Alle inzendingen van vancoillie

In de gauwigheid 'k zocht en 'k vond het als vertaling is het niet een leukigheid ( à la va-vite )…

Ik kom weer voorbij die beuk een lange sleuf een slanke holte in zijn stam in zijn kruin azen kraaien doodstil een handvol eekhoorntjes nesten hier rennen gehaast een koers op leven en dood…

De hangklok viel stil met de schemer de regen geruisloos geen wind…

Ik maak een gedicht de tuin neem ik als decor rozelaars geknipt winterjasmijn uitgebloeid een zwarte kat zwerft " panter "…

Er komt schot in de zaak de treurwilg zet het op geelgroener het wordt mooi nietwaar…

Er werd een man gevonden bij een sloot blijkbaar beschonken de man bloedde dood ik las het in de krant man dood aangetroffen bij een sloot hals geschonden de man bloedde dood een ekster deed het de ader blonk uitdagend rood hij wikte niet maar pikte de man bloedde dood…

Je hebt zo helgroene ogen zegt ze ze buigt zich over mij heen zo groen als die steen je weet wel die ring die je me schonk maar lichter heller nog ze kust me niet ze verliest zich in mijn ogen ze buigt zich over mij heen…

Probeer het een keer met ascese je word er wat luchtiger van…

Wat zijn ze toch mooi gemaakt die mignonnettes dat komt omdat je er zo verzot op bent laat maar zeggen op de inhoud ja…

Er is geen enkel excuus dat niet diep in zich een weifelen draagt een dienbord waarop glazen nauwelijks hoorbaar beven…

De rivier buiten zijn oevers weiland onder water meeuwgeschreeuw…

Aan de kant van de weg staan klaprozen die het de wind vertellen…

Een appelbloesem is een juweel van een ding om naar te kijken ik ken een appelboom die staat zo scheef er hangen zoveel appelen aan die wordt zo gestut doet zijn rug niet zeer valt die niet een keer zag je maar eens al die appelen hangen o wat waren toch je ogen groot…

Gekras in de lucht als regende het kraaien niet te bedaren…

Ik breng een stukje lente in een hoge vaas een tak vol knoppen gierzwaluwen gillen de hotelfaçade hangt vol natte nesten het uitstalraam staat kakelbont te kakelen Pasen voor de deur…

De hond van mijn buurvrouw blaft iedere ochtend exact om halfacht ze zegt mijn hond blaft nooit wie blaft er dan…

In alle vroegte er was geen hond die blafte de maan op een kier geen vogel ging te water om zich heen keek het kasteel…

Flarden mist hoeven schotse runderen neergepoot in brakke grond verzinkend in de modder haar in de krul roodbruin doornat trendy kapsel geduldig met ellenmaat zwijgzaam als ging het om een complot vlakte platteland dat Brel zo langoureus bezong ossen schots van akte maar mooi met iets van God…

Op weg naar Etikhove komende van Bavikhove het rijmt rijm zegt men bij ons rijp bij onze noorderburen het verschil is klein maar wat is groot een landschap bij het ochtendgloren het heeft vannacht wat licht gevroren…

Een rood appeltje knappend om in te bijten spannend in zijn vel…

Nog staat zij daar haast ongedeerd loodrecht haast ongestoord haar kolf een nobel bruin de grote lisdodde in de sloot de lente komt de winter gaat vergaan staande sterven schadeloos en schoon onschuldig en rechtop eenvoud is haar kroon de grote lisdodde stijlvol in de sloot…

Tweemaal na elkaar reden ze me in 't gat het was een zaterdag een middag in de stad…

Zwartwit geflakker berken schrikken zich zilver een ekster vliegt op…

Twee vogels zingen in een hoge spar een fraaie cantilene wij staan er bij stil luister zeg ik wat zingen zij stemmig en meteen ben ik minder grimmig…

Een verre hond blaft gedweeë populieren in de winterzon lege nesten hoog in het nobel gebinte zwijgen lijk vermoord een paard dat ik aan de praat probeer te krijgen snuift vervaarlijk luid ik lach me dood…

je kust me met genot ik merk het aan je ogen ik voel het aan je huid je wangen blozen je vingers glijden door mijn haar je ruikt mijn haar het liefst van al zeg je ruik ik je haar je wangen blozen je ogen glanzen je vingers kozen je ruikt mijn haar je ruikt mijn haar…

ik kom terug na al je branden mijn eiland groen als een smaragd…

Gisteren zat ze daar, een vrouw in een strandstoel, een lichtgewicht, ineengedoken, bijna onzichtbaar, een schraal figuur, pal in het midden van het strand, ze keek voor zich uit, recht naar zee, bijna onbewogen, de handen in haar schoot gevouwen, ze had iets sereens, en toen het avond werd, verdween ze even geruisloos als ze was gekomen…

Gratis van meeuwen, sierlijke vliegkunst met stijl, besmeurde kleren.…

Lurkend aan zijn pijp, ziet hij herinneringen, om hem heen walmen. Oudje zonder pijp, in het crematorium, rookt nu ongestoord. Groene strooiweide, bezocht door krassende kraai, trippelend in as.…