408 resultaten.
de etser
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 70 de lange schaduw van een monnik
de schone was die buiten hangt
het dak vol gaten na de wervelstorm
verweerde muurtjes naast een
verlaten boerderij in de zon
sporen slechts van
menselijke aanwezigheid
kijk traag aandachtig naar
die verstilde langzame leegte…
verstilde schoonheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 82 een uil rust op
een knoestige tak
zijn vleugels
licht gespreid
laag aan de hemel
verlicht de maansikkel
het donkere tafereel
de wassende maan
en de kale tak
verhalen over het
einde van de herfst
de aankomst van de
winterkoning is nabij…
Avondschemer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 96 Gelijk een grijs geweven deken
valt de avondschemer naar benee
Zwarte boomtakken als haarvaten
vormen netwerken
die ook in ons lichaam terug te vinden zijn
Ganzen vliegen aan de horizon
op weg naar verre oorden
Al vloeit de inkt wat ongelijk
een beeldrijk oneffen patroon onstaat
en laat zo de hemel van marmer lijken
Deze ets zal worden verfraaid…
De gordijnen
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 373 Haar pennenstreken fluisteren
het smachten naar
de perfecte wereld in
haar ogen. Die door
slaapkamergordijnen worden
gevangen.…
De overgaaf
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 256 een pennenstreek
bekrachtigde de overgaaf die
bezetters krijgsgevangen maakte
juichende handen
streelden eindelijk
de spanning van jaren weg
kinderen speelden
in het puin dat ongeruimd
een eldorado was
na euforie kwam
inkeer en besef dat het land
een wederopbouw nodig had
in strakke lijnen
liep de maatschappij
weer stevig in…
Rollins
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 269 Ik hoor verdomd een muzikale ets van Escher:
ladders op en ladders af, niet van deze wereld.
Van het ene been op het andere:
calypso, blues, een polonaise van een eeuw.
De sax, de baard, de ogen stralen.
De colosale man staat eenzaam in het witte licht.…
puinkegels
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 81 puinkegels van ontgoocheling
etsen lijnen in de wanhoop
van het desolate braakland
tussen de oevers van de horizon
merktekens
op de weg
van nergens naar nergens
in elk brandpunt
doen bundels divergente banen
een poging parallel te blijven
en zelfs te snijden
maar elk kruispunt vormt
een nieuwe puinhoop
alleen het nulpunt op oneindig…
het Wad
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 696 kom, droom je in mijn zee
mijn Wad mijn water - mijn idee
de zucht waar eeuwen zijn neergestreken
een blauwe lucht met wolken
als pennenstreken
een vlucht van meeuwen en ganzen
kleine witte golfjes – en als je goed
kijkt dan lijkt het alsof ze dansen
op het schimmenspel van avondrood
en morgenstond
het Wad hoeft geen octrooi
er is geen…
Ja, nu Ari-schemer
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 111 Later zal deze stemming-ets
met hagelwit passe-partout,
in een glimmend-gouden lijst
ons grijs en mauve in de ogen kijken...…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
Het behouden huis (2)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 125 zij liepen de muziek achterna
die hen bracht naar het strijdtoneel
al werd er niet gestreden
maar er werd poëzie gevierd
het behouden huis de leidraad
welke op velerlei manieren
de passie had aangewakkerd
evenals het opgestookte vuur
één voor één namen ze de vloer
en lazen hun pennenstreken voor
over liefde, intens gemis
zandkastelen…
gom mijn barsten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 381 Mijn toren kucht langzaam brokkels uit
en de ruiten worden als vaders ogen troebel
ik verlang naar de zachte aanraking
die het gif stilletjes opzuigt en uitspuwt
uw lach en uw ogen gommen de barsten
van onze tekening die nu nog een ets is
maar weldra zal krioelen van de kleuren
aan mijn voet steken bloemen het hoofd op
onder uw vruchtbare…
Is niet meer
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 168 'Laat niet over je lopen'
sarren de verwonde wolken
Dwingen kleuren op
aan het zeezieke meer
etsen hun schaduw in de ondiepte
Het licht dicht geen leed
het scheurt en sleurt
het blauw in smalle gele repen
vurig en angstig
naar het verdronken onderwaterhuis
Tussen tijden en dijken gevangen
rolt het water over mijn sokkel
met branie…
Lieve gazelle
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Schrijf me, maak me blij
wees een engel, jij
zet je liefdespijn
liever niet opzij
Onze liefde blijft
wij zijn één en vrij
onderga het, dan
gaat ze nooit voorbij
Altijd weer zul jij
Zywa zijn voor mij…
Pointillistische barok
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 276 Pastelstippels regenen
overvloedig
chaos van inspiratie
verwekt actie
op doek
Eén voor
één met duizend tegelijk
vegen spatten
met ’n nostalgische pennenstreek
een verslagen parasol
de zwalpende beek in
Dames speculazen ogen besterven ‘t
wak accessoire smelt
voor opgehaalde neuzen
van neerbuigende elite
Afgestorven traan treurt…
Herfstpad
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 164 Waar witte wol
op blauwe velden weidde
zeilde door zachte bries
gekleed met gouden tressen
en vlammende zomen
boven rood en gele ets
hier en daar zilveren aderen
omzoomd met wuivende halm
langs rimpelend glazen vlak
doorkruist met banen goud
loop ik huiswaarts
over klimmend pad
met eindigend leven
dat voor toekomst borg staat
als…
to be or not to be redelijkerwijs
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 222 Wat is het dat mij
in de schoot geworpen wordt
meer dan men redelijkerwijs
van een man verwachten kan
het is als het velijn dat me
van het vlees getrokken wordt
nog voor ik slachtrijp ben
en dat in ogenschouw neemt
en soms ben ik een schaap
in wolvenvacht doend alsof ik
een wolf in schapenvacht ben
ondertussen aanstalten makend
te…
Vandaag
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 128 door te gaan
waar hij is stil gebleven
maar sinds 13.15, ook vandaag
dus exact een uur later
vatte ik mij bij de kraag
sindsdien kan ik weer schrijven
anders dan voorheen
het kon ook niet
het zelfde blijven
mijn pen was machteloos
geworden
iedere aanzet
was slap
woorden als
pap en smakeloos
maar nu
nu is er een volle zin
met iedere pennenstreek…
Goudvink
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 619 Haar vleugels zwegen
terwijl zij de vlucht
naar vrijheid proefde
werd het zweven haar
haast onmogelijk gemaakt
vlinderend van kleur
naar kleur penseelde
zij reeds gevlogen
dagen in haar zelf
gekozen eenzaamheid
ver voorbij de laatste
ets pende zij haar weg
terug knipoogde bekoorlijk
naar de regenboog die
kleurrijk haar toekomst…
Zaaien
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 275 Langzaam loopt de dag leeg
op de vage grens tussen vloeibaar
en de zoom van het begaanbare
nog eenmaal vul ik mijn hoofd
met het jongste van de schemering
De schakeringen van de hemel
etsen markeringen in mijn hart
een schaduw verdrinkt in duisternis
de ongepolijste ijle waterdampen
hangen stil in stervend blauw
Het slapende water raakt…
Goya etst de hertogin van Alva met een negerkind
gedicht
3.0 met 8 stemmen 3.414 Lang had hij naar dat hart gedongen,
Francisco van de Spaanse school,
Penseel en handen uitgewrongen, -
Nu is hij in een ets verdoold.…
Flatscreen
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 597 Klanken op de rand
van waken en slapen
werden in één pennenstreek
tot een vers geschapen.
In één haal de toon gezet.
Nu
kadert mijn flatscreen
een steeds veranderend schilderij
van wisselende zinnen.
Lang, kort
weer afgebroken
en opnieuw beginnen.
Waar is het eind?…
danste tussen de blikken
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 885 je sms-te plezier
schreef files naar hier
ik wilde je horen maar
het geluid ging verloren
in verlangen naar jou
je proefde de sfeer
smaakte het spel met
het rood van je lippen
danste tussen de blikken
het decor voor je lijf
de sporen staan haaks
op de weg die we gingen
handen en kussen voorbij
geen afscheid van jou, mijn
woorden etsen…
de dood
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 1.659 ik zie je nog een biertje drinken,
als een ets op mijn netvlies
en die glimlach als een vrouw je aankeek.
maar nu waait een koude wind langs mijn rug,
als ik je naam zie.
het zit onder het stof en wat planten.
was je maar hier,
dan vertelde ik je over mijn dromen.
maar nu lig je hier tussen de vele stenen.…
Werkwoorden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 139 zweven
- jargon voor vastgelopen dichters -
maar woorden waar aan gewerkt
moet worden
hakken, breken en priemen
dwars door weke harten en loze gedachten
bloed moet stromen
rijkelijk vloeien soms
schrijven is krassen
botten kraken en in vlees snijden
rake woorden vinden
die striemen en schrijnen
als open wonden
ijskoude insnijdingen etsen…
vincent
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 171 Het is het doek dat jij schildert,
in jonggeboren kleuren
contouren die vervagen
in een vroege avondstilte
pasteltinten op rimpelloos linnen
woorden als beelden op het doek
van zonnebloem of korenveld
zo vreemd levensecht
het is het doek dat
stabiel een ondergrond biedt
een knop in wording
in simpelweg een pennenstreek
leg wolken…
Laatste quote?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 50 hun begrenzing
buiten de
dictionaire en de
taalgrens om,
een eigen punt te
maken als inktmop
voor hij werd gemorst
inkt gedoopt in korsten brood
de kruimels waarmee het
spoor van licht verduisterd
waaraan de papegaaien zijn verwend
wat de ruimte van het woord van
de toegeschreven tijd verlengd
tussen twee oogopslagen
en pennenstreken…
Het doodsbed
gedicht
2.0 met 153 stemmen 49.795 Wie hangt
haar op, de ets die ik van haar bewaren moet,
het vergezicht dat stolt op haar huid, de
schreeuw die uitrolt op mijn hand? Zij zwijgt,
zij weigert elk geluid. In haar is alles uit.
----------------------------------------
uit: 'Het Zwijghout', 2000.…
Weerspiegeling van de nacht
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 199 Het optekenen van nieuwe "slechte" herinneringen etsen rimpels in mijn huid.
Geven mijn uiterlijk een valse uitstraling van een krachtig karakter.
Getuige iemand die zonder vrees en twijfel schaamteloos door het leven walst.
Net als een ieder ander "zonder geheimen"…
Voor het leven getekend
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.105 triomfantelijk op het middelpunt van mijn kwetsen
prijkt een engeltje met een fijnbesnaard instrument
die prikkelende tonen over mijn rug laat lopen
achter de gesloten luiken van mijn ogen
doorblader ik de beelden voorheen onbekend
die ik voor altijd op mijn leden heb laten etsen
zoals ze zich trillend over mij verdeelde
tot de krassen in…