158 resultaten.
Balgevoel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 119 Terreinknechten
met kapsels van graniet
rollen lange slanke benen
van hun haspel
blazen strandballen
vol dobbelstenen
op het blauwe gras
en langs de kant
verkoopt een winkeltje
in konijnenpak verse penen en nu
de schapen met herdershondoren zijn
verkast en ook de rij
ziekenhuisbedden zijn verdwenen
stappen de spelers uit de tunnel
als…
Bloemenregen boven Brussel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 220 op de steile weg omhoog
is alles te vinden wat
vastgelegd moet worden:
bloemen tussen grijze
rotsen van graniet
hoge kliffen diepe kloven
in de sporen van de tijd jouw
berichten van liefde en rouw
uit Brussel verlaten stad waar
alles te vinden is wat jij
zwijgend schrijft waar je alles
ziet in de breking van het licht op
de steile…
verloren paradijs
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 121 onder ruisende bomen
nabij de grote steen een
kleine nimf in afzondering
frêle handen maken een
mythische reidans met
stokjes over onbewogen graniet
takjes bedachtzaam
gedraaid en verschoven:
een bezwerende offerande
het zachte prevelen
de geheimzinnige tekens
van een priesteres in trance
daar is plots grote zus
die trots…
Ik wil
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.189 Iets
dat licht schijnt
transparant maakt
de berg van graniet
Terwijl ik haar heb afgewezen
voor een simpele relatie
zouden we samenzijn
zou het samenzijn
ons beiden sterken?…
Heidelberg by night
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 385 In het holst van de tijd
kruip ik in je
tussen de knarsende seconden
lijd en verga ik
weerloos
sterfzucht
kruisweg
dag slaaploze nacht:
650 milligram acetylasilylzuur
850 milligram paracetamol
450 milligram sumatriptan
Met dank aan mijn engel
De muze is broos als kristal en hard als graniet
Van Thalia tot Melpomene
De Waanzin…
Stralende momenten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 125 ik ken de storm
weet dat hij zal
groeien tot een orkaan in
het dragen van jouw naam
met beukend water
tegen basalt en graniet
brekende kades en dijken
een terug is er niet
toch kan jij ook
heel zacht en teder het
kleinste bloempje strelen
met de warmte van je hand
lachen je ogen
in stralende momenten
ben je gelukkig met zang en…
De glimlach van Hekate
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 62 Langs afgronden, wonden
diep gesneden uit erbarmeloos graniet,
over rivieren kolkend vretend,
door wouden diep vertakt.
Driemaal moest ik rond de wereld,
een der Gratiën steeds mijn gids.
Tot ik uiteindelijk de bron bereikte,
met over vredige verten uitzicht,
lieflijk horizon na horizon.…
blijven buien waterdicht
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 980 mijn jas
die past maar net
schudt de wind aan panden
beven binnendijkse landen
blijven buien waterdicht
ik breek rotsen
splijt de bergen
jaag met grof geweld
massa's water door de perken
tot de kruin van jonge berken
ik barst van energie
maar moet zo
af en toe meanderen
de richting iets veranderen
door jouw granieten wil
ik vloedgolf…
Bloemen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.099 Het kerkhof dat in rust verzonken
Te wachten lijkt op vers verdriet
Ziet in de lucht het zilver vonken
Dat strepen krast in het verschiet
Waar zomerzon wordt uitgeschonken
Op marmerwit en zwart graniet
Dwarrelen bonte vlinders dronken
Van nectar die het leven biedt
Een jonge vrouw waant zich alleen
En laat haar tranen vrijuit stromen…
de Oplichter
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 705 Gedreven door mijn valse sluwheid
Schreed ik op het laagste niveau
Verminkt achterlatend verboden zones
Maar dan gleed ik uit door de herkenning
Struikelend smakte ik op het granieten geheel
Mijn gezicht haakte de richel van fatsoen
Scheurde mijn schranderheid en liet los
Om meegevoerd door de frisse wind
In het duistere ravijn af te dwarrelen…
vastgesteld
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 307 bestaan
niet zomaar de overgave
aan 't zinloos mensengeweld
tussen koffie en koek kijken
naar 't vergaan van alweer leven
in een smalle Gazastrook
met kinderen achter vurige lopen
huilt hij met elke letter
zo hartstochtelijk neergezet
om de vele vaders reeds
op het kerkhof bijgezet
naast de verloren moeders
hun tranen omgezet
in kil granieten…
Naamloos massagraf
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 16 zacht trilde
en rommelde
verontrustend
het aardse gesteente
brak af rolde weg
in alle formaten
van de plaats delict
nam bomen
en stukken bos
mee naar beneden
de geboortegrond
waarop zij ooit
zijn gegroeid en de
hemel hebben gezien
nog pulseerde
het granieten hart
voordat geweldige
modderstromen
in een snelle
waterafdaling naar…
Bijdegronds donker
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 60 schor krakend
zwaaiden monumentale
kerkdeuren open
voor in het zwart
geklede mensen met
hun hoge hoed
die in stijf raffinement
het publiek verstrakten
tot het ultiem moment
in bijdegronds
donker murmelden
talloze overleden
stemmen over de pijn
aan hun gemankeerde ziel
beroetten walmende
kaarsen het wit graniet
van de zerken uit…
Alzheimer 'op de radio'
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.413 ingehaald
door vervaagd verschil en afgestorven onderscheid
‘De overheid bezuinigt ingrijpend op ouderenbeleid’
Haar bewegen is als haar gedachten
traag en onvoorspelbaar richtingloos
een vervallen monument, een versteende roos
geknakt in het moment van hoop en verwachten
‘We onderzoeken mogelijkheden om pijn te verzachten’
Haar staren is graniet…
INDISCHE NACHTEN (2)
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.377 schaduwen achter een wit decor
verschijnen zwijgzaam ranke ambachtslieden
de wayangs die ons hun geheim verrieden
zij geven gul de kunde aan ons door
ze volgen nederig het oude spoor
en laten eeuwen door hun handen vlieden
aanvaarden wat het leven heeft te bieden
want niets wordt gewonnen, niets gaat teloor
ze voelen vormen, scheppen uit graniet…
Ergens
netgedicht
3.0 met 67 stemmen 1.107 beklommen
overzagen ogen een uitgestrekt woud
bijna onttrokken aan het zicht
door zijn dicht bladeren gordijn
een
lichtgevend wit zandstrand
bedekt met rijen duinen
donkerkleurige dennenbomen
en
honderden kleine kinderen
gelukkig samen rennend op het zandstrand
spelend met rode flamingo’s
wonend tussen granieten…
Cheops
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 130 Zittende op de top
van Cheops piramide
tussen vogelschijt
en andere halfvergane
grote en kleine noden
overdenk ik:
Het is niet erg Cheops, vriend
ook ìn jouw graf
heb ik de uitwerpselen
al niet kunnen tellen
In die duistere kamer
uit rood graniet gebouwd
heb ik - plotseling alleen -
geen ogenblik getalmd
en gauw mijn benen
en de rest…
ik heuvel venus
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 407 ik beeldhouw je,
weerbarstig blok graniet
je grote lijnen heb ik al
details nog even niet
ik splijt wat
nog verbonden is
volg aders van onstaan
zoek wat niet ontgonnen is
ik modelleer je
naar mijn hand in
strakke jonge vormen
je gezicht oogt al markant
je tepels spitsen
vingers kunnen ze niet ronden
borsten lichtjes aangezet zijn…
ontmoeting
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 2.180 of dat meent te zien
haar onverwacht ontmoet
er vloeien tranen, woorden zingen
van een zoete liefde eens, een schim
haar verbitterd hart, ogen vol boosheid
zijn niet milder te stemmen
bewegen tot een traan vergeefs
vergeven doet zij nooit en niet
het hoofd blijft afgewend
halstarrig naar de bodem staren
gelaat staat op kil, hard als graniet…
De Wieden
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 475 De Stern, een Aalscholver, iets kleins in ’t riet
we voeren zachtjes langs de waterkant
maar de bewoners zongen hard hun lied
hun lied verheven boven platteland
we hielden ons zo kranig, als graniet
als de natuurliefhebbers echt verwant
aan vogels, reeën, in een rampgebied
ik sprak meest stadse woorden als passant
de koude regen striemde…
evenknie
netgedicht
3.0 met 56 stemmen 512 zakjes gekruide kinderkoekjes en zeggen
dat er plakjes nieuw leven kleeft onder de nagelriemen
er schuift een wazig mistgordijn voor onze blote ogen
het
dui
kel
mo ment
werpt een harde schaduw
op het broeiende geloof achter de ellebogen
met blauwe heupbroekjes veegt de pastoor
de striemstrepen van de granieten…
Kernsplitsing
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 Elke druppel, blinkend en puur
meldt zich bij de onzichtbare richel
om mee te reizen in een stortbad
op weg naar het einde van de val
een explosie waar kernen splitsen
van ijzig water naar klamme kleuren
Rillingen door het granieten hart
van rotsblokken en ijsmeesters
we huiveren zonder angst
getemd en zonder te spatten
meanderen we…
Verlatenheid groeit in kristal
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 302 de zeis gewet met keihard ijs
gaat doden in de tuin
ik ben het sterven zat
verdwijnen zal dat puin
granieten bloemen
hakken zich in steen
in zwartbasalten dromen
zal lava tot zijn stolsels komen
mijn stalen hand verploegt
de rots tot ongenaakbaar zijn
mijn tuin gaat heen en
steen ontluikt in stil bestaan
de tijd ontkent het…
met aangepunt venijn
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 215 kluisteren
die dwarrelt
vlaagt en fluistert
in en om me heen
wil snijden
als een mes een zwaard
gewet op scherp gekarteld
in tweezijdig zijn
met aangepunt venijn
wil branden
om de zon te verzengen
met hete passie van kracht
tomeloze hitte
van vurige macht
wil huilen
met golven verdriet
zeeën van tranen
beukend op
rots en graniet…
Verlatenheid groeit in kristal
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 475 de zeis gewet met keihard ijs
gaat doden in de tuin
ik ben het sterven zat
verdwijnen zal dat puin
granieten bloemen
hakken zich in steen
naast zwartbasalten dromen
lava zal tot stolsels komen
mijn stalen hand verploegt
de rots tot ongenaakbaar zijn
mijn tuin gaat heen en
steen ontluikt in stil bestaan
de tijd ontkent het…
het verborgene in plooien
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 505 had het zonlicht en je geuren lief
ik zag je water vallen langs de breuken
het zwart van de ravijnen donker diep
golven moesten vaak een uitweg beuken
als jouw rivier haar stroomgebied verliet
je passie moest ik los van liefde weken
was weggestopt in jaren jeugdverdriet
te lang is alle onrust gladgestreken
ik had je moeten houwen uit graniet…
De kustlijn verandert niet voor de visser
gedicht
3.0 met 24 stemmen 18.806 De kustlijn verandert niet voor de visser
die dagelijks zijn netten uitgooit
en onder het slijk het aardewerk niet vermoedt
Het land was steeds land voor de boer
die over haaienkerkhoven heen
zijn wiede afstapt
Graniet is hard en eeuwig en zo ook het marmer
voor het kind dat metershoge
tot kiezels afgesleten rotsen
over het wateroppervlak…
Julie
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 666 Langs de zomerbeschenen granieten
steen begint in een hoek witte klimop te
groeien alsof je nog zou leven en volop aan het bloeien bent.
Julie, mijn kind, let niet op deze milde
en onverwachte tranen. Vergeef me
ook het beeld dat in me schijnt alsof je
op de vleugel Chopin zou hebben gespeeld
op lichte lentedagen.…
Van groot naar goot
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 41 wankel
scheef naar
een wegzakkende
hemel in grote
spiegelruiten
die naar buiten
een terugtredende
werkelijkheid kaatsten
ondanks een
stralende zon
op roodkleurende
huid zag je er wat
verlopen uit in het
afnemende licht
van de met stof
en aangeplakt vuil
beslagen dubbel ruit
in lichte agressie
hakte jij de kinderkopjes
waar de granieten…
Ouderdomszand
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 602 Apollo negeerde z'n liefje's geween,
telde de korrels in haar hand bijeen,
houwde de ouderdomslast uit graniet;
met het jaar hield ze de gezondheid niet.
't Minste uit het voorbije leven
paart zich aan het allermooiste streven.
Een nieuw begin is bij het hoogste bod
met lof voor elke zelfbenoemde god.…