Alle inzendingen van vancoillie

Ze heeft geen lust meer om nog open te bloeien maar doornen heeft ze ik knip ze omzichtig af nu troont ze in mijn slankste vaas…

Drie bogen één brug twee witte zwanen drijven in het spiegelglad…

De esdoorn gekort te weelderig was zijn kruin te gênant zijn blad…

De winterjasmijn kroop beloftevol omhoog het wordt een bloeier de rododendron al vol knoppen lacht in zijn vuistje het wordt niet saai dit jaar er roert wat in mijn tuintje ik speur het er komt een taaie winter het is middagtijd nu spieden naar een stekje om te toeven en te proeven wat dacht je van een coq au vin…

Het leuke was dat je dacht er waren er twee in haar de ene jong de andere nog niet zo oud haar stem als ze sprak nu eens hel dan weer omfloerst je kon ook niet zeggen hou oud ze wel was dan schudde ze krachtig waarbij ze lachte kastanjebruin haar…

Lekker warm lekker lijf lekker wijf van heup tot schouder van clitoris tot tepel ik knijp haar linker tepel met de rechter hand van mij ze kreunt heel vlijtig want ze weet er is veel lust daarbij…

De dichter is dood niet dat ik hem goed kende maar een beetje vertrouwd was hij me wel niet dat ik hem veel las maar ik hield van zijn blik niet dat ik hem zo mis maar echt jammer dat hij er niet meer is…

Een wintertuintje het stremt zich in de stilte tot 't laatste blad…

Hij speelt mazurkas het zijn dansen ja dansen ze zijn van Chopin het is niet zomaar dansen het is dansen alsmaar ja…

Er groeien wilde bramen in mijn tuin en dat al vele jaren zonder handschoenen niet aan te pakken zo geniepig…

Ze knipte mijn haar handarbeid zei ik doe ik graag zei ze ze glimlachte lenig ik heb dik haar…

Het verkeer stokte chaos op de rotonde dagelijks infarct…

Nog hangt er de maan de boomgaard verdwenen nu staat er een huis de avond aan 't vallen nog bloeien er rozen straks weer winterjasmijn…

Ook spinnen houden het voor bekeken hun web loopt leeg nu schuilen in kelders en in spleten…

Een lijster twee meesjes een winterkoninkje minimale kostbaarheden in mijn tuin twee duiven op het dak en op mijn raam daar kleeft een slak…

Het schoonste aan die rozen zegt mijn vrouw ze hebben gezichten ze kijken ons aan er staan vier stokrozelaars in een vierhoek voor ons raam…

Er is een drukte van gekroonde hoofden op de rode loper tot haar grandiose sleep alle ogen feilloos steelt…

Dit is oktober stokrozelaars die het nog wagen rozen te dragen als waren het trofeeën fris gesculpteerd waar dauw aan kleeft…

Daarbuiten was herfst een mengsel van kruiden iets van rozijnen een rode wijn het kon onmogelijk een geur van nog zomer zijn…

Een zondagochtend sluipt de kater van mijn buurvrouw moordstil 't lijkt me beter dan doodstil…

En dan is het herfst de beuken worden stiller van zwijgen komt goud…

Zinnelijk haar mond haar ogen half gesloten haar strijkstok haar hand Zubin Mehta dirigeert zij een en al vervoering…

Opgelucht ja uitbundig dartelen meesjes na de regen opwaarts neerwaarts uitgelaten door de lucht er lopen nog twee rozen uit zegt mijn vrouw 't is nooit te laat om te bloeien zeg ik haar…

Weer reed ik door een holle weg waar aan weerskanten wilgen staan te wuiven met die praal en pracht als van nieuw zilver en dat groen als van olijven en vooral die frisse frisse adem…

Het verkeer stokte hortend en stotend wrong het zich dwars door het dorp in de oktoberzon blokletterde een spandoek rood op wit aan de voeten van een levensgrote Christus aan zijn kruis tegen de kerkmuur aan laat je borsten onderzoeken ik was onthutst de kerk vernieuwd een monument beschermd de Christus verkleurd geel-wit verweerd…

Een rode wijn gewerveld in een schots en scheef gehouden notoir glas van tranen zat hield zich heel keurig maar fruitig waterpas…

Van begeren en grissen van jagen en graaien van hebben is hebben en krijgen is de kunst de kever de begeerde de hagedis grist de kever de jager de gejaagde de havik graait de hagedis…

Bloedrode beuken pronken met toch ergens iets verdrietigs hoorbaar als hun vruchten onverstoorbaar en gestaag weer op de bodem vallen…

Haar hand had het moeilijker op weg onder zijn T-shirt naar zijn vel hij was sneller streelde haar kneep haar tepel lichtjes ja dat wel…

Veel volk veel nat er deint een bonte stoet van leuke regenschermen door de stad…