Alle inzendingen over gerimpelde

De kille grijns op zijn verstarde tronie -zo grimmig en zo peinzend als altijd- drijft nu gerimpeld in een waterplas Maar morgen kneed ik mij een nieuwe man uit vette klei, boetseer een brede borst en van die strak gemodelleerde billen, geef hem een vuren hart en latex armen.…

rond die bomen zong haar huid een wiegenlied zacht gerimpeld tot een plas, waar spiegels helder leken kinderwensen dreven stil vanuit de glans dat zonlicht immer achterliet als sterren, dieper, tot de oorsprong van de dag en schrijvers dansen letters ongedwongen langs de avond, zuiver in het oogpunt van een kleine blonde dood als…

hij had kanker in zijn stem dat iemand hem belangrijk vond ontstelde hem maar hij vermande zich het was een lang verhaal op het ritme van de son* zijn kinderen vervaagden in zijn blik maar zij, zij was er nog ja, zij wel vijfentwintig kilo knoken een bruin gerimpeld vel ’s nachts hield hij haar als een machete tussen zijn ontvleesde…

Een moment kleefde mijn blik aan het glas dat ik dronk: mijn hand in brons gerimpeld, de piano onbespeeld. Ik had nu een bevende toon, wiskundig gevoel voor oneindigheid. Het was als altijd nacht en ik zag haar liggen in een zonderlinge eenheid van gemurmel en slaap, tot ze draaide rond haar binnenkant als uit een wikkel.…

op haar geblokte vest speelt zij boter kaas en eieren van losse rafels haken gerimpelde vingers handpoppetjes met allemaal eigen stemmetjes in het hoofd geeft ze een teddybeer in haar armen leven is die niet lief en ik knik ja dan kijkt zij over het hof naar giechelende meisjes net liep hij nog daar maar zijn pootje is gebroken en zwijgt…

nog ben ik bezig het folie los te trekken dat mij het leven bijna onmogelijk maakte het lijkt doorzichtig toch gerimpeld door geleden pijn in nabij en het ver verleden eerst komen schetsen maar lijden verdiept de lijnen tot etsen die dieper snijden dan ik ooit heb toegegeven ik was lang geen onbesproken kind dat zich alleen…

Een oude verwaarloosde vrouw gerimpeld gezicht en vaalgrijze haren heeft haar leven lang gewerkt om voor haar kind'ren te sparen. Vier in totaal had ze er gekregen één dochter en drie zonen, ze gingen allen uit het ouderlijk huis wilden niet meer bij haar wonen.…

notenbalken toonaarden trillen de slaap waar jij bent vertellen snaren het lied dat de piano altijd zong componisten wekken de droom tot leven in de speeltuin van gevleugelde herinneringen melodieën fluisteren je naam die druipt van een kaars in de wind drijvend op geluidloze kracht ik staar de stille diepte weg verscholen in het gerimpelde…

Ingevallen ogen, een gerimpelde huid. Het blad verdort verder, net als jij. De helft van het blad was zwart. Gevolgen in je lichaam. Je viel soms weg. Even weg uit deze wereld. Maar steeds niet naar het licht. De herfst was aangebroken. Het zwarte bereikte het hart van het blad. Jouw hart, tot het laatste moment gezond gebleven.…

Stemmen verborgen in de boomtoppen, orgelpijpen in een naderende storm, bewogen in het krakend ritme van het uitgewaaide riet, gerimpeld in het huilen van de wind en wat men alleen maar hopen kan maar niet voortijdig ziet, laat het getijde zich niet foppen door het, kreunen van de vals gestemde instrumenten de kraag opgestoken in…

Wend naar mij toe uw moe en droef gezicht Gerimpeld in de dagelijkse zorgen; Verstrakt in nijpende angst om brood voor morgen; Verkrompen in een klein-gekozen plicht.…

Ik zag haar Ietwat gebogen gaan al zoekend langs de rosse beuken van ’t oude kerkhof naar een naam… plots bleef ze staan en tastte met een gerimpelde hand over de letters van een kruis dat was het graf van haar zoon de verf was afgeschilferd en het onkruid stond welig tussen de zoden verwilderd en gaf de indruk dat het lang niet meer…

Treurwilg die dor je bladeren laat hangen in een gure najaarsstorm de regen kletst je op de wangen zo grauw gerimpeld ouderdom speelt je nu parten doet je wankelen op je stam die stukgereten steunt van binnen op je wortels, maar je kan die woeste windvlaag niet verdragen die je gierend in de haren vliegt en niet meer lost, je snakt naar…

Zou ik staren in jouw ogen vergelijken met zomers, de zon zien ontwaken in de gerimpelde weerspiegeling van het golven van de dageraad, diep in de Adriatische zee. Ik zou jouw hand in de mijne laten vloeien, zoals het getij aangrijpt op het strand. Jouw woorden zou ik rond zien waaien op de zilte adem van een verlegen zuidenwind.…

In Ree en Runstraat liep hij uitgelaten nu nog bij gelegenheid alle cafés zwijgend voorbij soms ging blijkbaar voor bekenden gezeten op terras of achter glas beschroomd zijn hand kort omhoog Ook fietsers passanten weinigen die hem nog herkenden vrolijk zwaaiden naar ooit de tijger zonder sluitingstijd Een vrouw gerimpeld grijs haar…

baat er geen balsem ‘t verouderd gezicht, ‘t Gerimpelde hartje blanket men zo licht!…

Wat vale vlekken heeft, de doordeweekse, wat licht gerimpeld raakt van niet gebruiken, wat wacht op afgeraspt tot naakt en sappig, wat valt te snijden tot minieme velen, wat slaag verdraagt, wat tegen donker kan. Dat in een pan. Vermalen tot geen vorm om wie of wat op aan te spreken. Verzameld in een geur.…

Bij onstuimig weer schuift Joz aan zee spreidt zijn bolle ogen uit zijn gerimpelde leden Achter het wolkengebergte loert de vlammende zon trekt de mensen in het zand berooft Joz van zijn vredige jacht Doch langs het zilverstrand sjokt hij verwoed met berekende pas en kronkelige stok omarmt wat hij vindt linnen lakens besmeurd met…

onze majesteit denkt goed na over Corona tijd verfde haar eerder gedragen jurk zonder enig Spijt heer Klaver Geeuwt viering Prinsjesdag voor hem blijkbaar te veel heer Grapperhaus zeer sombere uitdrukking gerimpeld gezicht van hoofdhaar tot keel mevrouw PvdA heel trots op haar bijzondere hoed schuin op hoofd gelijk…

Ik heb ze: knokig schriele knietjes En elke jongen lacht me uit Zijn blik verraadt: die heeft hooguit In haar bh twee wattentietjes Ik heb ze: tobberige dagen Want zoals ik ben is er maar één Dan ben ik vreselijk alleen Kan ik mezelf niet eens verdragen Het uiterlijk is onbelangrijk Lacht oma, grijs, gerimpeld, lief De spiegel maakt me…

Socrates, in zijn witlinnen gewaad, wandelt langs de Stoa Poikile, en ziet hoe de mussen ijverig pikken van pas gestrooide broodkruimels onder de olijven Zilvergroen ritselen de blaadjes van de oude, gerimpelde bomen langs het pad naar de Akropolis Socrates hoort hoe Euros fluistert en hoe hij verhaalt van de onstuimige zee Op de markt…

bestaan Dit blaadje, misschien zonder ziel, was alleen hemelwaarts gegaan Ik nam het op en streelde ’t stil aangedaan door deze hemelvaart Dit blad, mogelijk buiten zijn wil zocht zijn hemel echter op aard Geroerd door ‘t naïeve blaadje wees ik op de mooie warme zon Hij zei ik bungelde aan ‘t draadje dat brak en het neerdalen begon Zo gerimpeld…

Ik pieker over de zin van het leven ik heb mijn levensadem verloren in het piekeren over de dood de tuin is mij lief met alle liederlijke planten lieftallige madeliefjes en honingdauw in de zomer waar de libellen van proeven mijn man is te jong gestorven en liet mij achter als weduwe maar ik voel me geen spin door mijn gerimpelde onderkin…

stem van jouw blond kloppend hart nu ware liefde niet langer uit letters bestaat een fijne lichaamstaal mij woorden ontneemt wil ik je laten weten dat ik radicaal achter je sta je bukt om een muntstuk op te rapen oude dichter met een kromme rug ik denk aan de gewelven van een kerk die buigt onder de wind van het volk je keert jouw gerimpelde…

Gerimpeld water in de kanaalgeul. Een vlies van pollen, rotte bladeren De wijnfles dobbert langs de kademuur. Dol ben ik op het stille water, de diepte die je vermoedt de plons als je een kassei over de reling gooit. Ik wil duiken in haar duisternis, de bodem strelen een minuut de adem ophouden en dan drogen in de hoogtezon.…

Als je dat stel dan ook ziet gaan, samen hand in hand gerimpeld, geverfd gepoetst en hier en daar wat kunst Wees dan niet jaloers, want ze lopen nog steeds hand in hand.…

foto's van vroeger trekken krom vastgelegd verleden met gerimpelde randen in ogenblik van ratio gevangen in tijd sluimerend en vergeeld trekt het leven aan mij voorbij blijven gedachten verborgen in een wazig stilleven hoe intens was mijn bestaan waarin alles een eerste keer weer heel dichtbij zijn de gesprekken van toen een…

Ze was stokoud en ze had zeer gerimpelde handen, waarmee ze zelf lijm maakte, waarmee ik tijdschriftplaatjes in een boek mocht plakken. Ik vond haar rimpelvingers best eng. Haar woonkamertje rook muf en waterig, maar ze gaf me ware aandacht en dat deed mijn zieltje goed.…

Stemmen verborgen in de boomtoppen, orgelpijpen van een verdwijnende storm, bewogen in het krakend ritme van het uitgewaaide griend, gerimpeld in het huilen van de wind en wat men alleen maar hopen kan maar niet voortijdig ziet, laat het getijde zich niet foppen door het, kreunen van de vals gestemde instrumenten de kraag opgestoken…

Staan mensen versteend met hun paternoster langs de Seine met gerimpeld vel te kleumen. Te staren als wassen beelden enkel te luisteren hoe vlammen wakkeren en wapperen als vlaggen. Als gekrulde tijd naast en bij die handenvlijt nu als wrak samen met hun gebeden als bedelaars met 'n stil gebaar.…