Alle inzendingen van wim...

De conducteur, geboeid door de politie. Hij wist dat je een vrouw nooit schoppen moet, Op straffe van ontslag op staande voet. Dit kost hem dus zijn baan per definitie. Al is zijn loopbaan grondig naar de knoppen, Hij wist het wel tot conducteur te schoppen.…

In België is een automobilist achter het stuur overleden en daarna het kerkhof van Kalmthout opgereden. ---------------------------------------------- TomTom heeft constant weet van uw locatie, Ook bij de man, die rijdend overleed, En dood en wel nog op het kerkhof reed, TomTom speelt in op elke situatie. Wat uit de mededeling van de speaker…

Een moeder vierde de verjaardag van haar 5-jarige dochter Azana door met haar tien kinderen in het Texaanse fastfoodrestaurant Chuch E. Cheese uit eten te gaan. Toen ze naar huis terugging is Azana achtergebleven. Pas de volgende dag werd Azana door haar gemist. Ze gingen met elkaar gezellig eten, Het restaurant dat heette Chuck E. Cheese. Na…

Een man oud en stram, dacht dat ie nooit aan de overkant kwam. De jochies langslopend in volle draf, dachten oh god die leeftijd wat een straf. Maar oud als ie was en geen haast iets te halen, dacht de man goh wat zullen die jochies van al dat gehaast balen.…

Je zuipt je klem, alvorens te bevallen, Je neemt er op zijn minst een glas of acht, Het kind, dat zo ter wereld wordt gebracht, Zal later als de beste kunnen lallen. In het verkeer kom je het wurm niet tegen, Het heeft gelijk een rijverbod gekregen.…

Een officier van de op de rotsen gelopen Costa Concordia heeft bekendgemaakt dat kapitein Francesco Schettino zijn bril niet droeg, toen hij het roer bediende. De kapitein stond zelf achter het roer, Helaas was hij zijn eigen bril vergeten, (Dat liet een officier de mensen weten), Of vindt Francesco brillen niet zo stoer? Maar heeft zo ’n man…

al dromend ga ik van links naar rechts stoppend, kijkend en maar weer doorgaan geen enkel besef waar ik heen wil of kan in een diepe kuil vallend als ik blijf staan. geen dromen meer ruw en steeds maar harder. m'n eigen ik verdronken in verdriet. geen plaats waar ik geluk kan voelen en daarom m'n gevoel één groot vergiet. bestaat u? vraag…

ik wil een feestje geven een feestje op het leven wat ik altijd maar weer moeilijk voor mezelf maak steeds meer compliceer op het einde mezelf alleen maar mee raak en dat keer op keer ik wil een feestje geven een feestje op het hier zijn naar ultiem geluk streven hardop lachen en stoppen met die eeuwige pijn…

Een rotwoord dat sleur een gevoel niks meer leuk te vinden altijd maar weer binnen door dezelfde deur slapend in bed waar we elkaar ooit beminden werken, eten en slapen daar blijft het bij af en toe een ruzie opgelost met weg te lopen de enorme drang laat me los ik wil vrij op geluk en plezier hopen een rotwoord dat sleur alles donker…

mijn leven is een sleur geworden, ik sla op zoek naar meer en voller geluk een weg in zonder de bekende borden en nu, nu is alles stuk de weg terug lijkt donker en kapot ik zoek naar iets wat ik maar niet kan vinden eenzaam lopend naar nergens en ik voel me rot wie oh wie kan me vertellen hoe ik de weg kan vinden wie oh wie kan me zeggen waar…

Het wordt stil in mijn kloppende kamers alle kaarsen zijn gedoofd konden we samen opnieuw beginnen paardenbloemen zijn heuvels beklimmen als het kind dat armen gespreid, vogel van binnen blindelings zeilt op de wind ooit, onder bloesembomen bliezen we zaden als bellen omhoog ik dacht, en denk dat nu nog soms misschien besta je niet…

Een nog ongerept meisje in Tanger vrijde in de kerk met een zanger, en doordat hij die niet vóór het zingen verliet, is zij gerept en ook zwanger.…

als de dag de einder naakt de laatste groeten van de zon aan mij gericht wat harten raakt en in het felle tegenlicht het zichtbaar wordt wat eens verloren ging in schaamteloos evenwicht zoals het toen begon dan belooft de nacht zacht fluisterend dat de vroege ochtend wacht en droom ik weg al luisterend…

als langzaam de reis begint je afdaalt in je verloren gewaande jeugd komt het ontwaken bij iedere herinnering en ruik je het gras waartussen je lag met de helden uit je nagespeeld avontuur met op de achtergrond de murmelende rijksweg als een zich met water vullende beek de hoge pluimen van de suikerfabriek in Puttershoek het glimmen van…

grijze ganzen kondigen de winter aan ploegen voren in een angstige lucht met daarachter de contouren van de dom en de leegte van de stad na sluitingstijd lege agenda in zwart leer gevangen argwanend de onbeschreven pagina’s wachtend op wat gaat en is geweest de Alzheimers van de nieuwe tijd vader en moeder nog even samen als kinderen spelend…

de vrouw was van wind dreef voorbij schaapjeswolken (wilde haar ogen drinken, lezen) lossen op stuifmeel van gewaarwording verwaait al het water van de zee zaailingen naar waar ter wereld zend je ze om haar te zoeken moet ik groter dan het firmament van ruimte en van tijd achter randen vinden wat verschoof…

Ik heb soms geen woorden voor gevoel Heb geen manier mezelf uit te drukken Probeer het wel maar bereik nooit mijn doel met het niet kunnen valt vervolgens alles in stukken Ik heb zoveel gedachten in mijn kop, het schiet van het een naar het ander en verwart me compleet Geen moment dat ik kan zeggen oké nu stop heb het idee dat het me van binnen…

Ik had een fijne nacht, over veel moois gedroomd uren lang. maar dan het ontwaken en onverwacht, het normale leven in oh hoe wrang. Nu loop ik met mijn ziel onder mijn arm wanhopig over die droom die ik opnieuw wil beleven. Zo zoet zo zacht zo warm, Daar zou ik zo het echte leven voor opgeven…

Dat geweldige toen we elkaar eindelijk hadden, met elkaar knokten voor later en geluk. En jawel het leven pakte ons soms flink bij de kladden maar tussen jou en mij kon het niet stuk. En nu, nu zit jij daar en ik hier voor me uit te staren met geen enkel idee hoe het leven te leven. Mijn hart en ziel zijn niet meer te bedaren, geen zin meer…

Zondagmorgen vroeg ze ademde muziek langs het raam trok stilte binnen fluisterend ochtendlicht verdreef de nacht van zijn dromen kwam met stralen mijn huis binnenspoelen die toon die geur die tinteling diep in hun spectrum verborgen kon het blijheid zijn in onzichtbare deeltjes fotonen geluk? en naast me lag zij het prisma dat mijn…

Is goed genoeg maar moet goed beter, Geeft beter jou hoop en heeft goed afgedaan ? Vecht je de strijd om een vierkante meter, Weet je wel zeker dat het dan beter zal gaan ? Mijn engel verzet zich jouw duivel gaat mee, Je schreeuwt van je af en ik zwijg gedwee. De kiem van de strijd is ons niet gegeven, Je eigen idee maakt jouw waarheid waar…

Vroege vogelzang althans zo klinkt over reizend water de jonge stem te zacht om te drinken en te helder voor een droom eerste bedrijf klanken en beelden nog puur als de acteurs de kleur van hun gewaden en al mijn cellen juichen naar het licht maar hoog in de coulisse achter dansende wolken en het blauwe plooiloos strak gestreken doek…

Zo kwam en ging jij weer een warmte die verdween en weer dat besef wat is geluk toch teer het leven soms zo mooi vaak zo gemeen Zal ik jou zeggen dat dit zo niet meer gaat? Jou vertellen dat je me zo aan het vernietigen ben dat ik nu wel is wil weten is het liefde is het haat weet jij het niet of is het puur gejen…

als ik de luchten kon veranderen van kleur dan zou ik dat.... niet doen als ik de wind zijn stormen kon ontnemen dan zou ik dat.... niet doen als ik de zee en haar golven kon beheersen dan zou ik dat.... niet doen als ik de zon op commando kan laten schijnen dan zou ik dat.... niet doen als ik de toekomst zou kunnen voorspellen dan zou…

Gewoon eindelijk eens dat gevoel terug op een bed met liefde gemaakt niet gelijk die olifant we houden het bij een mug ook nu weer heb je me flink geraakt maar ook ik heb zo mn dingen gezegd dus laten we gewoon tezamen gaan genieten van elkaar op dat bed met liefde gemaakt een kus niet meer dat rottige gebaar dat is nu over gestaakt…

Kijk daar komt een wolk voorbij, met de lucht in onderhandeling he laat voor mij ook wat ruimte vrij dacht dat jij hier al genoeg hing Zeg laat me met rust moet voor water zorgen, bromde de wolk ontevree pff zei de lucht dat kan ook morgen daar heb je ze daar beneden niet mee oke oke dan morgen maar wat gooien maar reken erop dat ik het dubbele…

zo vaak zo veel ben jij daar even zo vaak zo veel kan ik het kwijt want het valt me zwaar dit leven heb vaak geen besef meer van omgeving of tijd zo vaak zo veel droom ik van veel beter zo vaak zo veel niets meer zoals nu jij bent weg en dus interesseert me niks voor geen meter ben ik niks een nada individu…

Als het heeft gesneeuwd schudt de stad haar ziel uit, zoals een hond zichzelf verlost van water na een duik in de late lente; wie het schudden wil zien hoeft niet eens op te letten. Je loopt op straat en zie: op een hoek speelt een man op een piano die aan het begin van de avond bij het grofvuil is gezet. ----------------------------…

Roosendaal is Rue Faubourg d’Anvers van sjieke en verlopen lieden. Het heeft naast kroeg- en duiventilplezier niet zo heel erg veel te bieden. Er rijdt hier steeds een laatste trein van het zuiden naar het noorden en uiteraard ook omgekeerd naar opgeruimder oorden. De spanning tussen noord en zuid, veel bepraat, weinig begrepen, komt hier…

Zo heet het zaaltje in de school. Aan de muur zijn rouwkaart, drie jaar terug gestorven, pas vijfenvijftig jaar. Kennelijk een bijzonder mens, want een vergaderruimte met fragmenten uit zijn leven geef je niet zomaar zijn naam Vrolijk, met een ietwat bedrukte lach. Het brengt hem, die ik niet ken, nader Hij kijkt over mijn schouders…