Alle inzendingen over moederloos OR moedeloos

je lichaam een moedeloos volume, verloren voor onze aandacht, we moesten hier iets mee kunnen, hier hard op verzinnen. niets verzonnen we. de almacht verging ons. verstrooid als ze was door deze kleine, blonde rups met haar guitige strepen. -------------------- uit: 'Hulp', 2004.…

naar binnen kleurt het behang seizoenenlang met licht uit het verleden je hebt gebeden dat je oud mocht worden en gestreden voor de laatste jaren rust en vrede ogen dromen en je lach is al verleden tijd je handen spelen achteloos met pluizen de asbakken zijn vol je vest van wol zacht als je wangen schouders hangen in een moedeloos…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

Afgegleden in een kloof van moedeloosheid, lijkt het wel het einde van de strijd. Ik kijk omhoog, langs wanden van steen. Er is nu leegte om me heen. Waar is de lijn om weer naar boven te klimmen? Waar zijn de uitsteeksels om mijn voeten te zetten? Het prachtig blauw daar in de verte, hoog boven me: mijn leven zal hernieuwd beginnen.…

Zweer de verbeelding af Op “vipspotting.nl” Op “graaggenomen gastjes” Op “tv-babes punt orgieland” Op “is-she-hot-or-is-she-not” Op “liever naakt dan niet gezien” Een belspel-del Mummie met de Mummelmond Een studienicht Beau de Boulevard Een Prima Film Sex en haat en kop eraf Een goed gesprek J.P. de bal-bla-balkenbrij Bestel een…

Die moedeloosheid, dat verdriet. Soms kan ik me gelukkig voelen. De hele wereld kan ik aan. Het komt me zomaar overspoelen. Die blijheid, ‘k lach en zing spontaan. We kennen ze toch allemaal, die ups en downs in ’t leven? Zo’n up mag van mij héél lang duren Zo’n dipje graag maar even.…

Wordt er niets teruggezegd Hij is nu moedeloos, Een lam geslagen hond Negeert ook achteloos Het kaartje 'DOOF' daar op de grond Hij recht nog maar zijn rug Hervat weer zijn gevecht Zwaait driftig heen en weer Wil aandacht vlug en zegt: Ik zeg het nog 1 keer!!…

Soms urenlang ben ik dan bedroefd soms dagenlang ben ik dan moedeloos en wacht ik dan op het scheuren van het grauwe grijs, het opnieuw gebeuren.…

zij wikt en weegt de pro, het contra alles in haar hand wijst recht vooruit door alle bochten heen uit het kluwen van het leven spint zij onvoorwaardelijkheid een bezigheid sinds heugenis die haar nog nooit heeft vermoeid of even moedeloos deed versagen blind als een bovengrondse mol ziet zij alles slechts in klaarte woorden en daden…

Geraakt door moedeloosheid besluiten zij, net als een vorige keer, om maar weer te zwijgen, doen pragmatisch hun ding en gaan, om vijf uur, snel naar huis terwijl het schip dobbert.…

ik lees zoveel in je ogen want ze zijn zo oneindig donker diep achter elk vermoeden zie ik nu iets wat ik niet eerder heb durven bevroeden: onzekerheid ontevredenheid hulpeloosheid moedeloosheid bitterheid genegenheid tederheid vrolijkheid vriendelijkheid al die kleinigheidjes bij elkaar is best wel veel maar ook de levenslust die…

kleurt het behang seizoenenlang met licht uit het verleden je hebt gebeden dat je oud mocht worden, hebt gestreden voor de laatste jaren rust en vrede ogen dromen en je lach is al verleden tijd je handen spelen achteloos met pluizen de asbakken zijn vol je vest van wol is zacht net als je wangen je schouders hangen in een moedeloos…

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

Aan pijn berust, zie ik geen licht, noch zon of regenboog. Bleke dagen dalen in mijn ziel. Een mooie droom die me bedroog. Nu, wil ik van 't leven scheiden, vertrekken uit dit droevig oord. Geen liefde, vriendschap kan me nog verleiden. 'k Heb teveel geleden, en geloofd.…

Mijn hand strekt zich in smeken uit voor hij vertwijfeld naast me zinkt mijn blik wordt troebel en verdrinkt moedeloos als ik mijn ogen sluit Het is te laat, je drijft de nevel in nog eenmaal kijk je treurig om woorden steken en ik staar stom vanaf mijn einde naar jouw begin dan slaat de duisternis me blind en zoek ik spartelend…

soms kijken we té moedeloos en té passief toe in plaats van hoopvol te handelen. met je handen in de schoot te leggen, met je in de ongeluksrol te plaatsen, met te zuchten:voor mij hoeft het niet meer! brengen we noch aarde aan de dijk noch boter bij de vis.…

Kwaad waar geen kruid Tegen gewassen Door rode schedel kieren Naar binnen gedrongen Om moedeloos van te worden Uitgehongerd tastend zoekt hij zijn weg Door het donkere struikgewas Hij wil verboden vruchten plukken Likt zijn lippen vol welbehagen met zoete tong Voor de speech Niet meer urenlang in stoffige kamers Zoeken naar woorden…

Moedeloos word ik er soms van, vraag me af hoelang ik je nog aan kan. Het is frustratie en verdriet die niemand graag hoort of ziet. Maar het hoort bij jou, maakt wie je bent. Accepteren, rustig blijven, praten en vooral niet vergeten hoeveel ik van je hou. Want ergens daarbinnen in dat eigenwijze meisje zit een hele lieve jonge vrouw.…

Vervolgens verandert zijn pose in een moedeloos staren. Hij zit zijn kansen te plussen en te minnen. Zijn onmacht brengt hem tijdelijk buiten zinnen. Zijn wissel wordt niet begrepen. Pers en publiek hebben de messen reeds geslepen. Het resultaat brengt hem in diskrediet. Vandaag is hij weer de winnaar niet.…

O, wonderbare goedheid van de Heer, Die naar zo moedeloos een ziel nog vraagt, Die alle dingen, en ook mij verdraagt.…

Voor mij ligt een veld bezaaid met koude, scherpe stukken Herinneringen aan toen aan hoe het vroeger was Daar sta je dan op blote voeten En overal gebroken glas Ik laat me vallen moedeloos tussen alle scherven van dat wat ooit geweest is van alles wat ooit was Daar sta je dan op blote voeten En overal gebroken glas Vang jij me…

haren wat aangetopt uiterlijk in een andere kleur gesopt wat langzaam zakkende delen (die mij voorheen nimmer deden vervelen) voor de rest ben je het echt en tot mijn vreugde niet meer in een vlecht gaat het wel met je je kijkt zo onbestemd kan ook zijn dat je mij bent kwijtgeraakt natuurlijk daardoor was je al die tijd moedeloos…

Alleen wij drie kwamen tot elkaar losten elk probleem met een indeling op gelukkig hadden wij het bij het verkeerde eind en is er dientengevolge nog hoop voor de mens We tripten van angst en onzekerheid naar overbezorgdheid voor het welzijn van anderen en daar tussendoor eenzaamheid, moedeloosheid en wanhoop kwamen uit op betweterigheid…

O, wonderbare goedheid van de Heer, die naar zo moedeloos een ziel nog vraagt, die alle dingen, en ook mij verdraagt.…

de stilte is gestorven aan prille woorden zwijgende strakke lippen ontdooiden aangeraakt door de echo van zachte golven die de duwende lucht ontkooiden een nieuwe schepping werd onstuitbaar verworven bevroren in diepe levensaders verstokt in lijfelijk gelid waar een moedeloos verloren gemoed de keel vernauwde door een hart dat bloedt…

Zo moedeloos, zo troosteloos, zo inherent en onweerlegbaar reddeloos was er op aarde nooit een. Met brievenhoofd en boekenlegger naast mijn zorgen in de kast gelegd, ben ik als defecte e-reader en zwijg ik, Zoals er op aarde nooit een zweeg.…