150 resultaten.
Als het stormt
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 184 als het stormt
doet de vloed haar werk
raken bakens in mij los
zo menselijk sterk,
teer als mos
als eb aan mij zuigt
en ik de boeien pak
ben ik niet meer overtuigd,
is mijn zelfvertrouwen zwak
vanaf de drassige oever
zie ik in de verte de horizon,
eens het beloofde land,
verward zie ik een schim
steeds minder aan mij verwant
als…
Blauwtje
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 2.111 hem al staan
hij merkte dat ik naar hem keek
dat voelde aangenaam
het heeft wel eventjes geduurd
toen nam ik het besluit
danste steeds dichter in zijn buurt
maar avances bleven uit
het lag niet aan mijn kleren
want ik heb een goed figuur
imponeer wel vaker mooie heren
houd wel van wat avontuur
ook kan ik lekker dansen
beheers de kneepjes…
dag opa
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 1.729 hij weer Herwaarts gaat
en laat nog wat over
voor zij die achterblijven
een hand om vast te houden
ogen om licht in te zoeken
herinneringen ter vervanging
van ontbrekende woorden
spiegels op een toekomst
maar bovenal niets meer
dan jezelf daar tegenkomen
afscheid nemen, dat gebeurt dan
liever nog in het hoofd die lach
zoveel jaren, kneepjes…
depressie
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 364 in een land van groot verdriet
regent het meer dan goed voor je is
chagrijn gedijt op drassige grond
geluk daarentegen is gebaat bij warmte
'de regering treedt af na een motie
van wantrouwen over het weer'
met de moed der wanhoop zoeken mensen
naar een streepje blauwe lucht
een straaltje zon en iets
dat in de verte op geluk lijkt..…
Regen.
netgedicht
3.0 met 59 stemmen 4.120 het regent weer pijpenstelen
ik zit me knap te vervelen
het weent in mist en duisternis
verlicht door een lantaren
struiken hangen zwaar beladen
tot op de drassige grond
de druilerigheid van buiten
is in mijn hoofd gekropen
de neerslachtigheid in mij
verwacht de zon als tovenaar
gisteren en vandaag zijn plassen
water hinderlijke…
Zo zag ik u staan in de avondschemer.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 176 Met uw poten zo nat in de drassige grond,
uw bast met ruige knotten afgerond.
Jij duwt je takken schier loodrecht de hemel in
en maakt je nooit te sappel over wereldvrede en burgerzin.
Vliegen in de avondschemer soms late vogels over,
jij houdt niet langer vast aan kruin en zomerlover.
Wilg, zo mooi door Stuart Staples bezongen.…
Vormen gaan voorbij
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 20 's Avonds zijn de duinen vlak
en drassig watergrauw
struiken worden donker
zwemen rood en blauw
Alles verliest vastheid
land lijkt zee en zee op land
in ijle golven schemerlicht
stolt water tot tinten zand
Wolken lijken een massief
en bergen zonder maan
een nachtzwarte hemel
waaraan geen sterren staan
Ideeën zijn levensecht
vormen…
Laatste trein
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 335 Door de groene drassige weiden,
glijd je daverend vooruit.
Met een buik vol lentevlinders,
en je hoofd tegen de ruit.
Er groeien gele paardenbloemen,
en druiven voor de zoete wijn.
Vliegen die onrustig zoemen,
in een veel te volle dichte trein.…
Denken zij slechts in kwaad (II en slot)
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 Subtitel: CYP
Jij was een kat die
Iedereen zou willen
Aanhankelijk, individu-
eel
Sociaal, niets was jou
teveel
Jij was een kat die
De kneepjes van het vak
Aan anderen onderwees en
dan
Vervolgens praktijk liet
Proeven
Maar helaas was er
Iemand die jou niet duld-
de
Wiens hart zich slechts
Met haat vervulde
'k Hoop op gerechtig…
een groene gloed
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 869 een groene gloed grijpt om zich heen
zonlicht schenkt een nieuw tapijt
takken, schuchter gras en drassig veen
hebben de geboorte opnieuw te leen
ook mij raakt het voorjaar de huid
telkens denk ik vooraf
schenkt de natuur mij opnieuw haar bruid
als de winter voortgaat in koude draf
vandaag slingeren mijn wegen
langs omploegde, gestreepte…
Kompas
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 354 Naar noord en oost en andere streken,
door sneeuw, dor gras en drassig land.
Bergen voorbij, langs zee en strand,
waar woest de wind waait golven breken,
zoek ik met jou een merkteken
van de route: de houten hand,
of rode verfstreep die het zand,
het vocht, de tijd deden verbleken.…
De Apeldoornse apenschool
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.272 Zo eind april gaan ze een week
voor stage naar een apotheek
en leren daar voor ze gaan slapen
de kneepjes van het apegapen.
De Apeldoornse apenschool,
daar is geen plaats voor apekool.
Als daar een aap niet mee kan komen,
dan wordt die aap apart genomen
en let hij even niet goed op,
dan krijgt hij op zijn apenkop.…
moeras
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 147 in ‘t rechtopstaande riet
‘k ervaar voortdurende bescherming
van prikkeldraad, maar ook weer niet
ik voel water tegen mijn oever klotsen
mijn golven kabbelen steeds voort
plots geeft een vierkant blok
een wending in mijn lijn
vele ronde palen trekken mijn
prikkels naar de einder toe
de vliet, het riet, de draad
omringen mijn drassige…
stuivend
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 45 tussen het fijnmazige
en het grofkorrelige
woord borrelt een
drassig moeras
waarin dikke taal
een modderbad vindt
om zichzelf vast
te kunnen zuigen
witte onwetende
ongrijpbare woorden
zwemmen in een
zacht bad van zand
zinnen van jou
en de ander gewikt
en gewogen in een
benarde teil van staal
onderdak en uitzicht voor
schoongewassen…
mooiemarie in wonderland
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 283 in het wondere land van klitorije
bagels puntjes pains de champagne
ulevellen cerise vol in pure reepjes
neuzen fijne sproetjes van cocanje
deernes druipen diep om in te kruipen
ammehoela choccolata fellationaria
laveren kanjers gups fijn met kneepjes
in drasland op pollen zeg cran vulvaria
evenwichtig eng op te smalle randjes
vertraagd…
Liefdeloos
netgedicht
4.0 met 74 stemmen 2.320 Diep gezakt in borrelend bagger
Verzwolgen in droesig drijfzand
Drassige grond die anders wordt gekoesterd
Als basis voor een hongerend liefdesleven
Nu zijgt het vooruitzicht tot peilloze diepten
Waar genegenheid is verbannen
Naar onbereikbare vale vlakten
En waar Cupido wordt verafgod als Satan
Word ik eniger tijd uit deez' zompige grond…
De lage hoek
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 163 De tuinmerel fluit mij wakker
z’n euforie werkt aanstekelijk
ik grijp deze lentemorgen aan
te ontsnappen uit de zondag
die de hele winter duurde
Verlang naar ‘t ritme der dagen
wandel over het schelpenpad
langs de ringsloot van de polder
waai uit op het boogbruggetje
luister er naar de stilte
ruik er het drassige groen
Een…
DONKERSTE HERFSTDAGEN
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 138 In de donkerste herfstdagen
met miezerige regenvlagen
liggen landerijen verdronken
onder een hemel van loodgrijs
en zwart van kauwen gekrijs
als zij hun brood hebben gevonden
’s middags een bleke zonnestraal
dringt door het keukenraam
herfstanemonen hangen in stervenspijn
langs het drassige gazongras
staat een grote waterplas
Die…
Vijf voor twaalf
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 177 De wereld is,
in haar simpelheid,
nog voor menigeen
complex
en haar draden,
over weg en drassig pad gespannen,
zijn als struikeldraad.
Vrouwlief kijkt op de klok.
Het is al bijna
vijf voor twaalf
en de jonge César zei,
net als zijn vader,
dat om twaalven de zondvloed komt.
Hij komt.…
God is blauw
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 153 Hij is de ijsvogel aan de rand van het moeras
die over drassige landen loert
en het wolkendek in het aardoppervlak ziet weerspiegelen
Bomen kleuren groen omdat het levende blauw van God door de gele zon wordt verwarmd
Transparante oceanen kleuren blauw omdat Hij in het water woont
Water dat het begin van alle levensvormen in zich herbergt…
Renkums Beekdal
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 143 Een wandelsteiger slingert als een houten slang langs
knisperend riet en over drassig waarin kikkers kwaken.
Bomen buigen zwijgend voor zoveel schoonheid
en het licht besluit te stralen over het gehele dal.…
waslijn
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 66 de wasknijpers tegen de lucht geprikt
houden de wereld tussen beiden vast
boven vrij wijd uitgespreid en naar
onder verbonden met de grond vaak
wat drassig met waaierig gras
geklemd blijft hoop levend
hemels bevrijd golft het wasgoed
dun rillend aan de lijn
zo lang zonder weerstreven
een verbinding in leven houden
in een halve vlucht verbonden…
mijn lage land
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 551 nog verder dan de dijk
voorbij de lage drassige velden
schuurt de stroom
tegen overvloeiende lijnen
soms op mateloze wijze
maar ook in haast
aaibaar deinen
onderhavig aan
een onduidelijke macht
beheerst door het land
doch vaak evenzeer
wanneer het water
zijn kracht doet gelden
terwijl het weder
soms onberekenbaar
het strijden…
JA
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 3.928 Op een mooi zwart paard gezeten
begeleid door glanzend witte duiven
rijd ik in nevelen gehuld
door het drassige gebied
de varens knappen
modderspetters spatten hoog
met souplesse ontweken door de snelle duifjes
op een open plek
blijven we staan
en plotseling zie ik
door de slierten mist
kantelen en een ophaalbrug
opaalblauwe stenen…
Boekweitveen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 112 boeren groeven
door de leidijk heen
om water uit het veen
te laten stromen
en hun boekweit
tot bloei te zien komen
wat niet ging
de commandant hield
het veen drassig
voor de landsverdediging
een pad van
betonnen platen
door de akkers heen
heet nu Boekweitveen
Over de Dijk
bij Jipsinghuizen
je ziet er geen
mens, alleen twee reigers…
Leidijken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 zijn niet wat ze lijken
gemaakt om te voorkomen
dat water uit het hoogveen
weg zou stromen
drassig moest het hoogveen blijven
vreemde legers te verdrijven
ondoordringbaar bolde
waterlinie Westerwolde
achter leidijken op
schansen soldaten
bewaken en kijken
dat die dijken niet bezwijken
weggegraven het begeven
in onze dagen
is het veen weg…
Waar in 't bronsgroen eikenhout..
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 137 In de appendix van ons drassig stukje grond
daar lopen heel wat dikgebuikte bazen rond
wier levens innig met elkander zijn verstrengeld
omdat er altijd wel een vettig worstje bengelt
dat in de toekomst lust en geldgewin belooft
het is een roomse clan met niemand aan het hoofd
een oude-jongens netwerk dat al eeuwen zindert
dat niet door wetten…
Hoe het hoort
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 163 geïsoleerd
Daar kon niets doorheen klinken
Men wist niet beter of men dacht
Het zou een saai stel wezen
Veel pakjes kwamen aan de deur
Maar geen vragen die rezen
Totdat dat ene pakje kwam
Bezorgd bij de buren
Nee echt, die dachten 't was voor hun
Ze wilden heus niet gluren
Ze zagen 't was verkeerd bezorgd
Maar kenden wel de kneepjes…
Cordon Sanitaire
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 507 doch vaak, zo niet steeds meer,
nadat er eerst hortend en stotend
lijfelijk is gekreund
op wat in donkere kleuren
met een plons neerstort
in een reeds vooruitgesnelde vloed
*
in deze kamer
klein van omvang echter
met een hemelshoog plafond
is men aan de ander gelijk
men laat iets achter
stevig dan wel drassig…
Voor dag en dauw opstaan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 58 Ik zou willen schrijven , niet voor een
ere of podiumplaats wel over mijn laarzen of
natte klei, ik bezing slechts deze drassige mei.
Over houdt het nooit op en nooit
helemaal , dat is nu eenmaal hoopvol
steeds een part van mijn levensverhaal.…