Alle inzendingen over Anorexia OR Verdriet OR Ziek

In een kleine kamer, Voorzien van een bed en een stoel, Woont een oude zieke man Met maar weinig gevoel. Gevoelens zijn er wel, De gevoelens van pijn en verdriet. De oude man woont er, Gaat gebukt onder verdriet. Verdriet vanwege alles Wat zo snel was gebeurd. Iedereen is weg, Alles zwart gekleurd.…

Mijn hond is ziek Dat zie je aan zijn mimiek kuchen woelen blaffen niemand mag mijn hondje straffen help! Mijn hond gedraagt zich als een freak…

Pijn, pijn, alsmaar pijn Nooit even zonder zijn Sterk blijven, gewoon blijven doen Maar het is nu niet als toen Feesten, lachen, plezier maken Ik wil wel, maar mijn lijf begint te staken Het gaat niet, al wil ik nog zo graag En wat ik doe gaat even traag Ik ben nu even niet als toen Ik kan eigenlijk niks doen Niet dansen want dan doet…

ze rolt over de vloer zit haar staart achterna scherpt haar nagels aan mijn trui (die nieuw was) is lief ze lijkt op me te wachten als ik thuis kom me te willen troosten als ik verdriet heb me te willen sterken als ik ziek ben in mijn verbeelding want onze kat doet toch vooral gek…

ik geef om hen maar toch het gevoel dat ik anders ben dat gevoel van eenzaamheid raak ik niet kwijt ziek... en toch ook weer niet en daarbij het gevoel van verdriet ... ik wou dat gedicht niet bestond, ja, want dan was ik helemaal gezond...…

als in een slechte film staan gezichten botoxstrak opgemaakte ogen kijken zwart naar jurken uit parijs gedragen door geraamtes van het huis anorexia houterig gewieg op muziek van valse trompetten uit een derderangs dweilorkest de jetset gaapt verveling ruim voor het middaguur met lauwe champagne zonder avontuur de show is over…

Hier tussen de witte lakens liggen de zieken gevangen in hun bed, hun graf naar vrijheid te verlangen Wetend dat vrij zijn nooit meer kan want in het huis vol pijn en verdriet, kan men dat niet en tot het einde zien zij alleen nog maar het wit van de dekens en elkaar de zusters met pillen en hun woorden die hun verlangen willen…

Zo heet die nare ziekte Die ziekte die spieren verzwakt Je kon niet meer lopen In je rolstoel weggezakt Hoe vrolijk jij altijd was Zullen we niet vergeten Na maanden tegen dit te vechten Heb je de strijd verloren Lieve meid het leven heeft je gelaten, je bent hier niet meer We blijven aan je denken, iedere dag weer.…

Ik breek nog elke morgen mijn slot, Mijn eerste gedachten zijn van ijzer. Mijn ogen duwen de stilte open, van de zware poort naar een nieuwe dag. Ik kijk in de spiegel en zie mezelf staan. Beelden zijn niet eens aanwezig. Alleen emoties en wonden die steeds weer opengaan. Een blik op mijn lichaam, vermagerd, verhongerd en zo moe. Ik voel…

De honger eet mij op speelt klavecimbel op mijn zenuwbanen verleidt mij als een alfaman met Spaanse zwier maar ik eet niet want als ik eet krijg ik doorligwonden van het slapen op vergeten zwachtels van oud zeer krijg ik wintervoeten van het waden door ijskelders van verdriet kniehoog het wassend water van verbeten pijn hoger nog de…

Zelfs een sardientje zou mij ook absoluut niet smaken Ik heb geheel geen honger, hoor trachtte zij zichzelf aan te praten Wetend ik zit op een dood spoor elkeen heeft mij toch in de gaten Ik lieg eenieder voor, dat wist zij want ik heb allicht die eetstoornis Minder wegen, maakt mij erg blij anorexia eiste dit pijnlijke vonnis Ik weeg…

Heel haar arme lichaam deed zeer het had ‘t erg moeilijk te overleven Leven deed ze al zo lang niet meer ze zag de spiegel die haar bedroog Die weegschaal, die loog evenzeer en wat nu weer met die psycholoog Honger voelde ze allang niet meer de aangedane tanden kauwden niet Ze werd licht, zo licht als een veer ze was zo eenzaam en had verdriet…

Wennen, nee dat kan ik niet Dek de tafel, als altijd Barstensvol verdriet 'k ben je kwijt. Tranen over m'n wangen Wanneer ik je bord zie staan Stervensvol verlangen 'k wilde met je meegaan. Je bestek leg ik naast 't mijne Zodat ik je als 't ware voel Binnen 't bereik van 't mijne Snap je wat ik bedoel?…

Verdriet zo intens, verdient echt geen mens!…

De zon schijnt Maar ik voel zwart Iedereen lacht Maar ik word getart Getart Door verdriet Langs buiten Zie je het niet Het is mijn masker Ik zoek de kracht Ik lig ervan wakker In de nacht De nacht Duurt lang Het zoeken naar woorden maakt me bang Ik zoek licht Tevergeefs Want vanbinnen Zit ik dicht…

Papa Ik wil zo graag met je praten Maar je bent er niet Over de kleine dingen des levens Leuke anekdotes Over jouw kleindochter, Jouw lieve deugniet Over hoezeer we je missen Hoe je in alles bij ons bent Over ons verdriet Over de schone dingen Je zou al glimlachend knikken En zwijgend genieten Ik weet dat je ons op de een of andere…

Als het verdriet te diep is Als de tranen niet meer komen Dan denk ik in mezelf, De tijd heeft de pijn doen intomen Maar niets is minder waar Ik lig te woelen, En kan geen slaap vatten Net daarin sluipt het gevaar Als de eerste vogels ontwaken En de onmacht is aan het kolken Als de ochtendzon schijnt over de daken Dan zoek ik jou in…

De dagen worden lichter maar ik word zwart het is hier donker koud en bar Ik werd gekatapulteerd naar het verleden het is terug dof hier in het heden Ik wil er uit maar zit zo vast het zit op slot het is een last Ik wil wel huilen maar het komt er niet uit alles is locked het zit onder mijn huid Het zijn emoties die het daglicht…

En zo danste Olga's korte leven op de passen van het immer angstig gegeven, dat een dikke ballerina nimmer voor de hoofdrol wordt gevraagd; en door anorexia nervosa voortijdig sterft als haar passie door de honger wordt weggevaagd.…

Nu ben ik oud, ziek en grijs. Ziek van verdriet, al heel mijn leven. Kan het leven mij het geluk nog geven? Het is 4 Mei, ‘k heb mijn hoofd gebogen. Ik denk aan vroeger, met tranen in mijn ogen. Marjan Hoff. (12/04/’11)…

Zon, warm mijn hart Zon, vul mijn leven Zon, geef mij licht dat ik dóór kan geven. Wind, streel mijn geest Wind, laat mij zweven Wind, geef mij kracht Die ik dóór kan geven. Zee, spoel mijn ziel Zee, wees mijn steven Zee, geef mij hoop Die ik dóór kan geven. Aarde, wees mild Omarm mij nog even Geef mij wat tijd Om nog dóór te leven…

dan alleen maar verliefd geloof me, ik ben het graag maar nu komt hij me te dichtbij alles is nu zo vaag voel me net een klein kind dan niet door speelgoed, maar door de liefde verblind Ik moet u vertellen tot mijn spijt ik ben ziek van verliefdheid…

de forse broeder met de harde handjes de trippelbroeder met de wollen wantjes de hoofdzuster, imperatief, vult massief de kamer dreigend met haar zwarte hamer gejaagd telt het infuus 66 druppels per minuut een half uur lang onrust een nieuw infuus: 7 druppels per minuut traag geruststellend getik kam en zakdoekjes vallen oprapen? vergeet…

' - niet ziek, maar slinks ontsnapt aan financiële moeilijkheden. De waarheid of riooljournalistiek? Wat het ook zij, 't is ongeneeslijk ziek.…

Ik voel me ziek Ziek van de tegenslagen Ik tref het niet Ondoorgrondelijk voor mij Een waas van bitterheid Een bedachtzame tegenslag Niet door mij Nee, door iemand De betere eenvoud Laat zijn gezicht verschrompelen Om mij te laten zien Dat je ergens voor moet vechten De moeite waard Zal pas blijken Als de eenvoud zegt Dat het leerzaam…

Je mag homo’s voor zieken uitschelden Dat bepaalde vorige week de rechter Daarop protesteerden de homo’s echter Door zich massaal ziek te melden Toen ik maandag op mijn werk verscheen Was ik helemaal alleen…

Voel je je niet zo lekker? Voel je je een beetje ziekjes? Een rot gevoel ik ken het, je eet je bord niet leeg, je probeert te genieten, van enkel wat kliekjes, en zelfs dat blijkt teveel, het komt over je heen, als een lichte wind die optrekt, en als het je te pakken heeft, krijg je je deel, Voel je je niet zo lekker? Voel je je…

Ooit was het mooi Een leven zonder verdriet Toen gebeurde het en nu kan ik het niet Die verschrikkelijke dag Begon de doodstrijd Het was over ik was mezelf kwijt Ik heb mezelf gevonden Diep in mijn hart Tussen angst en eenzaamheid Een plek zo zwart.. Deze nachtmerrie Die nooit stoppen zal Mijn leven Eindigt in een diep dal…

Bewegingloos wacht ik op het helende voorbijgaan van de nacht de oude comtoise meldt drie-en-twintig uren en dertig minuten in één gongslag Mijn God, wonderen bestaan.…

De stilte lijkt gevallen Het einde van mijn geloof Hoe hard ik ook om hulp roep iedereen lijkt doof Blijkbaar spreek ik verwarrende taal niemand die me kan begrijpen Geen mens die zijn hand uitreikt Ik ga hier geheel alleen aan bezwijken Gebroken tranen slenteren over mijn wangen Mijn geloofwaardigheid volledig verloren Mijn lijf boeit…