34815 resultaten.
heb ik je ooit teleurgesteld...
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 437 Heb ik je ooit teleurgesteld,
het moet geweest zijn
als een bosrand grenzend
aan weiden, een versomberen
van licht en geurend gras.
Heb ik je ooit teleurgesteld,
het moet geweest zijn
in de scherpte van een strandwal
of een waterkering,
dorstige vloek van de najaden.
Heb ik je ooit teleurgesteld?
Ik kan mij slechts herinneren
het…
ik weet van jou
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.012 Ik weet:
noch van jouw leven
noch ook later van je dood
blijft er een stoffig huis
achter in de herinnering
die dan door de hemel waait.
Nee,
hoe ook de seizoenen over elkaar
uitgebuiteld zullen zijn,
en de jaren voor altijd zwijgen,
alles zal buiten zijn
van zon en liefdestuin
een nooit verdwijnen
van vlinders in struiken.…
Boekarest en de goot
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 518 ...Want in Roemenië
goddelijk apathisch
waar al meer dan tien jaar
geleden een god werd
weggezonden omdat de mens
hem niet meer moest
draaien steden langzaam
om de as van de inflatie
draaien de nek om dragen
vrouwen het hoofd in
doekjes voor het bloeden
de jaren vijftig
wederopbouw
veegt men straten
die nog vol bladeren waaien zullen…
van lente en zomer
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 653 Eerst laat zij als kind
de koude moeder achter,
wrijft zich wat eerstelingslicht
uit de ogen: er komen klokjes,
er aarzelt groen.
Dan gaat zij voorzichtig lopen
met het vermoeden
van een feest verderop en
later en bloost het veld,
waar haar voeten gaan.
Maar dan bevangt haar een hals-
over-kop van levensliefde
en buitelt zij over…
van lente en zomer (revisited)
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 475 Zij laat als kind een witte moeder achter,
wrijft zich wat eerstelingslicht uit de ogen:
er komen klokjes, er verzamelt groen
zich in eentonig groene regenbogen.
Zij gaat aarzelend lopen en vermoeden
dat er een feest broedt verderop, of later.
En heel het veld bloost waar haar voeten gaan,
want twee, drie tinten dragen haar op handen.…
1964, een gedurfd jaar
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 444 Dat jaar, The Beatles bloeiden,
moet er heel veel zonlicht zijn geweest.
Dat jaar, mijn vader sloeg een hoek om,
moeten er onaardse luchten zijn verwaaid.
Dat jaar, in jou wakker geworden,
moet zacht geritsel te horen zijn geweest
in bomen waar al fruit kwam rijpen.
Dat jaar was dus vol onbestendigheid,
en ik die week na week maar sliep…
KEW
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 1.038 Het meisje opgezweept,
muzikaal paard van een
gedegen stal: ja mijn moeder
en mijn vader ook jazeker als
het raam open stond en
de geuren van de klanken
als grashalmen binnen kwamen
zweven zo einde zomer…
Het meisje moet van alles,
om iedereen om kijkers en vooral
om ouders die zo rusten op haar schouders.
Het meisje moet en weet dat…
als jij er niet bent
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 1.092 Als jij er niet bent valt
alle beweging weg uit de dagen.
Het spoorschrijven in natte autowegen,
waar bomen deinen en het wachten
langs de kant een oversteken weifelt.
Het sukkelen in een fietsdrafje
over zandpaden, die vertraging
waarmaken.
Het voetstoots een boswandeling beginnen,
waar kraaien uit de bladeren opscharrelen
en triest…
stilstand
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 344 Als jij er niet bent valt
alle beweging weg uit de dagen.
Het spoorschrijven in natte autowegen,
waar bomen deinen en het wachten
langs de kant een oversteken weifelt.
Het sukkelen in een fietsdrafje
over zandpaden, die vertraging
waarmaken.
Het voetstoots een boswandeling beginnen,
waar kraaien uit de bladeren opscharrelen
en triest…
Vervarelijk festijn
poëzie
3.0 met 21 stemmen 2.455 Vervarelijk festijn voor onverzaadlijk dorsten:
zo hebben ze u gekend, bij smaad- of smeek-gebaar,
die, donker van begeerte of heller liefde klaar,
van u besmaald misschien, misschien u tarten dorsten.
o Bralle broeiïng van het schroeiïg-hete haar
dat ge als de kromme vlam van ene toortse torste…
De waarheid van de liefde
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 580 Wanneer de liefde wordt gewild,
zoals het bouwen van een huis,
dan is er wel een mooi gebouw,
maar staat de wereld stil.
Want dit is juist wat liefde wil:
het dak eraf, de brand erin
en hartstocht ongeremd.…
Groothertoginnelaan 1963
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 782 Toen we jonger waren en Den Haag een stad vol ijs
en weder dienende was: het gymnasium een winterfeest
omdat de wereld rondom er zo licht en begaanbaar
was als nooit.
Wij liepen er yeah yeah yeah met West Side-stoerheid
in benen en fingersnap zomaar het paradijs binnen
bij Tuschinsky-Metropole, welwillend toegeknikt
door Eline Vere, lieve…
Vaders dood
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 1.691 Nu komen met een laken
zusters witte bergen van hem maken
en dalen. Ik hoor het kraken
van hun schoenen.
Nu is hij mooi en licht
en heeft zijn strak gezicht
voor altijd ingedicht
in dit bed.
Dit is het uur waarop de namen
van mijn vader voor mij komen staan
in al hun vreemde stemmen;
dit is het ogenblik waarop mijn moeder
in het dodenhuis…
Wild geworden
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 352 Sinds ik je ken draait
geen leven meer om
kind of kraai
haard of schoorsteen
Sinds ik je ken
ga ik stiekem mijn dak uit
ontvlucht ik een onzichtbaar huis
Dan vind ik je daar in
mijn dromen die wild zijn
je zit op de pannen
je hangt uit de ramen
hoe gekker hoe beter
want dat is toch eigenlijk
liefde in optima forma…
Gisteren ruzie
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 555 Gisteren ruzie, alweer verdwijnend
tussen coulissen, doek dat viel voor het gebuig
van de speler, reprise, zweet in
zweet uit de kleedkamer van de ziel,
hij weet: zijn spel was slecht maar god
verdomme het publiek
Het leven als toneel of film,
en niemand weet meer beter,
tenzij een ander iemand roept
cut, of eenvoudiger kut
en terugkeert…
het was de ruigte
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 665 Het was deze ruigte tussen jou en mij:
emotievolle woorden, hoorn op de haak.
Was het een ruzie op berghoogte, gletscherijs,
was het eeuwige sneeuw?
Wat het ook was, laat eerst de regen komen
en dan spreekwoordelijk de wisseling van licht,
de bron.…
Roeping
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 341 Ik op de fiets:
een lijn door de straat,
een pijl naar de school.
Ik op de fiets peil
het kind in mezelf,
dat schooltje wil spelen.
Ik op de fiets en de regen
de regen verregent
het verscholen kind.
Ik arriveer,
zet de fiets in het rek,
hang een slot aan mijn ziel
en geef tamelijk tamelijk les.…
Queeste (een schrijfopdracht)
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 3.610 In roze wolkjes voel ik mij,
schreef het meisje, het kind
met de logische ogen.
Handen ingetogen
schoven een blozend verhaal
naar de rand van de tafel.
O en nooit sedert Frigga
die de wolken spon
waren zo teder twee handen.
Hoe ik ook mijn best deed
het opstel te lezen
ik moest:
plotseling reizen
mijzelf achterlaten
in minnen en plussen…
De Leeuw
poëzie
3.0 met 27 stemmen 5.949 Een leeuw is eigenlijk iemand,
Die bang is voor niemand,
Zijne ogen en zijn neus
Zijn groter dan die van een reus;
En zijn muil
Is een ware moordkuil;
Met zijn klauw
Is een leeuw geweldig gauw;
Met zijn staart
Gooit hij een schutter van zijn paard;
En met zijn tanden
Durft hij de hele schutterij wel aanranden.
Enfin, hij is altijd…
avond na jou
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 719 Zo had ik je nog niet vermoed:
ontroerd door knipsels van
het kind dat ik ooit was. Er kwam
zachtheid in je stem te liggen
en ach. Je zei: waarom heb jij
dat allemaal bewaard?
Toen je weg was en het glas
gloeiend aan mijn lippen lag
kwam er iets van wee en antwoord,
dat toeval niet bestond
o.i.d.…
Een aap
poëzie
3.0 met 29 stemmen 2.936 Een aap,
Schoon kleiner dan een schaap,
Is echter een veel verstandiger knaap
En zou zich niet zo gemakkelijk laten scheren,
Als een schaap doet, in zijn wollen kleren.
Een aap is zeer amusant,
Vooral in zijn geboorteland,
En heeft in zijn jeugd veel grappiger manieren
Dan de meeste jongelui onder de dieren.
Het klimmen en klautren doet hij…
Terug op jezelf
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.501 1
Zijn moeder, een handvol onzekerheid,
voerde een ijzig regime
dus hop in de kast in het donker:
zo werd hij hard, de ogen
zo lang als het kon hield hij droog.
Uiteindelijk kende hij elke conditie
waarop hij de hel mocht verlaten.
2
Zo zag hij terug al die dagen van vroeger:
steeds vaker steeds voller met smoesjes
van neem me niet…
wonder
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 823 ik hoor jou
en hoor een wonder
je woorden
voorbij stromen je woorden
soms traag,
vaak niet te stelpen
je bent bijzonder
ik niet te helpen
godallemachtig, wat mag ik je graag…
zonder titel
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 678 Straaljagers schrijven een omgekeerde
v-formatie tegen de trek van vogels in:
ik vrees dat er een grote leegte
in de lucht komt hangen.
Jij die de lieve zomer lang
voor mij de wonderlijkste geuren weefde, luister:
sluip als de kou neerdaalt maar even binnen
in de mouwen van mijn winterjas.
Het is altijd de samenwarmte die geneest.…
Op vergevingsgezindheid
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.843 Ik wil, zei Jan, nu ik verhuis uit dit leven,
Heel gaarn aan Piet alles vergeven
Wat hij jegens mij heeft misdreven.
Maar zo hij 't met eksterogen op mocht doen,
Dan wens ik hem alle daag een wandeling in een nauwe schoen.…
De laatste dagen
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.518 Hij murmelt, stamelt, kreunt en fluistert tegelijkertijd,
graaft, graait en grabbelt naar de juiste woorden,
die verpulveren tussen zijn magere ongeringde vingers
en als afgevallen bladeren doelloos alle kanten opwaaien
Het meer van woorden waaruit mijn vader put
is aan het verdrogen en het water is troebel en donker.
De laatste vissen happen…
De onverbiddelijke tijd
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 1.830 Een hoopje schroot in een oude rolstoel duw ik voort
Zijn beenderen omspannen door een witte doorschijnende huid
De wind laat zijn slappe huid wapperen als een losgeslagen dekzeil
Een heuvellandschap van rode tumoren op zijn magere hoofd
Gieren wachten in kale bomen op het onvermijdelijke
Hoog boven de heuvels spreidt een adelaar zijn vleugels…
een soort sonnet
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.043 En als het dan stil wordt, ’s avonds
wachten wij beiden op de maan
en weten dat geluid vaak ver is.
En als het zo stil wordt, ’s avonds
dat de bomen niet meer ruisen
dan weten we God fluistert
zachter dan anders
En als tenslotte niets meer ritselt
geen krekels meer, geen kikkers meer
het drijvend blad van de waterlelie zwijgt
dan weten…
Nu jij daar (Normandië)
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 758 Ga maar weg sla
maar over die stranden
sla die maar over
als een golf de brekers
golft brengt met keien
tegen je kloten aangespoeld
au je weet wel een knietje
van de kust die je kust.
Ga maar weg donder
op met je kinderen
die altijd weer over
een oorlog het weten opzuigen
op het zuidelijker strand:
aha hier was het dus
waar al die soldaten…
verdommezomer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 959 Je bent hier, zei mijn schijnwoord,
maar het was mijn lege mond vol tanden
tegen de wind in geschreeuwd
alsof ik loog omdat ik niet
de werkelijkheid sprak
en toe moest geven:
ok, je bent er niet,
verdomme.
Je bent hier, zag mijn blik
maar met mijn duister oog
van pijn en nog meer staar
tuurde ik langs een eindeloos
lang zandstrand van…