129 resultaten.
Betaalde liefde
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 1.258 Ze is gekooid, de dure dame
Ondanks haar schoonheid in mineur
Zonlicht schijnt door rose ramen
Maar haar gevoel mist elke kleur
Zo charmant, de laatste mode
Die ze als een harnas draagt
Kil van binnen, als een dode
Waar verdriet aan alles knaagt
Ze kent zijn tekens van verlangen
Weet precies wat komen gaat
Speelt het spel, met goud behangen…
Geld keert iedere cent
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 321 het lijf in pose
gezicht zonder mimiek
alleen in ogen
schaduwt het verdriet
haar bewegen is gevat
door draden tegen zwart
onzichtbaar voor publiek
dat ademloos geniet
de ster speelt slechts de
wil van regisseur en producent
zij trekken aan de touwtjes
want geld keert iedere cent
haar vrijheid is beknot
de ziel genadeloos gekooid…
Het voorste van je tong
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 42 Een meeuw die opponeert
dat zijn lief gekooid zit...
Welke liefdelozen doen dit?
'n Godsdienstig land als Iran.…
nachttrein
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 864 mijn handen spreid ik
als hekken voor de ogen
zie nog weinig licht
de vingers als balken
beperken mijn zicht
ik deel de wereld
nog meer in parten
aanschouw het buiten
nog minder:
als gekooid
stuurloze gedachten
slenteren ongedurig
als roofdier, hongerig
door mijn brein
ik ben als van de
reden beroofd
een niet te stoppen
sinistere…
Een vrije vogel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 110 sereen waren
je eerste passen
op de levenslijn
zonder hooghartig
te zijn eigende
jij je de wereld
zon scheen
een gouden schijn
in de blauw heldere lucht
jij een vrije vogel
op een gracieuze
zonder grenzen vlucht
hebt altijd
alle winden meer
dan mee gehad
nooit opgehokt
gezeten of gekooid
met veel te weinig eten
armoede…
't Woord gekooid
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 2.179 Liggend in je vormen
Jij in die van mij
Voorbij zijn de stormen
Genezen de wonden
Geslagen door het woord
Sprakeloos de monden
Woord en weerwoord uitgeput
Eindelijk van rede vrij
’t Woord gekooid, de zinnen los
Vreeën we de hoofden leeg
Hijgend, nu van daden
Tot we niet meer konden
Ondanks alle bomen
Zien we weer het bos
Laat ’t woord…
Spieren in extase
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 95 zij serveert thee
uit het antieke servies
geen sherry of wijn
het is weer trendy
om middags nog niet
aangeschoten te zijn
voor het avondfestijn
vol rauw mannenvlees
met spieren in extase
binken die stinken
naar olie en zweet
huid licht gelooid
de blik niet gekooid
in wellustige jacht
maar ze hebben
het allemaal gehad
van plate naar…
Duifje
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 217 Stadsduif ver van huis geraakt
doodgebeten door de kat
ligt als vod in mijn tuin
tussen eigen veertjes
sneeuwwit babykussendons
mijn liefje mijn duifje hoe
deed het pijn
Gekooide duifjes sterven mak
zoetjes aan, veer voor veer.…
ik hou van een taal zonder horten en stoten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 114 zorg nu voor bevrijding
of
je blijft eeuwig gekooid!…
Vrijgevochten liefde
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 68 Gekooide liefde is nooit trouw.
Vrije liefde blijft altijd trouw,
aan vrienden en vriendinnen.
Vrije liefde leeft tijdloos open.
Liefde laat alle harten kloppen.
Laat ons woordeloos voelen ...
We houden van het leven.
We houden van elkaar.
Ik hou van jou.…
Ik ben .....
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 205 Door trouw getooid,
was het beter het
mij gewaande, getoetst
aan het niet bestaande,
de veren af te leggen
door oud zeer en krijgt
leed z'n eigen pracht,
in gestalte van een
gekooide zwaan,
tevreden van wat
de tijd hem bracht.…
Kleuren in hun bladmagie
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 221 licht
ze knispert met
bevroren vingers
een witte lach
als vergezicht
klokken luiden
weemoedig tonen
gedachten dromen
in nostalgie
de wind is bezig
luchten op te schonen
bomen kleuren
in hun bladmagie
ik zie de zomer
in zijn vruchten
het rijpe rood
de kleur van hooi
de eerste vogels
gaan al vluchten
voordat de kou
ze heeft gekooid…
een witte lach als vergezicht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 282 vingers
in een witte lach
als vergezicht
klokken luiden
hun weemoedig tonen
gedachten dromen
in seizoenennostalgie
de wind is bezig
luchten op te schonen
bomen kleuren
in hun bladmagie
ik groet de zomer
in zijn vruchten
het rijpe rood
de kleur van hooi
de eerste vogels
zijn al aan het vluchten
voordat de winterkou
ze heeft gekooid…
diepte
hartenkreet
3.0 met 24 stemmen 3.735 Je bent in de diepte gegooid,
Niet ontsnappen mogelijk, gekooid.
Ik geef je mijn hand, een vriendelijk gebaar,
Voor jou heel ver weg maar toch daar.
Je durft er niet naar te reiken,
Het zou alleen echt kunnen lijken.
Niemand weet dat je stuurloos bent,
Zonder die angst die je kent.
Ja, je bent totaal verloren.…
dorp in lentestemming
gedicht
2.0 met 24 stemmen 8.400 vliesdunne wrevel
Bij donker alleen met de rook
Het gebaar voor de spiegel
De baltsende vogel vergaat
In het vuur van haar bloot
Ah de muis in haar hand de beminde
Die klautert en klimt
In haar adem
Het lichaam staat groot
Voor zijn beeld, en alleen
Het wordt oud, tot schrikbeeld verkild
Tegen glas aangedrukt
Gekooid…
Onnavolgbare verschijning
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 111 Je vage blik helderder dan ooit
Al mijn emoties waren gekooid
Gedoofd en verdord
Mijn levenszender voorgoed gestoord
Alle paden dichtgegroeid en verlaten
Mijn hart een verzameling gaten
Je vult die gaten met je onbegrensde talent
Als ik nu verga heb ik gekend
jouw ontelbare onnavolgbaarheid
die mijn gloeiende hoofd verleidt
te denken in zinderende…
MET OPRECHTE DEELNEMING
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 64 Hij heeft je jarenlang vervolgd, gekooid
Heeft er aan hem een steekje losgezeten?…
Heemroos,
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 609 Nog voor de stem in zich
wilde verheffen,werd hij door
on - en overmacht gekooid,
verwoei op eigen kracht een
frisse wind die hij had gesticht.…
Een klein gebaar
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 228 Veel liever zou ik jou met vrolijk feestgezang omhangen
dan dat ik die gedachten hier zo rustig hou gekooid.…
Expeditie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 77 de berg die ik het liefst alleen beklom
waartoe ik impulsief kon besluiten
daar meende ik naar te moeten fluiten
als gekooide vogel, haar eigendom
maar juist zij blies wind onder mijn vleugels
scheen me bij in de donkerste uren
ging mee op de mooiste avonturen
er bleek niets waar van die strakke teugels…
OM NOOIT TE VERGETEN
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 80 zo eentje zoals zo
vaak de laatste jaren
om nooit te vergeten
en dan toch die schaduw
van donkere sombere winterdagen
er sluipt iets rond
stil doods koud ijzig kil
wat wereldwijd is ontdooid
een zich vals noemende koning
met een zieke kroon strooit
zonder dat we het konden weten
verderf op ons aller erf
houdt ons achter glazen gekooid…
ONTMOETING IN ANTWERPEN
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 175 dat men ziet met de ogen
van een pas ontwaakte slaapwandelaar
zwijgend kijkt de baardige zeevorst
langs schimmige gevels
ergens onder zijn geweldige troon
murmelt een watervalletje
vertolkt bedeesd maar welluidend
de onbekende gebiedersstem:
hier geen dubben of beramen
je slechts verwonderd toevertrouwen
aan avondlucht tussen daken gekooid…
drenkplaats
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 239 stilte
het is er
in een kamer zonder ogen
ontrouw door de tijd vooraf
alsof ik zeeziek word
in een beker met water gevuld;
een waarheid waaraan leeuwen likken
en daar beginnen te vechten
gekooid met witte, wilde manen
die soms samen vallen in één enkele nacht
stilte
en het meest nabije
als een zachte beweging
van een wimper in jouw…
Misleiding
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 375 indrukwekkend verhaal
in vol van beloften omfloerste taal
Een gouden troon
rozen en gedichten
vereerd, geliefd, gedoemd te zwichten
Ik hou van jou
zo makkelijk en los
gezegd, gefluisterd, als door een vos
Vol verleiding
nemende handen
de vrije wil, voorgoed aan banden
Geworden tot
iemands eigendom
de gesel van eisen beukt je krom
Gekooide…
De Charlatan
netgedicht
2.0 met 22 stemmen 1.857 Er was altijd een ander, alleen was ze nooit,
in zijn gedachten is vreemdgaan geweven
met en zonder haar, is hij eenzaam gekooid
in een laan van verduisterde kastanjedreven
waarachter zij lachend zijn leven vergooid.…
Meditatio mortis
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 2.337 Niet langer wordt mijn geest gekooid, geknecht
door een cocon van grove stof, waarvan
elk pijntje, steekje het verval voorzegt
dat ik zo onderhand verwachten kan.
Misschien is sterven wel geboren worden.…
Angst
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 107 Mensen, die gekooide vogels zijn.
In een gevangenis leef ik,
waarin ik me veilig waan,
met gedachten als cipiers.
Een onbewuste kerker is het,
waarin ik me ongelukkig voel.
Een gevangenis waarin ik zoek,
naar wie vrije mensen zijn.
Naar wie ik werkelijk ben.
Angstige mensen zijn wij allen.
Angstig is bijna iedereen.…
" Dauw voor de pauw "
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 217 Een blauwe vogel, die
in de lente zong, is stil
zou hij gekooid zijn?
Rijk zonnegloren flirt
met een vis vol goud,
de vijver is verlicht.
Avond en een bleke maan
vuur blijft onaangestoken
deur op slot, voorgoed!
Als aardkluit ontwricht
in doorgewortelde zoden,
dijk wordt gedicht.…
Van achter een papieren muur
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 398 Het beeld laat zich niet vangen
in de spiegel van de ziel
en de steen der wijzen
drukt loodzwaar op het hart
Als een gekooide vogel
zing ik mijn lied
En hoe ik ook zing
ik haal de troostende toon
net niet
Kunstwerk: " Zusterplaneet van Jupiter ", 2011
Kunstenaar: Irmlinda de Vries…
Leven: regendruppel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 106 Verstoken van iedere toekomst
alles is volbracht, ver van goed en kwaad
gekooid in structuur van vreugde
verdriet tranen en lachen
Bij wie wil je dichter zijn,
terwijl anderen in je spoed
worden verpulverd: er rest
een lege vale wereld?
Maar roepend tegen de zee
smeek ik, dat je de eeuwige jeugd
zou uitstralen…