Alle inzendingen van wilma

met open armen sta je in de ruime hemel je voeten in het zand ik kom naar je toe onze zielen smelten al samen?…

is begonnen jij schreef, hoera! ik schreef terug en wacht nu op je postduif en wanneer zie ik je glimlach weer? dit kennen we was jij ook zo ongeduldig toen je wachtte op mijn duif? of is het anders voor een man? om de beurt een stap ik wacht af en intussen maak ik poëzie…

als ik ergens boven sta maak ik me niet groter ik kruip in een luchtballon om te kijken naar lijnen om jou en mij te begrijpen zonder details hoe bewegen wij ons van de een naar de ander wat trekt ons aan wat stoot ons af wat is het effect van een ontmoeting met een bal, een keu? naast je wil ik staan een andere vrouw die op mij…

we hebben een afspraak houden het vriendschappelijk want het ging al zo vaak dus we gaan zwemmen dank je de koekkoek daar liggen we in badpak ben niet verliefd daar doe ik niet meer aan het ging al zo vaak uit we houden het gezellig en delen een en ander maar niet dat want dat ging al zo vaak zwemmen uit eten drinken naar de…

een slecht mens is een goed mens wees de draaideur tussen binnen en buiten koop ogen van mededogen lijst ze in ik pak de draad en het leven pakt mij op schil een appel hij smaakt veel beter als je zit…

achtenveertighonderd en tachtig passen in het park minstens duizend daarvan loop ik achter drie mutsen zussen, vriendinnen maakt niet uit ze zijn gearmd twee staanders lopen om hen heen, een kijkt er om ik denk: naar mij maar nee, hij zoekt zijn maatje stiekem raak ik hem even aan…

Freud zei dat alle dochters met hun papa wilden trouwen dat weet ik niet maar papa was mijn held ik liep naar zijn geopende armen hij liet mijn fiets los toen ik zelfstandig trappen kon in mijn ogen kon hij zelfs een dode goudvis repareren papa kon alles maken mijn papa werkte in een grote, gevaarlijke fabriek. het was er donker,…

ach u wilt verrast worden aan het verkeerde adres meneer mevrouw een dichter is een kringloop van papieren genieen gerecycled verslonden verteerd en uitgebraakt duizend maal het wiel opnieuw maar dan net even anders u wilt geraakt worden maar u bent allang niet meer gevoelig voor kwetsbaar heden zeker als ze niet de uwe zijn wat raakt u…

suikerriet moet minstens tweehonderd meter van de weg geplant worden preventie vroeger werden vrouwen en meisjes tussen het riet gesleurd en verkracht wegens verlies van hun eer werden ze daarna door hun broers vermoord zelf was hij in Europa op zoek naar een vrouw maar vond slechts dames- ondergoed in warenhuizen…

sloot van een rivier een spoor trekt over de groene vlakte mensen staan krom tussen gewassen witte vogels steken af wij trekken een lijn met zijn drieen van C. naar A. van koning Toet naar Ramses twee in stukken keren we terug…

ik ga maar weer eens naar de Europoort tenslotte ben ik er geboren op zo'n korte dag mengt blauw zich met vuile strepen paarse proppen proberen nog wat te rekken iemand waarschuwt voor zakpeuteraars tegenover mij een man met brede neus hij houdt twee ballen in een hand en laat zijn vingers kraken een muziekje bereikt mijn oor…

Bij de halte van lijn 10 zag ik haar staan ze had prachtige ogen Egyptisch opgemaakt aan haar hoofddoek een dunne zwarte sluier vastgespeld daaronder zat een pleister haar neus in verband verder een lange broek laarzen met hoge hakken van top tot teen blijf ik nieuwsgierig wie haar neus verbouwde en waarom zij die sluier droeg…

geen trein op het spoor wachten geblazen - ijsberen op een gepekeld perron aan de horizon die zachte oranje baan waarvoor twijgen zwarte franje vormen de morgenster staat erboven wachten loont vanmorgen de zon komt op, de metro aan…

de bewijzen stapelen zich op: in Gizeh een extra piramide kleurige kartonnen blokken pakketten van de wereldwinkel vrijdag voor kerst bij de haltes en in de Amsterdamse tram dergelijke dozen onder armen en op schoot, niet openen voor je thuis bent! herinnering aan koektrommels en kaarsen maar nu houd ik angstvallig mijn vinger aan de…

mijn tante zit in de trein te borduren onder haar kruissteken liggen gedachten aan betere tijden een geliefde die haar nam met zijden glans gekleurde patronen ontstaan onder haar handen ze hecht af en breekt de draad met haar tanden…

ze ligt in een bron van licht en trekt haartjes uit haar liezen in de zon verzachten scherpe stalen rafels tot vormloze klompjes wat schaafde en wrong loopt door de afvoer naar de regenpijp ze trekt nog een haartje en vindt godzijdank haar woorden terug…

er zit een man in de tram een spoor van beschaving loopt over zijn gezicht welk zeer vraag ik mij af deed hem de moed in de schoenen drinken…

met buikpijn, schuldgevoel en andere gebreken sla de grote roze Tellegen er maar eens op na en lees over de eekhoorn die ook al last heeft van gedachten van een boomtak springt zonder het te willen geen verschil weet tussen vroeger later nu of nooit het helpt wel een beetje…

plots groeit er een draad uit een irritante staart die steeds in de weg zit de muis van mijn hand wordt een balletje en schuift over tafel het klikt en dubbel klikt maar het peutert zo lastig in mijn neus…

hakken wil ik tikken vorm laten groeien door weg te nemen als Michelangelo eruit halen wat er in zit laten vallen wegspringen wat overbodig is…

jij hebt me achter de rug stevig zit ik op het zadel uit het zwart komen olievlekken op ons af olievlekken met ogen we rijden langs Andijk, Opperdoes aardappelplaatsen langzaam vat de kou me bij de benen…

nee laat maar even niet van je horen je walmt naar zeer en ik hoef niet meer ik zie een dwang om je gezicht aan te raken elke seconde een tik tegen je sik om het kwartier schiet mijn vinger door het papier toetsen vliegen van het bord was je kleren, je lijf met zeep en neem meteen je mond mee je walmt naar zeer ik hoef…

je schijnt zwak en staat laag toch zend je golfdeeltjes uit om op te slaan in de vlechtplek en de lange winter mee te doorstaan…

het regent verboden woorden blaren zweven bomen vellen bloemen zinnen doen toch wat zij willen…

een jaar later maakten we vliegers we hadden geen zin krabbelden wat op papier, achter onze oren we discussieerden, drukten onze snorren begonnen eraan, aarzelend zoekend maakten een constructie meten is weten stelden bij mopperden, kleurden dachten dat het ding nooit de lucht in zweetten de laatste twintig, vijftien, tien…

ik Google gordijnen in gedichten, daarna gedichten met gordijnen en vind vele vlagen wind gesloten werelden, stof en mijten voor mij is het blauw velours dat zelden sluit om het licht buiten gekleurde vlaggetjes voor tegen de duiven. het helpt geen zucht mijn uitzicht is ruim, blauw en groen niemand ziet mij naakt al zou ik het willen…

het leven is een zak gekleurde ballen ik trek een gele die wil ik niet maar zuig erop tot ik blauw zie ik pak een bruine die gooi ik weg net zolang tot ik rood heb ik trek nog een bal een paarse, ook die wil ik niet, maar okee hij is paars vooruit dan maar…

diep van binnen zit zeer opgeslagen, zeer diep diepzeezeer ratten zitten in een cirkel om een schaal met melk na verloop van tijd: een trilling een week gevoel, een kleine wee die zich voortplant, een golf wordt een eindeloze golf om in te verzuipen sluit de ogen ga onder, slaap word wakker in het zand met de zon op je lichaam…

mijn eigen muze en nog steeds geen moeder vanmorgen belde de vader van het koffieboontje maar hij boeit niet meer intussen lag mijn pen te lekken op het laken diezelfde middag begon het bloeden…

zwarte wolk lekt inkt snelle trein rekt druppels uit ramen gearceerd…