Alle inzendingen van windwhisper

Als ogen kleuren In een glimlach Van begrijpen Blijft de mond stil Toch wordt geen andere wang Toegekeerd Dat is wat het leven leerde Teveel te vaak bezeerd Schaduwen dansen In het donker Ook al is de hemel blauw Al schijnt de zon Ook stralend Voor mij en ook voor jou…

Super intelligent Maar geen idee hoe de wasmachine werkt Wat is er met je haar gebeurd Bleekwater, zeg ik kortaf Toen ik de wc schoonmaakte Je proest ingehouden, maar Ik kijk er niet van op Eerlijk gezegd kan het me niets meer schelen Het staat wel apart zo’n Roodblonde lok met Zwarte wilde krullen Jij knipt wat rozemarijntakjes af…

Ineens kwamen de herinneringen terug Aan die nacht zo heel lang geleden Geen idee wie ons wakker maakte Volgens mij was het onze een na oudste broer Die ons vertelde Mama is dood Wel kan ik zeggen Dat ik me heel verloren voelde Mijn zusjes en broers ook We waren nog zo jong De kleinste nog net Geen twee jaar Die nacht verscheen de…

Wat het leed van de enkeling Zo vreemd maakt Is dat de wereld Die er geen weet Van heeft Doet als of het niet Bestaat Blijft gillen en brallen Moppen tappen En omvallen van Het lachen Sommige mensen Steken hun handen uit En troosten…. helpen Terwijl anderen Zelfgenoegzaam en Tevreden rondkuieren Roddelen giechelen En met elegante…

Bloemen plukt ze Armen vol bloemen Ze loopt blootsvoets Door het gras Haar tranen Zijn als druppels dauw Vallen op haar handen Tranen uit haar ziel Wie zou ze kunnen zeggen Wat haart hart beroert Ze gaf hem op Om hem de ruimte te geven De vrijheid Die hij nodig heeft Om verder te kunnen leven Zelfs hij ….kent niet haar pijn…

Op kousenvoeten Kleurt ze haar dromen De melodie van zilverglanzende Klanken zo zacht Zo warm…..zo teder Zijn haar handen Als vingers Rozenplukkend Haar levensboek bespelen In de morgen dauw Van pril ontwaken Met een blos op haar wangen Spreken haar ogen De taal van haar hart Zelfs als ze glimlacht Fluistert ze “ik mis je zo”…

Daar dansen in eenzaamheid Warme herinneringen Tussen tranen en een glimlach Wakkert kaarslicht schaduwen Melodieën van de tijd van weleer Het alleen van nu Zoveel ramen met gesloten gordijnen Deuren, die niet Van het nachtslot gingen De alleen gang Naar het koude bed Dat wacht Waar eens dromen werden bezegeld In de kast nog steeds…

Waar het aan ligt dat begrijp ikzelf niet echt wil steeds in mensen geloven misschien zou het zinnig zijn om eens te beseffen dat niet iedereen even eerlijk en oprecht en betrouwbaar is waarschijnlijk staat er in grote koeienletters sukkel op mijn voorhoofd soms word ik dan zij het bij toeval met mijn neus op de feiten gedrukt voel…

Slaap krult haar wimpers haar oogleden zwaar ze gaat naar bed vlijt zich in morpheus' armen vergeten is haar eenzaamheid als de nacht haar wegdraagt dromerig…..loom….sluit ze haar ogen de maan waakt met een gouden glimlach de wind fluistert 'slaap zacht' kleurt haar dromen…

Doffe ogen bevroren tranen een mond die zwijgt haar hart dat huilt de wind die zachtjes een masker streelt over bleke wangen en haren lokt waar krullen futloos hangen voeten lopen over zwarte rozenblaadjes laten een spoor achter waarin in scherven van gebroken liefde werd gestapt ze ziet zijn schaduw node gaan niet bij machte hem…

Lieve Martine Als je zoals jij op de dag van de liefde geboren bent dan kwam je als een welkom geschenk op moeder aarde aan in liefde en vanuit liefde hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag Martine als je je leeftijd omdraait ben je een jonge blom zie er maar het positieve van in jong van geest en zeker getalenteerd als een schrijfster…

Morgendauw streelt haar ogen wakker als een zachte kus de dageraad ontrolt zich vol gouden belofte aan haar voeten ze laat zich bekoren een warme glimlach krult haar lippen terwijl de wind speelt met koningwinter en de lente melodie die beiden een duet fluisteren alle twee aanlokkelijk sneeuwvlokken en roodblozende wangen witte…

Dromerige herinneringen aan toen bekeken door de roze bril van vandaag…

gewoon even samen zijn jouw armen om me heen niets en niemand die ons zal storen stil bij elkaar zonder woorden jij en ik gewoon even samen niemand gelooft in ons waarom mogen wij niet gelukkig zijn?…

Vriendschap zo puur in het delen van gevoel van warmte zo bijzonder omdat het ook liefde is je voelt het in je hart je ademt het in en uit de glimlach als je de woorden in een brief of op een kaart of in een email leest je deelt vreugde je leeft mee met verdriet en pijn je geniet als de ander blij is en je huilt de tranen…

Schoorvoetend liep ik naar de telefoon toetste de nummers in eindelijk vond ik de moed om jou te bellen de zoemer ging over vijf zes keer en ik wachtte met een brok in mijn keel maar het bleef stil er werd niet opgenomen de moed zakte in mijn schoenen tranen sprongen in mijn ogen driftig veegde ik ze weg morgen probeer ik het weer…

Eigenlijk is dit mijn stil geheim omdat er over spreken zoveel commotie brengt vaak afschuw er over in heel veel ogen dan te lezen ook onbegrip soms word ik ook wel waarschuwend toegesproken mijn schrijven naar de jongens overzee die in de gevangenis hun leven moeten leven ik begon er al heel wat jaartjes geleden mee Zie ze als mijn…

Ogen als sterren een lokkende mond kersenrood blos op de wangen bonzend hart blik gevangen in donkere kijkers liefde glimlacht…

Blacka Rosa zo noemde hij haar toen hij haar ogen kuste haar tegen zich aan drukte vlak voor hij haar verliet Ze voelde zijn hartenklop liet hem een dappere glimlach zien niet de tranen die haar hart verschroeiden omdat ze het wist Er zou geen weerzien komen haar bevende lippen kusten hem in een fluister haar door tranen omfloerste…

Willemientje Een traan drupt op mijn handen kijkend naar de foto op het glazen tafeltje voor me Ik zou je willen zeggen dat ik je zo mis maar door de brok in mijn keel vind ik de juiste woorden niet Mijn ogen strelen stilletjes jouw gezicht veertien maanden het doet nog steeds zo’n pijn…

De pijn in haar ogen het voelt of haar hart er is uitgerukt haar liefste ontnomen de dood zo wreed toegeslagen niets voelt meer goed koud en kil is de wereld de tijd die staat stil alleen verder moeten is wat ze eigenlijk niet wil maar kinderhanden trekken in de greep van mama wij zijn er nog laat ons nog niet in de steek…

Kwetsbaar is ze haar lach haar warmte haar liefde als een tere bloem legt ze haar ziel bloot en vertrouwt toe hij kust har handen ze schenkt hem haar hart…

Haar handen beroeren de witte roos die hij haar aanreikt ze kust de druppels dauw van het tere bloemblad haar glimlach weerkaatst in zijn ogen als hij met zijn vinger haar lippen streelt ik ook van jou echoot zijn hart…

Donkere handen strelen door krullende haren voorzichtig wordt een zilveren ring aan haar vinger geschoven uit genegenheid is liefde gegroeid een winterlang zegt ze aarzelend ja een winterlang beaamt hij en de wind vlecht twee tranen te samen tot een lint van weten de maan vangt het liefdeslint en laat rozen bloeien aan…

Voetstappen op het strand kabbelende golven hand in hand lopen met jou we kussen, lachen, babbelen kijken naar de ondergaande zon de gloed ervan weerkaatsend in jouw ogen de wereld is van ons en zo de zee…

Terwijl je slaapt kijk ik naar je het licht van de straatlantaarn laat zien dat de rimpeltjes op je voorhoofd zijn glad gestreken je snurkt zachtjes ik druk een kus op je wang je mompelt iets er welt een traan in mijn ogen dit moment vast kunnen houden stil blijf ik kijken een moment van geluk en de wind fluistert de glans van je…

Jouw troostende handen drogen de tranen op mijn wangen je kust mijn ogen en fluistert, het komt goed ach we weten het beiden beter worden zal het niet mijn hand in de jouwe een hoopvolle glimlach de morgen tegemoet neem me nog even in je armen laat me voelen ruiken proeven van de liefde tussen ons jouw huid tegen de mijne zweetdruppels…

Zij hier….hij daar met alleen de schaduw van de glimlach tussen hen Als hij haar aan haar denkt hoort ze hem fluisteren in de wind Als zij zijn naam zingt glanzen zijn ogen Hij daar….zij hier maar nooit verder van elkaar weg dan die ene glimlach…

Voor een ieder wat wenselijk is Fijne kerstdagen hopelijk met gezelligheid en warmte knusheid en lekker genieten zo samen met familie of goede vrienden het wordt zo gemakkelijk gezegd maar veel van ons zitten alleen of zijn niet uitgenodigd ergens of verloren wat zo lief was of zijn ziek, eenzaam depressief toch hoop ik dat er een glimlach…

Alleen de wind kent haar verhaal en troost streelt zuchtjes weten door haar haren ze zou het anders willen veel anders maar ja dat kan nu eenmaal niet hij weet het ook….zij ook en de wind koestert hun geheim en draagt het mee geeft wolkjes troost just when she needed it most…