Alle inzendingen over laatste traan

Je schuurt de zerken met je laatste tranen. Alfonsina gaat naar Tarragona: Adieu, adieu. Je harkt het pad aan naar het noorden, begiet de bomen in een kring en kijkt omhoog, niet achterom. Je houdt nog vast aan een naam tot je meent te horen: Laat me los, en je loslaat. In oktober zijn de nauwe straten leeg in Begur.…

Mijn laatste traan bevriest zij met aanraking. De verbinding leeft met haar schaduw zin Mijn aanraking verlicht jou waar jij continu woont Zelfs als de weg kruist in een flauwe bocht waar ik in één adem door jou werd gekroond. Maar wegen splitsten, tegen het licht in. Stralende ogen, verlaten met een kuch.…

De vijand die vecht, vecht tot onze laatste traan. Legt pas de wapens neer als wij uit het leven gaan. Verbitterd vechten we, gaan we naar de strijd. Toch is het vaak maar een kwestie van tijd. Sommigen jong, anderen oud. Ach de leeftijd laat deze vijand koud. Deze vijand kennen wij vaak nog niet voor de helft.…

Het belcanto lokte. Decennia van eindrijmloze haiku's hadden hun tol geëist. Hij wilde wat anders. De wijde wereld in, van het schone, het goede en het ware! Was Don Quichot een woordenaar of andersom? Na jaren ploeteren, puzzelen en peinzen kon het gebeuren dat hij op een dag ineens het licht zag. Bij anderen. De schellen vielen hem van de…

Geeft niet. Eigenlijk vind ik het fijn, hoe Moederdag dit jaar herleid is tot de essentie: De kinderen zelf als mooiste cadeau. Met hun bezoekje, bij sommige mama’s voor het eerst in weken. Met hun liefde en genegenheid, de schoonste dingen in het leven. Ik heb er meer van gekregen dan ik ooit had gedacht. Weliswaar, nu we toch bezig…

Een traan voor onze vriendschap die zo liefdevol begon Een traan die prachtig schittert in de laatste najaarszon Niet wetend hoe 't lopen zou heb ik 'm opgespaard Nu ligt hij als een parel op een ongestuurde kaart Die traan die spreekt, die traan geeft moed, die traan die is oprecht Die traan vertaalt mijn hart en uit dat ik voor je…

Sinds jaar en dag hoop ik op de laatste dag Één voor één vielen alle mensen om mij heen Te vaak heb ik moet huilen Te vaak heb ik mij alleen gevoeld Nu ben ik blij Eindelijk dit is mijn laatste dag…

Het laatste bericht uit Stavoren kan Aagje belist niet bekoren. Het laatste ontgaat 'r, want steeds wordt het later. Geen sterveling zal het ooit horen.…

Als je als laatste lacht is er niemand die met je meelachen kan…

Hete tranen uit blinde ogen. Gekromde rug door pijn, het prikt tot in mijn hart.…

Je hebt de laatste regendruppels gevoeld en ook het laatste avondlicht gezien toen werd het donker en stil en het vermoeden realiteit werd jouw bloem geknakt in de bloei van je leven Nu rouwen we om jou met tranen van verdriet Lieve Anne rust zacht want vergeten doen we je niet....…

Sluit je ogen en val Volg die traan En glijd weg Op deze eeuwige pijn Voor de laatste keer Sluit je ogen en sterf Binnenin breekt je hart Een nog nooit ervaren pijn Neemt je in de macht Voor de laatste keer Sluit je ogen en voel De pijn stromen door je lichaam De gekmakende herinneringen Voor de laatste keer Open je ogen en…

Het laatste moment. De laatste dag. Met een traan en laatste lach. Mijn laatste groet op dit moment. Haar zekerheid die ik heb gekend. Sterker dan ik was haar geloof. In bruggen bouwen over een forse kloof. Haar eerste groet een intiem moment. De dagen sierde voor fundament. Zwaarder dan nu is de laatste groet.…

Wanneer heb je voor 't laatst gelachen gegierd tot de tranen over de wangen rolden? Wanneer heb je voor het laatst, plezier gehad pret, lol, genoten tot en met? Als je daar over nadenken moet, dan doe je het zeker niet goed!…

Waar ben ik je verloren Was het na de tweede of de laatste lach Ik zal het nooit weten Maar een ding is zeker Ik mis je, van de eerste traan…

Zeg me, wanneer het tijd is voor het laatste glas. Vertel over je leven en hoe goed het was. Zeg me, wanneer het tijd is voor het laatste glas. Deel de tranen van weemoed en verdriet, om hen die je te vroeg achterliet. Zeg me, wanneer het tijd is voor het laatste glas En ik vertel iedereen wat voor een pracht mens je was.…

Stilletjes in de nacht rolt een traan heel zacht over mijn wang. Bang, dat iemand het ziet, het verdriet, waarmee zij mijn oog verliet. Met een laatste zucht verdampt zij in de lucht, verdwijnend in het niet, niemand die haar nog ziet. Weer een traan, die ophoudt te bestaan, maar het verdriet, dat eindigt niet.…

De Deur Dicht een laatste lach een laatste knipoog Vaarwel afscheid voor een tijdje Dag tot Vlug De Deur Dicht mijn hart vol herinneringen Een traan dwarrelt vloeit weg weg van de Deur De Deur Dicht…

De deur dicht, Een laatste blik, Een laatste aanraking, Vaarwel, Afscheid voor een tijdje, Dag Tot vlug De deur dicht, Een hart vol herinneringen, Een traan dwarrelt, Vloeit weg, Weg van de deur, de deur dicht.…

Op die laatste dag van mij volgde rap de laatste nacht Daarna kwam het generlei alwaar ik werd opgewacht Op die laatste dag van mij wilde men afscheid nemen Tranen vloeiden er ook bij ik kende amper problemen Op die laatste dag van mij zag ik naar ’t hemelgewelf Elkeen daar keek toch blij het is er zalig, zeg nou zelf Op die laatste…

met je ogen als kooltjes links klein & ontstoken rechts groot van schrik zag jij mijn eerste traan tot je laatste snik…

Het waren mijn tranen die ik dronk na het proosten met mijn ziel Alleen jij mijn beste ik zal onvoorwaardelijk drinken Alleen jij mijn beste ik drinkt tot de laatste snik....…

Een traan in je oog, een brok in je keel. Een knuffel van ons, een bemoedigende mail. Een laatste herinnering, een diepe zucht. Nu is je verdriet een ster, hoog in de lucht.…

zonder zich te storen aan een wereld die vechtend verkloot blies hij de laatste adem uit en stierf de hongerdood zonder zich te storen aan een wereld zonder brood blies hij de laatste adem uit en stierf de heldendood maar de tranen in hun ogen, uitingen van angst of pijn, glinsterend verdampend op hun wang, zouden dezelfde kunnen zijn…

Met een brokstuk in mijn keel en een welhaast gebroken stem voel ik jou, zo zacht als fluweel nu ik je voor ‘t laatst omklem Met het intens verdriet in mij en zovele tranen op mijn wang bemin ik je vandaar dat ik schrei en jou volg op je laatste gang Met de bloemen in mijn hand en slechts leegte rond mijn hart word ik verteerd en overmand…

De felle zon brandt diepe rimpels vervaagt jouw zoete blik getergd en somber een uitgedroogde bron verdampt in laatste snik Al zienderogen doof je uit jouw laatste hoop vervlogen mijn tranen stromen met je mee ik wens je regen op je huid…

De felle zon brandt diepe rimpels vervaagt jouw zoete blik getergd en somber een uitgedroogde bron verdampt in laatste snik Al zienderogen doof je uit jouw laatste hoop vervlogen mijn tranen stromen met je mee ik wens je regen op je huid…

met in zijn kamer haar laatste zelfportret dat hij steeds naast zich zet... ...met in zijn ogen de tranen die hij spaarde omdat hij ze bewaarde…

Zoute tranen hebben geknaagd aan het papier vlekken van het zoute water bewijs van lafheid van het zich terug trekken uit de strijd die plaatsvond hier een gevecht op leven en dood zo leek het maar we weken van geweld onze laatste uren samen geteld het was onze laatste adem bekneld.…

Heb ik je vandaag voor het laatst vermoord?…