Alle inzendingen over luidkeels

Gretig gloeide de avondzon en vulde het hart als bron Al wil je dagen luidkeels danken om deze klanken bloem en knop en het avonddauw na ’t aardse sloven boven vanuit de sneeuw op eigen netvlies inklaren tijd vraagt geduld ook werkend ‘t tijdelijke te bewaren.…

aanbaden en hoe zomerwind golven blies in het hoge gras kom, dan neem ik je in mijn armen en lees het verhaal van een donderkopje die zich verschool tussen het riet bang voor de glasharde vissenogen tot ze weifelend het water verliet eenmaal op de wal zag ze zichzelf helder en klaar in haar ware gedaante een kikker met een brede lach luidkeels…

een dansende spreeuw die luidkeels krijst bij het zoeken naar voedsel, laat zijn wintervoetjes na op een wit kleed van kristal heldere sneeuw. een dennenbos in de buurt, bedankt,schaduw en zonlicht,die toveren de dennenbomen om tot sprookjesachtige figuren op een bouwvallige muur.…

We krijgen je wel plat We maken je tot een Hof van Eden Met onze immer vooruitstrevende rede Vergaarden we macht en middelen zat Er komt een stop op toxische pesticiden We leggen gebieden aan voor wilde bloemen Voor de insecten die we nu zo zeer verdoemen En gaan onze wegwerpcultuur verbieden Slaak het luidkeels van de daken Er is een uitweg…

vluchtend door de atmosfeer in sprankelende geuratomen barstend zeepsop in de lucht is opgelost in warme nevel open trekt het landschap uit vernis zuchtend slaakt verlichting leven ontwaakt door de verse adem lief in zachtzoet mossig land begeven lente je spreekt tot mij speels in zijden zuurstof dapper zwaaiend wind door haren waaiend luidkeels…

boegogen gericht op het land half verzakt in zwaarmoedig zand grafdelver klus gestaakt, voortijdig steigerend nog over kokende golven sloeg het rijkvergaarde overboord aan xenofobe kust kon torenlichtsnoer de stranding niet verhoeden evenmin geroutineerde boots of loods in ’t luchtruim protesteren als blijvend benieuwde uitvaartgasten luidkeels…

Dan ben ik verdrietig maar tevreden, het lied vol lof luidkeels gezongen, klaar voor een hele nieuwe start. Maar de strijd is nu verloren, hard gespeeld altijd geweten, dat gelijkspel nooit een optie was. En toch zal jij bekoren, dat ik jou nooit zal vergeten, jij hebt omgedaan mijn laatste das.…

Ik herkende de reflectie van het beslagen glas waarachter destijds luidkeels onmacht werd getoond de kou sloeg om mijn hart voelde opnieuw hoe onrust heerste sloffende voetstappen in de onooglijk saaie gang hoorde vals gezongen zinnen weer borrelt storm omhoog in mij geef het de ruimte die het verdriet van toen verdiende het spook van…

Soms knaagt aan mij dat angstige gevoel: Ben ik nou wel de vader van die jongen Die studiebol, die falen heeft verdrongen En zonder dralen afgaat op zijn doel De voorspoed heeft hem luidkeels toegezongen Zelfs voor de heetste vuren blijft hij koel Een zelfverzekerd lachje op z’n smoel Het pad naar boven kent slechts reuzensprongen Examenfeesten…

De treinen zijn lang weggerot toch rijden zij nog elke nacht hun gruwelritten naar de dood Het schrille kermen van de remmen de stemmen, och…, ze zijn verstomd maar klagen luidkeels nog hun nood De barakken staan verlaten muren uitgemergeld overeind diep in geleden pijn gestoken De ovenpijpen zijn kapot als rook in dromen opgegaan van…

De muziek heeft mij in de greep omarmt mij neemt me mee speelt zo luid trekt me over de streep Om straks afscheid te gaan nemen onze laatste groet te brengen hoe kon het leven hem zomaar ontnemen Luidkeels zing ik mee met de gezongen woorden in mijn gedachten ben ik bij René Veel te vroeg moet je ons ontvallen Vele tranen zullen rollen…

slaap verdrijvend laat vogels zingen maakt de jonge dag tot poëzie: zelfs woorden zwaar als lood zweven naar ‘t hemelblauw en heel eenvoudig dringt een bloem door het asfalt waarop je loopt - mij tegemoet - met lichte tred en waaiend haar waterblauwe ogenblikken in ’t paradijs een glimlach lang begrijpen zonder woorden gisteren nog luidkeels…

ik zou op sokken kunnen glijden om binnen te komen of buiten voetstappen horen uit het landschap van kinderen hen luidkeels het licht noemen doorheen muren van de ochtend, naast het park en de lindebomen ik zou mijn buik op houten planken kunnen leggen en het zachtjes laten waaien in de eik en in mijn armen wanneer het snel donker…

Zie je niet aan mijn gezicht hoe je me bedwelmt welk clandestiene leven ik ons 's nachts verbeeld hoe eenzaamheid me keldert als woestijnregens en begeerte me vuurspuwt tot ik luidkeels smelt.…

zoals ik het gewend was bij Den Haag riep ik van de tribune luidkeels ‘boeren!’…

Vannacht ben ik luidkeels midden in een gedicht op het Minervaplein zittend op de meisjes van Perdu van mijn gazelle gevallen Hoewel volgens de regels van 't spel opgepompt bleken de stemranden te hard voor m’n villanella zodat de bloedbaan ontframede Hoogtijd met de stoplappen op rood mijn zwengel klem in de krimpkous tussen spatbord…

de foto waarop wij staan mijn zussen en mijn broers Broer bert is niet daarbij hij stierf, nog jong zo plotseling in mei Onze ouders zijn allang gestorven, te vroeg nu ik zoveel vragen heb Over leven en gewenste dromen in hun hart Het lijkt zo lang geleden soms als vandaag Dat wij kinderen aan de lange tafel vochten om een plek luidkeels…

Ik zie je gaan, ik zie je komen, luidkeels roepen, onzeker dromen. Mooie woorden om me heen, een kreet van angst, ben weer alleen. Antwoorden zoeken, staren naar de grond, waar is de wereld waarin ik je vond? Een kille ruimte omgeven met angst, maar het gevoel van onzekerheid blijft het langst.…

Ik zie je gaan, ik zie je komen, luidkeels roepen, onzeker dromen. Mooie woorden om me heen, een kreet van angst, ben weer alleen. Antwoorden zoeken, staren naar de grond, waar is de wereld waarin ik je vond? Een kille ruimte omgeven met angst, maar het gevoel van onzekerheid blijft het langst.…

schöne Liesl zingt door mijn hoofd de wandelclub komt voorbij zelfs de paden op de lanen in van stal gehaald intussen stevig stappend zet ik de afstand naar mijn hand zie om mij heen rijk geschakeerd de zomer naderen de spreeuwen bevestigen mijn gevoel luidkeels mij wordt aangeraden mijn zorgen te verpakken in een plunjezak verzekerd dat…

Hij wentelt zich en met hem wentelt om De atmosfeer, luidkeels; aarde en sterren Omarmen zich en worden van één lichaam, Het sterrengoudzand in de aarde dringt. En wij, wij kussen U bemind Heelal En plukken uit uw sidderende hart De kleine vruchten van de gouden sterren En eten ze en proeven Eeuwigheid.…

Een kerk zonder gezicht en identiteit waar ik luidkeels mag zingen over liefde en licht maar waar angst is voor moderniteit hier zijn wij waar staan wij fijn dat u er bent en bij ons wilt horen onze prediking is opgewekt natuurlijk en blij er is echter één probleem dat wordt onderkend we hebben ons gezicht verloren ze zat voor…

dagelijks nabij de tijd die in volheid staart naar hoop in stilte terugkeert onder het geroezemoes van loshangende woorden als een wereld in de regen met vleugels aan aanwezig als een veld vol tulpen waarin alles heen en weer wordt gewaaid wanneer de aarde geurt, op zaad wacht hoog in de lucht ‘zoals ik ben, heb ik me gelogen luidkeels…

Ik zuiver de kamers met wierook, boen de vloerbedekking met natuurazijn, stof alles af, doe meer en meer weg maar je blijft hoe dan ook aanwezig, diep in mijn hart, waar de stalen deuren luidkeels zijn dichtgeplofd, ik geen mens meer toelaat, op enkelen na en jou natuurlijk, maar je bent ver weg, zo ver dat het verdriet me te machtig wordt…

Even later meert hij af, de hond blaft luidkeels en het in stilte gehulde mistroostige landschap wordt oorverdovend verstoord. Daarna is er weer de serene stilte, de boer en zijn hond verdwijnen uit het zicht. En er is niets dat nog wordt gezien noch gehoord.…

Een kerk zonder gezicht of identiteit waar ik luidkeels mag zingen over liefde en licht maar waar angst is voor moderniteit hier zijn wij waar staan wij fijn dat u er bent bij ons wilt horen onze prediking is opgewekt natuurlijk en blij er is echter één probleem wat wordt onderkend we hebben ons gezicht verloren ze…

Terug thuis bij Jan en Cora, met Jan aan de vleugel luidkeels zingend over het leven maar jij bent niet meer daar... Toen onze kinderen nog klein waren Maja speelden ze samen en bouwden we gezellige feestjes weet je nog ? Nu zijn ze groot en wees voor altijd in zomerland de dood kwam veel te vroeg…

Waar in de jachthaven zonder jachten je verzoop of gered werd door één woord uit het Tehuis voor Werkende Meisjes, waar luidkeels gebeden zijn verhoord. Johny & The Blue Jeans trokken blue Jeans aan. Lang voor het Europese Monumentenjaar legde nog één coaster aan, er gingen aardappels aan boord voor overzee.…

Waarom kun je nou niet gewoon als man Een wapen in je eigen huis verstoppen Als zoonlief daarmee dan wat keet gaat schoppen Spreekt stad en land er luidkeels schande van Waarom kun je nou niet gewoon als man Wanneer gevraagd wordt of je thuis wilt komen Omdat de toestand hoog wordt opgenomen Haar appen dat mevrouw de boom in kan Je moet…

je hebt mij alles ontnomen waarvan ik uitermate veel hou je hebt mij gepezeweefd met je doordrammend geklaag je monsterachtig snerpend gezaag dat sneed door dik stammige bomen te lang heb ik op ‘niet willen horen’ geleefd wat er van jou gewordt laat mij steenkoud ik ben verlost van vermolmde toenadering ik ben dol van geluk dat ik het luidkeels…