het zijn die knoppen ach die op het springen staan die koude nachten…

Zingen ze dan echt vroeg ik aan de tovenaar hij schokschouderde…

Het vriest doodstil geen blad dat zich roert je stem klinkt zo luid het is zondagochtend dat was het al vaak maar zo doodstil was het toch niet ik hoor geen kat die sluipt Ravel leg ik op het klinkt verrassend luid ik ga er een lustige dag van maken…

Ik open de deur de straat is akelig leeg één auto bibbert…

Gebald als een vuist gebelgd getergd doodgeverfd daar in het landschap…

Ja ik blijf erbij wat een pracht van een appel en zoals gezegd…

Mooi geel hé zo een geel appeltje ach zeg ik hou er de dokter erbuiten kijk eens hoe mooi…

Een dirigent met het figuur van een bisschop hobo een lady…

Een duif zit zich te zonnen op een kale tak één februari…

Buiten is er zon maar binnen verse koffie noir de noir de noir…

Een koppel duifjes maar lente was het nog niet twee vlugge meesjes…

Ja nu is ze daar de sneeuw die viel vannacht smelt om de middag kijk hoe ze van de bomen ik zie het graag van nature ritselt er is geen houden aan ook al is het hartje winter…

de vlam uitdagend de pit loodrecht de trots oprecht de rode was smelt onbewogen de kandelaar blinkt in zijn eigen licht…

De volgende dag ging hij met haar naar boven hij ontkleedde ze drukte ze tegen de deur aan penetreerde ze rechtop zonder een woord…

Ook in de puree alleen met je twee ik heb een idee een pot marmelade van zwarte bosbessen éénenzestig procent pure vruchten een lekker stuk brood een dampende koffie weg met de puree is dat geen idee…

Ik rapporteer je van een regen mies en mot het kan niet op kijk ik naar buiten ik hoor ze hagen hangen zuchtend gammel in de natte wind…

Kraanvogels zijn het een afschuwelijk lawaai boven de Loire…

De hemel steenrood dat geel van een girasol maar koolzwart de zee…

Dat schijnbaar misgaan met dat killig onbetrokken zijn geen herberg zoeken vinden voor elkander laat staan er ook een zijn…

Een handgrote Japanse vaas een hulsttak scherpe stekels een kaars nog niet aangestoken een stapeltje kraaknette boeken een uitnodigend vers gebaar bergen drijven op de vaas wolken in de verte wenken hoge toppen sneeuw…

Ik legde mijn hoofd op haar schoot zij boog haar hoofd haar lippen smaakten naar zwarte wilde bramen het was zomer en bloedheet…

Rilke was er en ook Hemingway in Ronda alletwee en ook ik olé…

Het gedicht is kort zo ook zijn het de dagen zelfs bedekt geruchten zijn aan de kant gezet door naakte dingen het dagelijkse kraakt in al zijn voegen bloemen dekken argelozen en kinderen sprakeloos toe omdat woorden maar woorden zijn branden wij kaarsen…

Wij rijden rijden ja wij rijden wij rijden rijden in galop…

Het was een vroege heel vroege ochtend aan alle takken hingen er druppels klaar en hel een goudsmid trad in het spel hij toverde en toverde het was je reinste je weet toch wel…

Die nacht ben ik uit mijn vel geklauterd in het zijne om ineen te storten in mekaar tot er tussen ons geen verschil meer was geinspir door The Paris wife P McLain…

Daar was een vlinder hij zette zich op mijn hand hij trilde niets eens ik was net aan het schrijven daar onderbrak hij me plots…