Alle inzendingen over diffuus

Het snel kloppend wolvenhart versmelt met de diffuse gloed van boven huilend kan hij enkel vleiend loven als hij zijn liefde aan haar vertelt.…

De zon schuift weg achter een bomenrij diffuus licht geeft niet die schittering levensloos leeg lijkt plots de atmosfeer. Maar ik weet beter, de zon wees het mij we zien niet meer dan nodig voor overleving hoeveel werelden missen we nog meer?…

De spin, nog maar net begonnen aan haar taak, ontwaakt uit haar dromen, vol zorg wordt haar web bereid en in diffuus licht haar val gespreid. Zachte parels van de ochtenddauw noden lichte vleugels, kom maar gauw, hier, in dit mooie glinsterend licht. Slechts een tedere aanraking een kus, de val slaat dicht.…

Het zwijgt, maakt stil, de duisternis wordt diffuse en is mij kwijt ik zie de schaduw die met zijn ego vecht, ik leg de huid af maar ik ben een vreemde voor mijzelf, een onwillig en onbeschreven blad in het uur van de uil die naar de maan vliegt.…

veilig cocon Hoor je gedempte geluiden Buiten die zachte, vochtige bron Ineens is er gestage druk Verharden zich de weke wanden Langzaam word je weggeleid Van wat jou lang zo teder omspande Een ruimte die te nauw is Perst je lichaam pijnlijk samen Weg is het ontspannen gevoel Waar angst en schrik het overnamen Aan het eind van het diffuse…

oude hoeve waar ik als kind heb gespeeld Mij nooit een ogenblik verveeld De groene poort, het hof, de stallen Vroeger vol bruisend leven, nu vervallen Zacht heb ik de deur achter mij dicht gedaan In de hoeken weven glimmende spinnen hun ijle waan Een zonnestraal zoekt weifelend haar weg door het gore raam, over een vermolmde eg In het diffuse…

Ik zag je gestalte bij de levensbron, duizendschoon in een oceaan, het haar vol bloesem, wild en ongetemd als de hoop, die we hebben gedronken om te willen zijn, vaak te ongeremd, gedoopt in een diffuus licht waar onze schaduw in verdrinkt, om het loflied van de toekomst in te verpakken steeds tot een verrassing op te maken en je de…

Onmetelijk haar debiet Stroomt het water maar voort Peilloos haar diept Door neerslag aangespoord Diffuus haar bestemming Zeker haar gang, Ondanks alle belemmering Altijd die drang Onbekend haar oorsprong.…

ma die draagt de broek en roert haar mond geducht Jaagt zo Hermientje naar een carrièrevlucht Maar pa wil rust, dus hij ontwijkt de conversatie Ze bleek voor Prima Ballerina veel te licht Niet qua gewicht maar door gebrekkig talenteren Ma is toen voor een ietwat lager bod gezwicht: Mien danst als huppelkutje met drie struise veren In een diffuus…

Een mechanische reeks van Klanken verspreidt zich door de Diffuse nacht. Op het nachtelijk Ritme van wat in onzekerheid op Iets beters wacht, klopt mijn hart Tot bonzen toe, onbekend met wat Niet eerder werd bedacht. De schimmen van de straten Worden tot mijn angsten van De nacht.…

jeugdig verleden Ouderen gaan steeds verder terug naar wassende onschuld van krimpend bewustzijn De oudste omlijsten met sepia patina de frivole bloedernst van kinderspel Kennis wordt als een ui afgepeld Gaandeweg ga je terug en word je iemand die steeds minder weet zonder dat er straf zwaait De alleroudste toont tussen krassen door een diffuse…

Soms stapt hij even ‘t heden binnen begroet me ‘n uur na m’n aankomst om weer achter z’n - op het zuiden gerichte - telescoop weg te dromen in de tijd, waar zijn wanen malen - terwijl hij op beschaving wacht die zijn selectief geheugen creëert: een groen archaïsch landschap, witte stranden, steden in diffuus licht.…

Hoe zij krakend omhoog opnieuw de zwaartekracht overwon oploste in het diffuse licht van de opgaande zon een offer van aarde en water aan de wolken en de lucht een beeld van een plek die wiegend achterbleef Waarheen zij gaat, op zoek naar wie naar wat zin geeft aan bestaan gedempt in oren met watten gevuld en het kloppen van het hart…

Paarden lopen door nat bedauwde grassen Hun graasscheurend geluid versterkt de rust Dof klompkloppend klinken hun passen En hoor ver weg… een koekoek.. vol van levenslust Ochtendmist bepareld alles met zonnegoud diffuus licht begroet de nieuwbakken dag Het muisje rept zich vanuit het onderhout Spinnekop kruipt langzaam over z’n bedauwde rag…

Het water van de Zwarte Polder stroomt in kleine waaierdelta’s Naar de open zee die donker en duister lang bewaarde geheimen bewaakt In onwezenlijke stilte raken zacht ruisende golven het vlakgespoelde strand Diffuus verdwijnt een vage horizon in donkergrijze luchten Een oesterschelpje zakt trillend weg in het natte zand Vol verbazing blijf…

Zoveel meermaals ongetelde dagen strijkt diffuus herfstlicht over het ongeboren land, zodat in haar eigen kleur kan dromen. Zoals de wind door het ravenzwarte haar streek, ruist een eindeloze beek het kan niet waar zijn dat zij daar in ruste ligt, een plek met eigen woord gekozen als een onvoltooid gedicht.…

in een memoire laat het leven je voorbij varen langs aanlegplaatsen van weleer soms ver in de verte terug wil ik de weg van mijn geest verklaren keer op keer zoekend naar de sfeer en markante jaren verborgen als het ware of zijnde achter de rug door de glazen van heden wordt nog steeds veel gemeden de ziel doorsneden opgeroepen in diffuus…

Een groot onschuldig bed leeg, alleen gelaten, maar vol warmte nog van innigheid, intimiteit, diffuus het zonlicht door gouden gloed van gordijnen.…

Het snel kloppende wolvenhart versmelt met de diffuse gloed van boven huilend kan hij enkel vleiend loven als hij zijn liefde aan haar vertelt.…

Toen werd het stil, of nee, heerste er zoemen, veraf dreunen en kraken (mijn verjaardag was allang volstrekt gedaan), prachtige kleuren maar diffuus; ook leek het of ergens iets haperde maar wat? Zelfs het water leek niet helemaal te stromen.…

Toen werd het stil, of nee, heerste er zoemen, veraf dreunen en kraken (mijn verjaardag was allang volstrekt gedaan(, prachtige kleuren maar diffuus; ook leek het of ergens iets haperde maar wat? Zelfs het water leek niet helemaal te stromen.…

Beween mij niet, maar zie de list waarmee mijn zicht Vertroebeld als in dichte mist ontnomen werd, waardoor ik minder scherp, diffuus en niet alert mijn blik liet rusten op het valse feit gericht. Beween mij niet.…

lammenadig, dorstig, bedrukt, bang, angstig, vreesachtig, bevreesd, katerig, misselijk, onwel, onjuist, mismaakt, kreupel, gehandicapt, tandeloos, vreselijk, erg, pijnlijk, krampachtig, gesust, gebutst, ingedeukt, verdreven, geëxcommuniceerd, vertekend, beklagenswaardig, dakloos, bodemloos, ongegrond, ontaard, verstoten, gevloerd, treurig, zot, afgewend, diffuus…

Veel is diffuus en mijn betere ik speelt het liefst verstoppertje. Bij mij schommelt het almaar van slechter naar beter naar slechter. Eentonig als de vraag van de opticien: beter of slechter? Ic was in mijn hoofkijn om cruyt gegaen Ic en vanter niet dan distel ende doorn staen Van zo'n inspectie wordt een mens niet vrolijk.…