Alle inzendingen van wim..

Mijn dochter tobt met rekenen en lezen, een studie is ze maar niet aangegaan, wanhopig zoekt ze naar een leuke baan, bij elke poging wordt ze afgewezen. Mijn troost voor haar toen zij wanhopig morde: ‘Je kunt altijd nog influencer worden.’…

De oevers lagen Reitdiepbreed uiteen, En steeds die kilometers om is zonde. Toen heeft er een de veerpont uitgevonden, Na overleg of misschien wel alleen. Graag steek ik de bedenker van die pont Een pluim en een (Reitdiep)veer in de bips.…

Voor Nederlanders staat hij op de bres, Geert wil het eigen volk niet laten kwijnen: ‘U zult het zien, de zon zal weer gaan schijnen.’ En dit geschiedde …. tijdens zijn reces. Geweldig toch dat iedereen zo blij is nu zijn persoon er eventjes niet bij is.…

Down Under is een ‘krokodillenman’ Veroordeeld wegens seks met 40 honden. Natuurlijk heeft ie dat best fijn gevonden, Maar daar schrik ik toch wel behoorlijk van. Ik kan dat godsonmogelijk begrijpen: Wie wil zich nou door pitbulls laten pijpen?…

Parijs: een reeks van gouden sportsuccessen, de trainingsarbeid heeft zich uitbetaald, maar onze trots wordt onderuitgehaald, het zijn niet enkel koks met lange messen: op nieuw talent wordt weldra flink gekort, het kabinet heeft weinig op met sport.…

Bij die sport is het vaker aan de orde, Uitzonderlijk is het dus ook weer niet Dat als er in de laatste tel een schiet Een wedstrijd in die tel beslist kan worden. Het ekobasketbal is uitgevonden: De speelduur wordt beperkt tot één seconde.…

Voor portokosten moet u fors betalen. Die investering wordt niet echt beloond, want zie hoe PostNL zich dankbaar toont: door steeds meer brievenbussen weg te halen. Je kunt je eigen ondergang bespoedigen door telkens weer je klanten te ontmoedigen.…

Twee nonnetjes in de Parijse zon, Van wie er één haar neus staat op te halen. Zeer uit het zicht van meurende kanalen, Waarna zich toch dit tweegesprek ontspon: “Ik zie hem niet, maar ik ruik hier de Seine.” “Blij toe, je ruikt gelukkig niet de mijne”.…

Oubollig uitje: kijken naar dolfijnen. Dat zoiets nog bestaat is een mirakel, de mensheid wil sensatie en spektakel, dus binnenkort gaat er iets nieuws verschijnen. Commercie is alert en vindingrijk: het Wolfinarium in Harderwijk.…

Op donderdag is Overweg aan zet, Maar die viert net als iedereen vakantie. Vandaar geen donderdagse leverantie, Nu prevaleert voor hem vakantiepret. En daarom wil hij passen deze keer, Hij meldt zich over zeven dagen weer.…

Een schot om Trump van ’t leven te beroven, een teken hoe Amerika verruwt. De consternatie is nog niet geluwd, maar zelf is hij niet echt ondersteboven: ‘Zo’n oor is er vooral voor het idee, het zit er, maar ik doe er weinig mee.’…

De vliegtuigmaatschappij die Boeing heet Verliest mij veel te vaak wat onderdelen. Geen schijn van kans om zoiets te verhelen, Ze zijn soms kilo’s lichter bij de meet. De ongelukken die ik op zie doemen Verleiden mij ze voortaan Boing te noemen.…

Wat brengt de zomer ons veel ongemak! We kampen niet met veertig graden hitte, het zijn depressies waar we nu mee zitten, we krijgen echt van alles op ons dak. Het onweert en het regent pijpenstelen, soms hagel en soms Boeing-onderdelen.…

Aan Brusselse bemoeizucht komt geen eind, Hoe diep kan men daarginder wel niet zinken. Ik kan geen melk zó uit het pak meer drinken, Omdat de losse dop voorgoed verdwijnt Maar daar steek ik nu thuis een stokje voor: Ik knip hier al die navelstrengen door.…

Het waren paradijselijke oorden waarin de eerste man tot leven kwam. Toen God hem eventjes terzijde nam en hem een keuze bood met deze woorden: ‘Wat voor gezel wil jij van mij als gift?’ zei Adam: ‘Doe maar iets als Taylor Swift.’…

Het is geen doen de namen nu te weten Van iedereen die (straks!) minister was. Dan komt mijn specialiteit van pas: Ik ben in staat snel namen te vergeten. En gokken is mijn favoriete sport, Niet van ‘hoe lang’ maar eerder van ‘hoe kort’.…

toen we ontwaakten voor dag en dauw in het deprimerende hotel mocht je niks meer eten dus ontbeet ik ook niet toen we de draaideur door gingen en de lift in stapten dacht ik terug aan het zwarte monster dat we op de echo zagen toen de afdelingsdeuren openzwaaiden en ze je wezen welk bed wilde ik je in een deken wikkelen je optillen en met…

Oranje blijkt niet sterk, wel religieus, ze prevelen gehaast een schietgebedje, maar schieten weinig ballen in het netje, het laatst vertoonde spel was desastreus. Hier helpt geen haptonoom, geen apotheek, alleen een dominee met donderpreek.…

Er zijn er die er ieder jaar van balen, Die worden er zelfs ‘aangeslagen’ van. Ook al doorkruist zo’n aanslag menig plan Het is een feest belasting te betalen. Het voelt als een beloning, niet als straf; Voor 1 jaar ben ik er weer mooi vanaf.…

Ze hebben een racistisch denkpatroon. Wat huichelachtig klinkt dus hun bewering dat zij geschikt zijn voor de landsregering, want welk geluid voert straks de boventoon? Mijn voorstel is om ieder vals verbloemen van nu af aan een ‘fabertje’ te noemen.…

op een zomerdag lopend langs uitbundig bloeiend gras in het glasheldere noord-hollandse licht denk ik aan jou de onverwachte weelde het grote geschenk dat ik zomaar kreeg maar ook aan alle kamers van de herinnering sommige voorgoed afgesloten versteend in de tijd andere leeg zonder degenen die er horen te wonen als adresboeken waar…

ik heb het woord bewaard ik kan het niet gebruiken want het was alleen van ons af en toe dient het zich aan maar ik kan het niet uitspreken het vergt te veel uitleg soms is er onverwacht iemand die van niets weet en het zomaar zegt…

Mijn sixpack heb ik nimmer laten zien, Van rare dansjes wilde ik niks weten, Nooit heb ik mij verlaagd tot oerwoudkreten. Beschaafd riep ik “Hiep hoi”, maar bovendien: Had ik daarbij mijn shirtje uitgetrokken, Dan schoot ik na een goal ook nog eens bokken.…

ik ben uit een mouw geschud neergedwarreld op een andere plek dan ze eigenlijk bedoelden en daar blijven liggen ik kreeg een step en een poesje om me zoet te houden en ik moest leren rekenen en stil zijn tijdens het nieuws ik werkte overal omheen maar trok soms toch aandacht dan paste ik mijn tactiek aan en zo verstreek de tijd hun…

mijn tweelingbroer die nooit tot leven kwam was goed in wiskunde mijn hele jeugd woonde hij op de stoffige zolder ik dacht vaak aan hem hij vloog zich te pletter tegen gewapend glas daarna werd het stil gelukkig hadden we boeken uit de bibliotheek die ik hem voorlas poezen die ons kalmeerden met zachte warmte en rustige ademhaling…

dat je wakker schrikt de zin probeert af te maken die je als laatste droomde dat je altijd dacht dat het volstond je tuin te verzorgen te genieten van je vrouw blij te zijn met je kind er te zijn als het nodig was te helpen waar je kon dat er onheilspellende geluiden klinken aan de andere kant van het tuinhek dat je kind in de politiek zit…

Mijn dochtertje van tien? Een druk bestaan! Ze handelt in make-up en diademen, ze weet hoe zij online moet ondernemen en kan het in haar eentje niet meer aan. Soms vraagt ze hulp aan wat familieleden, vandaag ben ik bij haar in dienst getreden.…

ben jij dat dr wim in je ziekenhuisbed met twintig knoppen waarin je toch je draai nooit vindt denk je aan je kinderbedje waarin je een kruik kreeg als het koud was of aan je schoolvriendje elke dag alles en toch zo spoorloos aan het kantoor waar je werkte en dacht dat het altijd zo zou blijven aan vakanties met je eerste vrouw je tweede…

ik droomde van een huis met heel veel lichte kamers waar vrienden welkom waren van verre reizen met een vrouw die sterre moest heten een vraagbaak was ik voor onze kinderen en (vooruit) kleinkinderen maar ik heb altijd geweten dat ik het moest doen met wat er was wat er restte wat ik kreeg (niet nam) dat ik leefde in geleende tijd…

Het zal straks heet bij de Olympics zijn, En daarom deed men nu alvast in Rome Bij de behaatjes ijsjes in de zomen, Maar Jacelyn Gruppen vond dat toch niet fijn: “Het viel me om de dooie dood niet mee Ik had niet meer cup b maar nu coup c”.…