Alle inzendingen van wilma

alweer meld ik me aan bij het aardbeienplantenbevrijdingsfront en vecht tegen smeermoes en meerwortel ik duizel, het zweet breekt uit vette muggen vallen me aan en nijlpaarden grommen in de vensterbanken volgende week weer een stukje en anders opnieuw beginnen…

gekakel in de gang hoe is het mogelijk dat die kippen in bloemetjesjurken de lift namen naar de vijfde instappen knopje pikken uitstappen gescharrel op de kokosmat tijd voor een vos, passie en iets om over te roddelen…

god laat ons niet verzanden in praktische zaken auto's bankstellen en rekeningen vaatwassers, drogers espressoapparaten hoewel koffie... laat ons de mode negeren en laat ons graven en wroeten naar handen en voeten naar botten, troost en vredespijpen laat ons laten we laat god wat is het laat…

gaten in zijn armen waar de plakkers zijn verwijderd zelden zag ik iemand met zoveel geweld de toetsen van een telefoontje dan komt het bericht: er is vertraging hij stampt, krijgt zin de trein te slopen ik mag niet kijken gasvlammen komen uit zijn oogkassen ik ben als een konijn gevangen in groot licht ik moet oppassen hij…

soms kan je maar beter achter glas papa mama praten dat we mekaar niet verstaan maar wel begrijpen dat ik jullie niet hoor maar wel de aandacht weet te trekken met mijn blote buik en gekke bekken soms ben ik gelukkig bij het afscheid en dat ik jullie niet kan horen de armzalige pogingen tot zenden en ontvangen vooral veel zenden…

zaterdagmiddag en verwarde rijen elf september tweeduizend vijf dringt die vrouw nou voor of is ze assertief? gemonkel zwelt aan tot een vonkende vraag: waarom wacht u niet op uw beurt? waarom vraagt u dat aan mij en niet aan haar? hoge luchtdruk, hoofden rood stemmen hard en ogen groot een vermoeide man met een V komt het verkeer regelen…

zij is het blaffende spreekwoord zij bijt naar het wurgkoord en mept naar de macht zij is mevrouw Hoofdpijn terug van vakantie joepiejajee ze is Minnie Mouse met een kunstgebit een naakte sloerie een gevangene ik? eerlijk gezegd wens ik haar beurtelings ziekte en liefde - ik aai haar en krijg een douw zij is de leeuw met de doorn…

ze dreef me tot de rand de baas, mijn moeder met haar grote dwingende ogen en haar harde stem luid en rustig zei ik 'nee' nog enkele stappen vóór de rand die laatste stappen zet ik niet niet vrijwillig en niet onder dwang ik heb nee gezegd met kracht, niet braaf maar wel terecht en hoeveel stappen kost het nu om mezelf en…

met gesloten ogen heb ik een visioen: twee gouden cirkels een zwarte ondergrond in het midden ligt een half maantje met een gouden stip het zweeft en vervaagt oorsprong: toen ik mijn ogen open had, zag ik: een blauwe spiraal op gouden ondergrond een houdertje met brandend waxinelicht de zwarte pit Boeddha kijkt toe met…

daar liggen de bomen rustig te ontwortelen, elfen namen happen uit hun bankjes pluchen mos streelt de ogen neusgaten zuigen aan de loofgeur penissen schieten uit de grond en de eikels hebben tepeltjes hemelse bruggen over waterpartijen voeren naar verrukking - ik graaf me in een stapel bladeren, stuit op stevige wortels, laat me nemen…

de koningin is een flatgebouw haar kroon staat op het dakterras een hand zwaait vanaf de vijfde verdieping naar haar onderdanen het is er wat krap: we schrijven onze boeken in de wasmachine en lezen op de trap tussen niet bestaande illegalen junkies knabbelen aan haar tenen borsten zijn verboden terrein ergens onder het midden droom ik…

laat mij toch staan ik ben geen hindernis, geen obstakel voor de stroom stoere krijger wrijf met je stok laat de mieren kriebelen van plezier geef me vreugde doop je staf in de rivier zij omhelst en ontvangt je met vloeibare lippen…

na lemen huizen is beton rot anekdotisch vallen gele wederiken met hun punten op het tapijt - een sterrenbeeld ik pak een spa en schop een struik de tuin uit ik lees een dichter die ik nauwelijks nader erg erudiet, Piet daarmee houd je me wakker, met wat ik niet begrijp zo kom ik terug bij de aarde aan mijn zolen…

ik ken een makkelijke en een moeilijke Mieke moeilijke Mieke loopt met haar hakken in het zand tref ik haar, dan raakt ze mij ze leert me 'nee' en afstand en gesloten makkelijke Mieke mocht ik meteen met platte zolen lopen wij een eindje op…

ik kijk met mijn neus en zie geen steek die lichtblauwe vlek is de vrouw die voor me zorgt ik denk dat ik naast blijf maar soms ben ik haar kwijt - afgeleid door een spoor, een krul van geur eens liep ik zo rakelings langs een konijn dat ik niet zag - pas meters later bereikte me die streep en maakte ik rechtsomkeer…

ik keek naar jou en zag - vergroot - mijn eigen angst voor close en samen ik zag je vertrekken en deed zelf de deur maar vast dicht … moet de spiegel verwachten toegift: dagelijks denk ik: ha! vandaag nog niet aan jou gedacht…

van Heilig Moeten en Groot Verlangen afdalen naar Wilskracht en Strijd maar nee ook die kosten teveel energie wat rest is echt alleen wat is en stroomt en poëzie (met dank aan Emily Dickinson, gedichten nr. 536 + 569)…

een vrouw is verliefd ze stuurt berichtjes hij antwoordt niet altijd elke stilte heeft een angel zij trekt die uit en legt ze in een laatje op alfabet bij de c stopt ze ermee dicht elk gaatje wast haar kleren betaalt rekeningen de man stuurt een berichtje zij antwoordt niet nooit…

zeg ik terwijl jij nog natrilt want er komt vocht uit mijn ogen o dat geeft niet hoor, zeg jij maar jouw ogen zoeken je schoenen…

de boom die hevig naar de hemel vorkt vraagt niet om het inslaan van takken die de wolk met vuur naar de aarde werpt wat gebeurt er toch tussen hemel en aarde dat in een flits en een klap de boom en de wolk hun kracht verliezen de wolk het vuur de boom het sap?…

dat moment waarop ik net dat pak koffie open heb gemaakt en er even in knijp dat de lucht erin komt die overgang van hard naar zacht, dat moment…

razend maaien ze het gras 's nachts zoemen zij en zuigen aan mijn armen klokslag zes beginnen ze te koeren op het randje later zetten ze de radio aan bij de buren olifanten: hoe krijg ik ze weer klein? druppel voor verdomde druppel…

omzichtig zet ik een kroon van scherven op en lijk bestand vlij me bloot in de vijzel het stampt en draait met stoten met open ogen maakt het onzichtbare krassen als het schrijnt en sijpelt dan pas diggelen; bijeenvegen; hard worden; zacht zijn…

wat ik wel deed: duiven verjagen de knop van de wasmachine indrukken; terug naar bed verwerken, ophangen onder zomerbomen door naar de boodschappen een ijsje eten, kijken naar mensen met wie ik ook niet zou willen ruilen vlaggetjes kopen voor tegen de duiven en eindelijk Dickinson wie zegt dat het niet genoeg is? (zie ook: amor…

ik begrijp jou wel moeder, dat je me naar de kop vliegt je moet gewoon terug naar die plek van die takjes en twee warme eitjes die ik met zorg, veger en blik opnam en wegkieperde je moet wel en daarvoor trotseer je zelfs de daderes van die dubbele moord…

soms krijg ik rugpijn van het blazen maar soms is het de enige manier om windje mee te krijgen…

is achter de bank gevallen grote handen haakten het los daarna werd het vergeten later wordt het opgevist de cups weer overvol gestopt van levenslust en liefde kan zij het helpen dat het de volgende dag alweer uit andere handen valt?…

het kon echt niet meer ik moest zo'n winkel in tussen al die stellen zoeken naar zonder hakken, zonder punten zegt dat meisje deze heb ik alleen nog in negenendertig en een half moeiteloos schiet ik in twee vriendjes van suède korte ritsjes opzij na een paar dagen lopen nog steeds geen schaafplekken zo simpel is het dus…

eens in de week neem jij een groot stuk ruimte in de telefoon gaat terwijl je komt tuut tuut tuut tuut aaaaaaaaaah dan ga je, moeiteloos week ik me los, nog zacht, nagenietend dan een dagje rauw waar je zat even boos waar je niet bent stil worden, rustig van binnen de waakvlam laten branden…

toen alles beter was toen was ik er nog niet de Grote Buitensluiter en straks, als alles beter is dan ben ik alweer weg wat rest mij nog dan glimmen om het feit dat bont het wint van wit de handwas is helemaal een lachertje – ik geef het maar een draai…