Alle inzendingen van wilma

Dat kan je kleine zussie niet! Als zij groot is, tekent ze stijve puberpoppen met trutjurken Niet als deze jongen, die verf kapt, zwart uit rood haalt tubes opensnijdt om de inhoud te bekijken en tegen het doek te kwakken, krult, kamt en weer door de war gooit Die jongen die een bloem zag en zei: Af! Daar blijf ik met mijn poten van…

Je hangt zo ongrijpbaar zonder kabels aan de lucht onmogelijk te verstenen soms hagel je op hoofden maar meestal zweef je voetloos voorbij, groter dan de aarde; had ik honderd vorken, ik kreeg geen gat gemaakt had ik duizend handen, ik kreeg je niet gekneed…

Het stinkt hier niet naar gewicht van groen geverfde genieën Een dun doek zweeft van half naar heel stok - buiten bereik Plant zelf de mast met de wereldvlag in je navel - wees vrij!…

wie kan mijn historisch geheugen opfrissen vertel mij welke vorstin verjaarde op negen en twintig april of vieren wij de stervens- koude sterfdag van de kak met verantwoord vals vioolspel: Wilhelmus in het Vondelpark een stap in een kleumend winkelcentrum een blik op een verkreukeld laken met afgedankt speelgoed, een discodreun van achter…

Vroeger kreeg je dan een stuk papier met echte inkt, lijm en speeksel. Een vrouw drukte lippen af, sprenkelde geur nu is zo`n ding in je gleuf een zeldzaamheid met geluk krijg je een zoem of een piep, gekortwiekte woorden op een display en je glimlacht, even…

Ieder jaar is anders. Nu ben ik zelfs het voorjaar vóór. Ha! Had je maar eerder moeten beginnen! Brandnetels beheers ik, zelfs bomen kan ik voorkomen, paarse hemabollen rollebollen tussen lieve vrouwe - Zal ik voortaan wat meer in de pas, wacht even, straks smeed ik nog sonnetten, nee het moet niet gekker…

Tijd voor wassen, woordenstroom gestoord door bloemist aan de deur bos voor de buurvrouw kadobonnen in dichtersbrij - een laag blijft dichtbij het uur afbreken voor K. een gele denkhoed, emmers vol liefde, handen en armen - meer heb ik niet te bieden, plus ongenoemde eigen ervaring ik ben er, als ze gaat maakt ze rechtsomkeert…

plat praat ze geluk tussen haar armen een paar nullen opgeblazen lippen benen dijen open glanzende nagels grijpen minuten mis ik iets ik mis hier iets - gratis is alles van waarde en Bach wordt een beltoon…

Het ergste dat een mens kan overkomen, is nèt de metro missen na het hatelijke DINGDONG schuiven deuren toe, toch zijn er mensen die tussen beide komen - met alle macht houden jongens ze open een mollige dame mazzelt naar binnen een tengere jongen werpt zich iets te laat in de strijd en valt op zijn achterhoofd het perron gilt ervan…

De gevangenis spuugt rook naar wolken - een lange jongen schiet een kwatje op het perrron een bajesbewoner heeft foto's op zijn raam geplakt ik zie alleen witte achterkanten van zijn familieleden, of zou het porno zijn? mijn metro glijdt verder ik ga ondergronds en mag alleen naar boven…

zet ik mij om te schrijven roepen de ruiten: wis mij! dus spons en zeem ik, in- tussen dringen zinnen binnen in mijn hoofd ik moet weer schrappen, knippen en plakken; altijd wil ik ergens anders zijn zo ook vanavond loop ik voortdurend tussen klei en aanrecht, van wolk naar peer en terug; altijd ergens anders heen en als ik anders…

In januari sprong mijn hart op lente, binnen een maand was die voorbij; sneeuwklokjes einde maart moesten mij troosten april nu wil grijs en kil, de tuin en ik vragen ons af: wat brengt mei? ---***--- Binnenboel Raam voor raam wis ik jouw adem en je teksten uit het vuil wanneer de hemel strak is, begin ik aan de buitenboel…

Wil je met me timmeren aan een kader, desnoods scheef? We hoeven er niet echt in te blijven springen regelmatig uit de lijst maar hebben toch mooi dat ding samen in elkaar gezet, het geeft ons grip och, niets waait aan, ook dit is een maniertje om een deal te sluiten met het lot zwoegen moet ik en zelfs dat is een verhaal met gaten…

ergens moet je beginnen met verdwijnen in geschriften ik probeer mijn tuin waar de hondsdraf aardbeien vergaloppeert er is echter altijd dat stokje omringd door narcissen dit jaar en uitgerekend nu loopt het zaad van mijn koffieboontje voorbij met zijn vriendin ik ben nog niet beneden of ik wil alweer naar boven naar binnen…

jij meet mij en ik mezelf in deze context mag ik jou niet meten maar dat doe ik lekker toch in jouw machtige ogen zie ik zeer, je schiet met scherp, je bijt, ik duik en denk anders, dat doe ik anders…

moe laatste dag van de week nog een keer werken vrij klaar dossiers dicht kasten op slot voldaan de deur uit vrij alleen naar huis lekker niks hoeven met niemand rekening houden vrij…

het is schilderachtig regenachtig vandaag stappen bekende gezichten in maar ook wat meer ik meen een streptokok te zien met aan de lijn een rode hond en word ik ook morbili gewaar of betreft het scarlatina? in ieder geval kijkt een meisje donker naar me omdat ik zit. Ik bof.…

mobiel in de trein en luister niet naar muziek ik kijk niet strak ik duik in mijn boek met mijn pen en zie voordat we onderduiken drie dromedarissen langs de rails en een vrouw die mooi leest met een rode sjaal de zon valt op haar…

geen ooghoeken op straat maar tochtige kou en recht getrokken lijnen met vochtige doeken zou ik steen willen weken bleke harten en kroes willen smelten…

ik lig alweer met mijn tanden op straat, maar het geeft niet want ik geef niet op te geven om omdat dat nou eenmaal in mijn natuur ligt ik sta op, stof af koop nieuwe en ga door zo gaat dat, ik kan niet anders ergens is dat voor mij beslist…

deze winter laat wel erg gemene lijnen achter op mijn laarsjes witte grafieken op bruin suède neuzen gewapend met borsteltje en fles spriets ik en boen ze verdwijnen, de lijnen even later zijn ze terug behandeling herhalen nooit helemaal weg maar ze vervagen op den duur…

zie de man op de zwarte berg in silhouet - goud in zijn handen de schittering doet zijn ogen glanzen te veel weelde voor zijn smalle polsen een plons zilver cirkelt door de bruine poel…

het is uiterst onverstandig om te beginnen bij de geest het hoofd kan wegvliegen en niet meer terugkomen vanuit het dagelijks leven het middendeel, dat in het westen Ego wordt genoemd kun je het beste afdalen naar de voeten op de aarde wortels in het water, de basis bodem voor elk bestaan daar moet je zijn…

hoe lang duurt hopen dat zijn zwarte schreden met witte nagels koele handen met smalle polsen door mijn haar bij die enge film hopen op spijt berouw dat de vrouw die hij nooit hoe lang voor ik helemaal vergeet zeker weet dat hij niet de man nooit meer…

je zit al niet meer in mijn hart dat heb je goed verbruid mijn lijf is uiteraard der zaak ook niet meer voor jou (toegankelijk) nu moet je ook nog uit mijn hoofd dan is het vuurtje echt gedoofd en o ja: systeembeheerder, kan ik voortijdig mijn wachtwoord wijzigen?…

vrolijk word ik van een meisje dat zwaait naar ik zie niet wie zwaaien zegt: dag, ik mag je we scheiden nu, maar morgen zien we elkaar weer en anders overmorgen een kind voor het raam zegt mama of papa gedag vanmiddag word je opgehaald heel anders is een neus tegen de ruit, een hand die vraagt, kom je nog terug? of zegt ik zal je missen…

sta ik op een afgedankt perron uit de verkeerde richting komt een trein: niet instappen het scherm zegt niet wanneer er weer een komt bij het instappen verspreidt zich warmte en inkt op papier zeer wringt zich naar buiten bij een ooghoek zout, zeewaterzeer…

de deur was even dichtgevallen rust in de tent geen liefde geen geween nog voor de lente keek ik naar buiten zag jou, mijn zwarte vogel meteen vloog je binnen nu zet ik alles op alles om niet opnieuw de deur dicht met jou binnen of jou buiten sneeuw waait naar binnen en smelt…

zaten wij met onszelf in de knoop dwaalden langs koorden met kronkels strekten nu twijnen wij draaien om elkaar heen wordt het geheel meer dan de som der draden…

Feijenoord - Ajax - Feijenoord voor de duidelijkheid: voetbal boeit me niet maar wel het Rotterdamse dat ik achterliet voor de hoofdstad verguisde en nu, dankzij de liefde weer betreed - val ik met mijn neus in 3 - 2 voor Feijenoord een neef in de tram het ruige accent van mijn geboortestad ik grijns van oor tot oor, om jou mijn…