Alle inzendingen over floten

ze floten schaterend de ondertoon als boventonen klonken luid de witgestreepten in hun blauwe luchten Schiphol deed geen reet aan al die laatste zuchten toen de Boeiing ze aan flarden sneed ze wolkten dansend langs de hemel vlaagden zwevend zwart in gras en kwetterden steeds luider in het dimmen van het gas hun vrienden stonden zachtjes…

De merel die altijd voor mij floot. Voor mij. Natuurlijk. Natuur. Lijk. Voor mij, en nu, in mei, dood. Gemist wordt door mij, nu al, 't gezang in valavonden en dauwmorgens. Altijd keek ik naar hem uit. Maar, eerder nog hoorde ik hem.…

toog hun onkruid schoten in het nat waar ze gestrekt en scheef gebekt hun smart aan lappenlaarzen hingen en genoten van de labbekak die dronken iets vergat Ze hadden voor de maan gedanst in grote lanterfantenkringen want ze bleven zonderlingen die hun lol hadden gehad toen ze bij dageraad -als onverlaat hun kuierweg weer gingen en er floten…

ik liep in de fuik van laat avondlicht en hield je hand vast ontleedde een bloem, zag om naar waar we net nog liepen met zo weinig geluid, alsof niemand wist wie wij waren zonder wetenschap van uitdrukkelijk achterblijven zowel bomen, bladeren als vuilnisbak bestonden rond dezelfde tijd een vogel floot nog even als teder besluit…

ik zie de bladeren vallen rood en geel dooreen stam en takken blijven over als geraamte van het zomers huis voorheen daar woonde zon in zinderende luchten floten vogels lieve lust koelde schaduw gras voor hen die aan de wortels rusten om de wereld in hun dromen even te ontvluchten in rood en geel heeft herfst afgesloten wat…

je bloeide in je lach ontluikte wit je tanden je rode lippen waren zoet nog warmer dan je handen ik streelde lente op je koude huid je dooide snel tot voorjaar een merel floot de winter uit we droomden het concert dat vroege vogels gaven in het rood van ochtendlicht bleef de zomer even nog uit zicht we speelden zon en kleurden dagen…

Een in nevelen gehulde berg onscherp in de verte achter een stad en omliggende dorpen als een onregelmatige streep stenen na een drooggevallen estuarium en een drukke rotonde als uitzicht voor Een stel openstaande deuren naast een zwaarbeladen kast met een immer melodieuze radiozender tegenover een belegen bank waarnaast een slaapkamer…

Ik dacht te zijn maar ik was monddood het was zij die floot op lippen roze en zoet De lucht verstond de belofte al was eigenwijsheid haar grootste goed, benedendeks was zij de kapitein en ik de schrobber in haar hand Toch eenmaal aan de bovenrand geraakt waar de zon haar ogen spleet en haar grimas kathedraalde tot in de kerkers van…

Toen floot hij een deuntje en draaide gezwind Een zon uit zijn zwabber en keek naar de wind, Maar 't wimpeltje druilde: - tot later!…

Toen floot hij een deuntje en draaide gezwind Een zon uit zijn zwabber en keek naar de wind, Maar 't wimpeltje druilde: - tot later!…

ik was bij je in het luiden van de klok we brandden samen fakkels de vogels floten nog volop zag je haren in de wind voelde kou van nooit vergeten wist in je de warmte van het kind dat dit nooit heeft geweten toch samen dit beleven het teruggaan in de tijd met hen die voor de vrijheid kozen in het aangaan van de strijd in drie minuten…

met op ruiten de druipende regendrop zoals altijd zag ik in beslagen ramen je gezicht passeren in de talrijke stops riep jij alle namen van stations verderop ik veegde strepen maar je kwam niet dichterbij alleen je ogen keken met veel interesse diep in die van mij in je lach brak zonlicht op natte ramen verte floot…

kleuren vermaakten de smaak na een voorzichtig visueel strelen om de appetijt te helen volgde proeverij een met ogen die verrukt langs het hemelse gleden deelden wij de exquise smaak waar het gerinkel van servies en bestek een smaakvol decor initieerden zongen jonge stemmen de kleuren van de regenboog in een tijd die kabbelend floot…

'k Wist niet waarom de zwarte vogel floot; voor mij had hij een muzikaal moment, maar dan urenlang. - Ik was wel gewend het papier te bewerken met potlood, maar hechtte aan zelfbeperking geen belang. Nu had 'k geen keus dan keutel en behang.…

Verwonderd legde ik mijn oor Aan ’t nachtelijk duister ten gehoor Daar klonk ondanks dat late uur Een lied zo zuiver en zo puur Een vers niet eerder zo gezongen Ik had één dag daarvoor mijn oog Gericht op de wijdse Hemelboog Gezocht de ster die jou verbeelde Indachtig wat mijn oor daar streelde Jij bent bij mij De merel die voor mij toen floot…

Laatst liep ik langs een lentewei; Een vogel floot, het ooilam blaatte, Zijn liefdesboodschap zong de bij, Wijl 't water in zich zelven praatte. Luid riep met zuivre mensenstem Een kind, dat als de leeuwrik lachte Los en gemaklijk, zonder klem Van weemoed, hartstocht of gedachte.…

Merel Vanmorgen vroeg floot de merel hoog in de boom zijn lied. Waanzinnig is het als je er naar luisteren mag in alle stilte. Fris was het nog wel, maar gelukkig liet de zon ook haar glimlach zien. We hebben het nodig, een oppepper. De dagen zijn nu toch geheel anders.…

Vluchtende vogels floten herinneringen. Gekerfd stond er onze naam nog in. Jij verdween en door die kerf bloedde de boom dood. De bladeren vielen zoals de minuten en zo nam de woestijn in bezit wat een vruchtbaar lapje grond was. De massa's zand liggen buiten jouw karavaanwegen en handel.…

onze dromen vielen uit de lucht op het pas gemaaide gras ze doofden als vanzelf we harkten na een tijdje gras en dromen bijeen een zanglijster landde ritselend in de groene wand van het klimop met een helder lied riep hij ons op niet te vergeten we zwegen alleen hij vloog naar de groene vuilnisbak en floot daar zijn…

Dans tes yeux de pénombre une pluie de mélancolie flotte ton être tzigane vide et mélancolique en do dorique de tes yeux sourds et vagues une larme en chute larmoye et raie mon coeur de ton ultime parole: CREVE!…

meisjes van Perdu van mijn gazelle gevallen Hoewel volgens de regels van 't spel opgepompt bleken de stemranden te hard voor m’n villanella zodat de bloedbaan ontframede Hoogtijd met de stoplappen op rood mijn zwengel klem in de krimpkous tussen spatbord en spaaknippel voor de schwalbe ventiel verlenger Even in blazen en ja de goesting floot…

Het was een lentedag, de vogels floten, de bloesem bloeide met een zoete geur. Aan bomen was een fris, jong groen ontsproten, een prille lentezon gaf alles kleur. Daar stond opeens een hondje aan mijn voeten, een pluizig, vrolijk diertje, nog heel klein. Het kwispelde, als om mij te begroeten, en had een vriend’lijk baasje aan de lijn.…

Ik zag een ploeger in het morgenrood met vaste stappen gaand achter zijn paard over het braakland, volgend heel bedaard maar moeizaam sturend en een vogel floot en 't was als vreugde over die stille daad, die ploeger, wijkend naar verten heen en kerend weêr, op 't wijde land alleen, de grond bewerkend voor het nieuwe zaad.…

walvissen binnen zwommen chagrijnig dat ze gevangen waren in de fuiken van de Zuiderzee drijvend langs het Centraal Station en wij vrolijk en een beetje dronken zwaaiend naar elke zingende matroos in het want die ook echt in het want stond later liepen ze vol bravour die matrozen door het Vondelpark en alle jongens en meisjes floten…

Een rebelse novice papte aan met de dochter van een pachtboer en na het nuttigen van een kruik illegaal gestookte jenever van pater Puk Bard zwalkte hij naar de pachtboerboerderij, floot een verleidingswijsje naar de struise dochter, die al snel daarna lag te kreunen op haar buik.…

Net als jij zoek ik de verschillen om te begrijpen wat er anders is geweest in de baarmoeder in de wijk waar we opgroeiden en bij de mensen die daar leefden En ik weet het niet We lijken op elkaar, zus of zo rolden we een zandheuvel af floten op een rietje of eikeldop ontdekten na veel tellen de nul leerden schrijven met brood en…

En óver de dijk daar floten de boten:- Die toeterde' en ploeterden door de rivier, Die waren geweldig aan 't slepen, En hadden een onfatsoenlijk plezier In de deftig zeilende schepen- Die hielden zich quasi wat achteraf, Maar eigenlijk legden ze 't lelijk af,- Ja, óver de dijk daar floten de boten!…

overladen met stokbrood, rode wijnen, verse kwark en kazen uit het land van Jeanne d’ Arc een glas cognac was ook niet te versmaden de Franse slag en zalig zonnebaden La Haye als de Provence of de Camarque de rozen toonden trots hun haute couture een park als paradijs voor stadsnomaden clochards verdwaald op Haagse kronkelpaden de vogels floten…

Op de tijdsbrug die de jongen droeg, waarop hij een vals liedje leekt te zingen toen dit wankel brugje bezweek voer daaronder een boot en waaruit de scheepshoorn een uitnodigend wijsje floot.…

Zij kochten een lief papagaaitje, hij zei hallo, tegen papa en mamaatje, en floot een vrolijk deuntje, maar na jaren vinden zij het een miskleuntje. Nu fluit hij alle dames na, en roept rukker tegen pa, hij schreeuwt om eten, komt dit niet snel, wordt er gesmeten.…