Alle inzendingen over dood OR ongeluk OR overlijden

Jarig worden, een jaar erbij het overlijden komt steeds nader lacht zich krom, laat zich zien in wat verdwijnt en blijft in later. Zij zijn mij dierbaar de doden van nu, morgen en eergisteren en buiten begint het knisperen van bruine, kurkdroge bladeren.…

wordt niet begraven of gecremeerd dat wordt gecomposteerd het moet nog in Nederland wettelijk worden geregeld maar ben ik eerder dood dan dan dan emigreert mijn lichaam alsnog naar Amerika waar het wel nu legaal kan!…

Hij komt altijd onverwacht, bij ziekte of een ongeluk. Als bij een adrealinestoot, heel helder en fel. Het is de dood. Misschien volgt daarna een hemel of een hel? Of je ziel komt terug in een ander leven? Niemand die dit weet. Dus als hij komt probeert hem niet te vrezen. En leef nu wat je hebt te leven.…

Geliefden raak je niet kwijt als ze overlijden. Ze vullen je geheugen met herinneringen die een glimlach doen verschijnen.…

Ik wil na mijn overlijden Vakkundig worden opgezet Dit in verband met bedevaarten Ach, gun mijn fans toch deze pret!…

Het oudejaar 2011 gaat overlijden het oudejaar 2011 gaat dood het nieuwe jaar 2012 zal verschijnen wees niet bang en voel geen nood Zoals bij de dood van de Koning dan gaat ook alles gewoon door na 'de Koning is dood´ roepen we 'Leve de Koning' met elkaar in koor Dan gaan we samen verder met zingen in 't levenskoor dat jaartallen telt…

Ongeluk na ongeluk, studie na studie Het wordt er niet beter op Mensen maken ruzie, Vaak om onzinnige dingen, Over een snoepje meer of minder, Tot het niet meer anders kan, Je kan er niet meer omheen, De studie is niet afgerond, De ziekte is vastgesteld, Het ongeluk is gebeurd, De oorlog is begonnen, Je leven is voorbij..…

ik schreef liefde in de lucht op mijn vlucht die in rode regen eindigde vlaag gewijs klapwiekte zwarte neerslag op mijn hartenklop voorbij weg van mij nog zag ik mijn letters in het blauw verrafelen door opkruipende kou er klonk geen hemelse muziek koud zweet en hysterische paniek dekte mij toe hoorde druk menselijk gestamel…

Je auto, de eeuwen oude boom die niet eens wilde meegeven de snelheid, waar jij voor ging kostte je meer dan je leven Genoeg tijd hoopte je nog te hebben maar vechten tegen tijd is zinloos jij leefde nog meer dan hard en je lichaam was te broos En ik weet het heel zeker jij bent kwaad op die boom vergeef me mijn gedachten maar zo was…

De dood kwam als een flits De auto De knal Nog 1 dag geproefd uit het leven Toen heb jij op donderdag 6 december 2007 Je 12-jarige leven gegeven Zoals jij Marleen, zo kende ik er geen een. Ik zal je missen Kus, je vriendin Xinthia…

In het zwembad glijdt een jongen rennend uit - dat was het dan buiten knikt vol onbegrip een meerkoet ja en amen…

er is een jongen weg het dorp is in rouw voor die jongen met zijn auto eens vielen jongens uit een boom of van een polsstok in de sloot nu vinden wij jongens heel vroeg langs de kant van de weg en bijna altijd dood…

Door rood gereden of geslipt, je weet het niet. De vrachtwagen brak door de vangrail naar de wei en ligt nu kolossaal te sterven. Aan witte lakens doen ze niet, de hijskraanbroeders. Een koplamp brandt nog en de cabine juicht van schlagers die naar buiten drijven langs speerpunten van glas. Het stuur, gemoffeld met een tijgerprint, schokt…

Die, sloot verlaten, in de hemel uit vissen meende te moeten gaan, ving vuur, hing, maanden nog, aan een hoogspanningskabel te waaien, steeds rafeliger en valer. Was eindelijk zo mooi versleten, als was hij nooit reiger geweest. Toen kon ik me weer vergeten. --------------------------------- uit: 'Geen beter leven', 1985.…

sirenes janken witte jassen hollen gele koffers met blauw licht ogen dwingen mensen kijken slikken stikkend in een laatste adem benauwder geel dan blauw een kou die nijpend wordt rust bloedt bindend echo’s doven stilt het licht een lege straat keert grijze kar zwart afgevlagd er is weer haast zij weten hoe de laatste…

ballon proberen terwijl vage lichten streepten op de ruit van binnen beslagen door verhitte adem de spanning moest eruit dan de stilte met dodelijk besef in het scheuren van staal draait de auto zich sloom om de boom stuitert de motor naar de sloot sissend van hitte in stoom gebroken trachtte de boom nog uit de dood…

Het rationeel besluit Over leven en dood Maakt verdwazing Onze lotgenoot Ik kan het niet laten Te denken dat leven Soms te makkelijk Wordt opgegeven Geschreven naar aanleiding van het artikel 'Mensen sterven onnodig' (21 juni 2005, Dagblad van het Noorden; strekking: Hartpatiënten overlijden door gebrek aan operatiecapaciteit, desondanks…

verdwijnen doodse stilte in rouwkaart verschijnen…

Tot eens op een dag hij niets meer kon geven, een ongeluk overkwam hem er kwam een eind aan zijn leven. Nu voel jij je gebroken als een steel geknakt, doordat de dood jou het liefste heeft afgepakt.…

de anker in je leven wat nu wreed werd verstoord Nu dobber je maar rond niet weten wat te voelen tranen dansen op je wangen, in je hart het is nog niet daadwerkelijk realiteit alles gaat zo snel en lijkt verward Straks zal de zee betijen en stuurt je bootje weer op weg Vind je troost bij al de matrozen zo genietend van het leven de dood…

de trap naar boven slijt aan alle kanten niets blijft heel de leuning blijft wijst de weg naar boven daar waar sterren hun opwachting maken je begroeten zie, de maan lacht terwijl de aarde afscheid neemt…

De dood is voor iedereen Voor alles is een eind Waarom is het dan gemeen Dat je uiteindelijk wegkwijnt Geen geintje over sterven Want ooit zal je het merken Zal het je leven bederven Of misschien juist versterken Het leven uit je ogen In een fractie van de dag Zomaar weggezogen Net als je glimlach Elke dag komt de dood Bij ons op…

In zijn ogen kon je het zien, Zijn mond herhaalde het nog weer. Mijn laatste gedachten heb ik. Hijzelf is er niet meer. Mijn herinneringen heb ik, Ze zijn van heel ver terug. Ik heb zijn laatste blik gezien, Al was het maar even vlug. Geliefden zitten met het gevoel, Zijn laatste momenten zijn afgezwakt. Maar ik zal lief afscheid nemen…

Mijn tranen om jouw dood zijn als het water van de zee. Ze stromen als een sloot voeren emotie met zich mee. De zielledruppels die ik baarde vallen en spatten uiteen. Boren zich snel in warme aarde net zo snel als jij verdween. Ik kan je nooit meer vasthouden alles wat mij nog blijft is je as.…

bloemen zoeken geen vaas kaarten behoeven geen brievenbus zij zoeken ogen om de zorgvuldig gekozen woorden te lezen als uiting van, nu het nieuws de wereld vindt en ongeloof plaats maakt voor realiteit ontsteekt men kaarsen stroomt men samen al dan niet met bloemen en of een kaart alleen al, om even stil te staan bij hetgeen dat waar…

voor de spiegel oefent hij het nieuwe woord dat sinds gisteren bij hem hoort weduwnaar zachtjes mompelt hij "ik voel me naar" morgen maar opnieuw proberen…

al rennend en vliegend kleurt mijn leven in alle snelheid dezelfde donkere cirkels na iedere hoek komt weer die identieke straat als net tevoren het zweet verdwaast in de verte kleurt het groen waaraan ik me vastklamp doch blijkt het 'n doolhof van dorre bladeren waardoor mij niets anders rest dan mijn eigen lot in handen te nemen…

vervaagt wat ooit bestond Vergeefs zoekend naar enige inhoud zie ik de wereld dicht bij de afgrond Puur stil hangt als een deken om mij mij rest slechts de vredige overgave Gisteren schijnt wel erg lang voorbij evenals de hang naar die aards have Nu mijn allerlaatste dag is ingegaan en de zon ophoudt mij te beschijnen Treed ik vredig uit de dood…

De dood danst door de straat je hoort hem niet maar een jammerende viool klinkt van achter het behang of keukenkraan de dood danst door de straat je weet niet of hij verder zal gaan niemand die hem ziet maar je bemerkt het verderf en verdriet de dood danst door de straat het is al laat de gordijnen gaan dicht je dooft al het licht…

je hebt aarde gezien in het wit van haar zoden het leven krioelt maar de kist is voor altijd gesloten een hemel met wolken gedachten strakblauw familie in handen en ogen de vragen van wie ben jij nou hij sprak over gaan en vond ons gehoor we voelde de voetstap die zijn sporen verloor we gooiden wat zand waar hij was gestrand met…