Alle inzendingen over newton OR natuurkunde OR dwaling

Als een rotsblok lig ik op de aarde Sinds Jean-Samuel ’t contact verbrak Ik vind bij Cagliostro onderdak Hij hecht aan Mesmers theorieën waarde Magnetiseert, iets wat mij zorgen baarde Maar tegelijkertijd een halm toestak De wetenschap hangt aan de wilgentak Zelfs Newton is niet meer van deze aarde De graaf, genezer, ziet mij vorsend aan…

Ik bedwaal de gangen van mijn gedachten op zoek naar degene die ik werkelijk ben maar verloor tijdens een reis door het leven In beslagen wanden van getemperde krachten kerf ik namen die ik als mijn koestering erken voordat ik van de mijmering wordt verdreven Tastend in de weke delen van duisternis die met vochtige vingers de lucht omsluiten…

Al stijgende in het genoten vooruitzicht Met passie voor gevleugelde geheimen In het schijnsel der maan Waar de toekomst ligt Verlichtende antwoorden staan Een bol van liefde Waar soms duister in boort Het verborgene Wat het verleden verstoort Diepe paden verlicht Het geweten sust Dat echoot in gedachten Een verlegen glimlach Het…

Een man die zijn buurman had doodgestoken. Werd door de rechter vrijgesproken. Die het vonnis als volgt motiveerde: "Omdat het die dag hevig onweerde, Is het zeker en gewis Dat hier sprake van noodweer is"…

In de schaduw van het heuvelland stopt jouw dwaling tussen 't beddengoed. Er is geen plek waar ik jouw adem liever heb, terwijl geen woord of taal wordt uitgesproken, alleen een langzaam, langzaam weer herhalen tot het slapen in zachte huivering tussen omgewoeld beddenlaken... !…

Ik begrijp niet goed hooggeplaatste personen die doof en blind zijn en bij veel wind trachten hun paraplu te openen!…

Nooit heb ik tot op heden geld te kort, Want ik verdien al jaren geld als water. En dus zal ik nog rijker worden later Wanneer mijn loon opeens bevroren wordt. Wat water dat bevriest zet naar verluidt Toch op z'n minst zo'n tien procenten uit.…

Lichtreus van de nacht Verandert in witte dwerg Uitgebluste ster…

Mechanica zwoegt het voortbewegen van raderwerken, onderworpen bij wet en regel door feilloze finesse van fysica samen hebben zij de deeltjes en krachten tot elkander gevlochten uit liefde een kind in ruimte en tijd gebracht en quantum gedoopt die alles ontspoort en niets doet zoals het hoort…

waar deeltjes botsen in het cyclotron ontstaan weer nieuwe energieën waarvan de massa’s om en om althans naar oordeel van de wijzen in deeltjes of golfjes verblijven zouden dan de golfjes in hun langgerekt verschijnen de snelheid van het licht iets overschrijden de snaartheorie gaat in dit spel heel hoge ogen gooien alleen…

"Mijn theorie is misschien wel omstreden, Maar hem wordt duizend euro toegestopt, Die aantoont dat mijn theorie niet klopt. Geheel naar eigen inzicht te besteden. Mijn credits zijn voor hem en bovendien Heeft hij nog meer dan ik het licht gezien.…

is het bescheiden, woord voor begrepen worden door zien de kringetjes van weters zoeken niet maar vissen spachtelpoetsen naar bewondering vergeten kristallen liggen verder dan een vijver met bomen broodkruimels van besef zegels scheuren leven woorden breken lichtvlekken in de stilte bij de detectiegrens is de ademhaling van zijn dwaling…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

tussenwindse dwalingen beschrijven slechts -wat is- binnen sprongen achteruit was altijd dat wat dromen wilde, puur hartstochtelijk geliefd en ooit nog mooier dan dat ene uur ik zie ze, koester ze en weet dat driemaal aangeklopt de toegang tot mijn hart betekent weerloos blijf ik buiten tot de lucht weer helder is…

geheel naar buiten toe gekeert Geluiden klonken anders, het getal Was niet meer logisch en de mijmerij Verlichtte elk bereik van het heelal De waarheid werd gewoon een schilderij Ik werd verdwaasd gewekt als nooit tevoor Door golven van genot, door dromerij En elke zekerheid was uit verband Ineens besefte ik de metafoor De slaap is dwaling…

Ze komen uit het niets en onbemerkt Onzichtbaarheid hebben ze onbeperkt Hun lichaam dringt door alle muren Maakt angstige en blijde uren Een uitnodiging slaan ze niet in de wind Subtiel en stil worden de ogen verblind De spiegel leert het ons het allermeest We zien dus niets, geen spoken en geen geest Zo overtuigd van inzicht en ons gezicht…

hier bevindt u zich zegt de pijl op het infobord aan de rand van het bos we kiezen voor de rode wandeling van 6 kilometer trekken een spoor voor mochten we verdwalen volgen nauwkeurig de markering en nemen de juiste afslag bij een viersprong... maar nog voor we goed en wel beseffen waar we nu zijn keren we terug op onze schreden…

Was het een vooruitgang of was het een dwaling? was het een triomf of was het waanzin? was het hoogmoed of wa het ketterij? was het een zegen of een vloek? Was het een gemis of een opluchting? was het vrijwillig of gedwongen? was het een offer of een aangestoken brand? was het opzet of een geval van onoplettendheid?…

Een streep van glas schuurt kraters in haar broze wang de schittering van een parel in het donkere hart is bang van allang gebroken zijn de schreeuw naar de hemel die slechts stilte vangt dwalingen naar ergens de haat in het huis van leugens dwingt te sterven achter deze ogen achter het licht de dood in het glas een roos van…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Stel nou dat je tegenliggers in je achteruitkijkspiegel kunt zien alsof alles dat je tegemoetkomt tegelijkertijd al is geweest maar bezig is om jou opnieuw te achterhalen en weer terug te komen als een lasso vanuit een zwart gat in oneindige herhaling geworpen door een cowboy die de tijd boekstaaft - een natuurkundige koeienjongen…

blootgelegd en barrevoets naakte dwaling over landerijen waar een kei botst, een stronk hinkt commando’s buigen letterlijk je hoofd vanaf hier stapel ik een rots op rozen breek ik hout uit bitter water vangt een vis de tol van zeven vruchten poppenkop naast scalpel papier, steen en schaar…

De mond verbiedt het spreken kostbaar licht het niet verdraagt de pijnboom waakt over de stam ontkiemen wordt geweigerd emoties strelen het gevaar dwaling zoekt de warme corpus hoogtepunten dag en nacht stroomt de hars het wilde kleven zaad verspilt op droge grond waar Onan’s scepter heerst.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

binnenkort verwacht Een dwaling doelloos aangedragen Daarna wordt dromerig nagedacht Na wat kamervragen Parmantig wordt er vergaloppeerd En gehamerd tot heel laat Een uitkomst schijnt gesuggereerd Totdat mijn wekker gaat Meetings ijlings opgeschort Een droom sust er van tussen In de tijd dat ik echt wakker word Sluipt uitsluitsel van…

Beter is wandelen door de hoge lucht daar weet je zeker dat je niet kunt gaan maar heel het mensdom zal versteld staan hoe rap van dwalingen je keert. ------------------------------ uit: 'Timiditeiten', 2003.…

Spreeuwen kwetteren dat het lente is de tuinmeubelen tevoorschijn gehaald en in de zon gaan zitten kijken naar de mieren die een autostrada aanleggen op ons terras Later, binnen, het strijklicht over de anemonen rose en paars gloeiend in de lenteavond ik dacht: God is een natuurkundige formule die het licht over de bloemen breken laat Nog…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

ik zie, ik zie jouw wereld en de donkere nachten eromheen je behoudt de schreeuw, de dwaling wanneer het tij tot sterven roept tot droogte eenmalig, mijn lippen bleek maar de zee sterft niet, mijn lief en ik zal teder zijn uit het licht langs je heen glijden, omlaag naar de duinen en het zingen ervan ik zal het water zijn…

levenslot; gewoon een speling in een ogenblik verveling van een achteloze God ieder lichaam wordt langzamerhand tot chemische fabriek waarin een kruimel stof kan leiden tot fatale stilstand van het mechaniek elke ademhaling voegt heel banaal een nieuwe regel toe aan het verhaal dat tenslotte blijkt te berusten op niet meer dan een dwaling…