696 resultaten.
orkaanoog
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 614 Aan de rand van het beroofde land
In het kloppend hart van het oosten
Verwart men ‘samen’ met ‘beramen’:
het oliedomme spel, de bommenruil
De olijfberg geurt naar ontbinding.
Regen is een verkwikkend geschenk
De aardkorst wordt een klad van lijkafdrukken.
Waar ligt elders?
Zij verkiezen rood en schroot.
Grijs is geen kleur maar een verzinsel…
Ademnood
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 807 Jouw okselgeur is een vlucht uit de duisternis
wegdrijven naar een wonderwolk
Modder en zand van de zolen schudden.
De donder slaat weerhaken in ons,
wij horen elfjes giechelen.
De nacht ritselt
maanstralen raken de riethalmen.
Krekels sussen ons en we strelen,
bevelen elke kus met een vingerknip.
Duiken in de vinnig vervoering...een…
Wensdroom
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 4.338 Hier stond mijn krakend bed
Ik fluister terwijl ik de klimplanten toon
in het park waar de zwanen zwijgen
en het naar jonge lente ruikt, zoals toen.
Wat is het meeste dat ik wens?
Een dame met de handen in de heupen
die me met zijdelingse blik doorboort
Een gestolde pop worden.
Of de smaak van meer nog...
de valse gewoonte te overdrijven…
Schooljongen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.916 Met 1 munt in de borstzak.
De gekartelde randen schuiven langs de naad.
kiem van een wenkend fortuin:
een hangbuikspaarvarken.
"Lange Wapper!"
Hij blaast zijn spotnaam weg, een pluisje op de lippen.
De hemel hangt door van afgrijselijk grijs
en de jeuk vervliegt, de lachstorm dooft.
Ogenblikken gevangen in een bel
ergens over de…
vuurgordel
gedicht
3.0 met 284 stemmen 32.454 Sterren en strepen naderen Bagdad,
Woestijnrupsen met ronkende tred.
Een stad werpt de gordel af,
waar gore wapens zouden wachten op een vonk
die de menigte wegblaast.
Paddestoelwolk
De kogel boort door de slagader van de hoofdstad.
Nieuwsjagers gissen naar de val,
de diepte van het bloedbad.
De opmars jaagt de koersen naar smeltende…
Bezwering
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.205 Voor mij rijzen de vestingmuren
de gevaarlijke spieren van vader
Binnen is de lucht droog en heilig.
Mijn geploeter begint pas.
De blaren op mijn edel gat leren dat
sterven volgt op streven.
Toch wordt het een gemoedelijk verblijf
onder de nok, boven de wijnkelder
tussen wanden die nagloeien van ons rumoer,
de feestlust van de jonge jaren…
luchtbel
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 1.957 Dofgrijze dagen verzwaren mij,
dalen naar mijn wintertenen.
Ze slaan haken in mijn hersens,
lillende lobben die de leegte ruimte geven.
Ik hurk in het zand voor de nevelzee,
rotsen klieven de branding.
Traag verkruimelt het wolkendek
Tranen slijpen mijn wangen,
Een kale ruïne in de schedel geplant.
Vellen vallen van het lichaam.
De planeet…
spoorloos
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 1.589 Je ging met slepende zolen,
wadend door moerassluiers.
Een schim van vervlogen weelde word ik.
De deurklink knarst in de buikholte,
waar de vleermuizen in hun winterslaap hangen.
Vroeger voelde ik ze fladderen.
Je twijfelt aan het eerste kruispunt tussen vloek en groet.
'Genoeg' is het inwendig bevel,
mantra die ik herhaal tot mijn wangen…
Harsgeur
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.199 Mezen tjilpen nog tussen sprokkelhout
en glippen de klokketoren binnen.
Je bent voor een ander licht gezwicht.
We verbijten tranen, onze klieren weigeren.
Engelen zaten op een wolk naast jouw bed.
en wenkten je naar een hemel van hars.
Misschien kerfde ik te vaak in de bast.
Ik geloof het vandaag. Morgen een vraag.
Je verdampt en valt samen…
Vergane weelde
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 893 Mijn huid is strak gebleven,
een rekbaar vlies
maar het geheugen drijft haar zin door.
Krampachtig speel ik nog onder haar rok
In het begin was zij een sidderend standbeeld,
de laatste storm die mij omhelsde
met tentakels van tropenwind.
Een matroos in het kraaienest
kon niet zwijgen over haar wijkende lippen
met zijn zwijmelziek gezang…
Dieper
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.072 Onder de zeespiegel ligt het wiegend graf.
Er hopen zich knoken op:
de schedel van een waaghals
het bekken van een wees
de wervels van een wegpiraat.
Boven de wolkensluiers
In het trillend blauw
Hoor ik de ijzervogel naderen
landend met klapwielen
een mensenlading in de buik.
Geen schram
Geen geknakte vleugel
Geen brandend wrak
Geen…
Achteraf
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.416 Bloed verloor en gaf ik,
ons 'Rode Kruis' dat we jolig droegen.
Je liet me speuren naar jouw raadsel.
Je schonk me een glimlach en mijn brein verwaaide.
In de waan dat ik jouw zwijgen begreep,
Viel ik dieper dan mijn schaduw,
Ergens waar de mollen wroeten
In de gitzwarte gangen.
Waarom moet het moeilijk?
Wou je dan de tijd strikken…
Onderdaan
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 944 Wat ooit papavers en madelieven waren
aangetast door een stortbui
Schuimkoppen in een rauwe, blauwe vlakte.
Versnippering van weefsel.
Morgen en dan pas overmorgen:
Bedolven onder ontredderde gebaren.
Nodeloos zwelgen in het zweet
Dat mijn rug laat rillen.
Het antwoord weigeren
Tot het bijt in mijn geheugen.…
bibberkoorts
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.094 De vrieskou van haar lippen
De lentebries die ritselt in de buik
Haar ogen dwalen in de schemering
De zon heeft me luidkeels bestolen.
In haar bloed dreven ijsblokjes
(“Bloody Mary”)
Wrok nestelt zich en gloeit en wacht
Zij wordt volslagen knetter
Nu ze haar vijand ontwijkt.
De vrieskou van de stem
Vuurwolkjes in de vuist.
Ah tergende klok…
Kale muren
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 965 Een lege kamer
We liggen verdwaasd, verbaasd te luisteren
naar de liederen van de ekster.
De vrieslucht in onze ogen
Die niets meer vinden in de ander.
Ons pril verleden is een doolhof
Van wisselende beloftes
Van pijnscheuten en samen reiken naar
de vollere nacht.
Elk vooruitzicht begraven we in de tuin
Met het geduld van een opperhoofd…
Kanaal
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 708 Gerimpeld water in de kanaalgeul.
Een vlies van pollen, rotte bladeren
De wijnfles dobbert langs de kademuur.
Dol ben ik op het stille water,
de diepte die je vermoedt
de plons als je een kassei over de reling gooit.
Ik wil duiken in haar duisternis, de bodem strelen
een minuut de adem ophouden
en dan drogen in de hoogtezon.
Een bries sluipt…
goden of demonen?
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 838 Terwijl wij naar Hen oprukken
Zij die ons in het nauw drijven en verlamming eisen.
Ze overtuigen, zuigen aan de overmoed.
We vrezen voor het zuur vergaard bezit.
Ze schrappen ons geprevel,
happen in onze tamme gebeden.
In een zaal of onder het gewelf...
Wij blijven grijze krijgers.
Ze wagen het ons te dwingen
te luisteren naar de mokerslagen…
Meisje
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 896 Na school luidt ze de klokken van de avond.
Vederlicht vlees, soepele benen.
Leest het geluk van de schorpioen in 'Elle'.
Alles wat volgt O
Marineblauwe parel
Ontwakende schoot
Giftig teken
In een knip schoof ze uit de vruchtenzee,
rijk aan diepte en gesis.
Blije kreetjes galmen in het hoofd.
Het brandt onder mijn navel.
Avond na…
laatste avondmaal
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.058 Je liet de strelingen tot jou komen
zoals de kinderen in de bijbel
joelend in zijn open armen vielen.
Jouw boodschap was minder blij.
Mijn maanziek gejank
kon jouw oor niet meer vinden
Ik gooide die bloederige spons weg
Die zoog aan de ribben
(Tralies voor de blubber binnenin)
En zocht de koudste steen.
Samen wandelend naar nergens
Knijp…
Zeemeermin
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 929 Ze verrees uit de blauwe baai
zoutschilfers aan de staartvin
belaagd door de tijgerhaai
die haar wonden ruikt.
Het zilver van schubben
een kiezelstrand
Haar handen krullen krols.
Zie ze lonken naar de stad die gevels koestert
waar de koningszoon schuilt in een nis
klaar voor een beet in een haak.
We gluren gretig naar de wenken
Vergeten…
Gesneuveld
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 1.165 De klamme kilte van haar manen
Zandkorrels in mijn aders.
Het verlangen wacht in de kelder
Waar de muffe lucht drijft
En niets meer belooft
Dat is veel minder dan heel weinig.
De gore tongen van de nijd
doorboren het trommelvlies.
Zij stamelt naar de bondgenoot
Mager en lager dan ooit.
De schrille stem van het verraad
Die bloedt in mijn…
Kiem
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 5.364 Hier weiger je de ranzige rotzooi,
In de schaduw van een schoot
waar het zaad wemelt en vecht voor Later
Voel je de geduldige pomp?
Ze vertakt zich tot in de verste punten.
Prop je vingers in de oren
en hoor de diepe sapstroom.
Ze voedt spieren die zich spannen
wanneer ik jou optil of springlevend vil
omdat je smaakt naar hinde in mei.
Nu…
Het Beloofde Land
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 2.716 Geroezemoes in schemerige gangen.
Gasten wandelen binnen in pofbroeken.
De avond gloort en bloost. Dat belooft.
We zullen de feestroes vangen
ergens in de sappen van het ijle hoofd.
Op het parket wacht de rechte ober
wanneer een straal de tekens leest,
gitaargeweld en trompetstoten.
Hij boekte een trip voor oktober
naar het beloofde land,…
luister
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 822 Tussen distels en varens draven de volbloeden.
Hun dooraderde halzen
Hun glimmende flanken
Kunnen wij in hen een voorteken vermoeden
dat de liezen jeuken van verveling?
De hoeren zwaaien hun vlezige heupen
Trippelpasjes
De zedige juf dwingt mij in de hoek
en de tralies trillen
De biecht en het brood willen mij zuiveren
maar het lichaam zingt…
Niets
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 891 De twijgen in het slijk verteren.
Een hemel van kristal en het rimpelloze water.
Zacht rust de aarde
waar nooit het graan vergaan zal.
Dan nader ik de kaars
als een verdwaalde vlieg.
Soms duik ik in de verlaten kelders.
Als voor de ratten strooien ze er hun aas
Maar ik ontwijk de val.
Buiten verstrooiing zoeken.
Soms struikelt hier een…
BLIJDE VERWACHTING
netgedicht
2.0 met 61 stemmen 9.000 De verwachting wordt bruisende ochtend,
drijvend in stuifmeel en feromonen.
Voorbij de boomtoppen die in de verte vervagen
huppelt het lam in een wollige mantel.
In het woud zwijgen de dieren verraderlijk.
Binnen de grenzen van haar rijpe woede
schat ik de verdoken snauw.
We geloven nog in bewondering:
Kijk hoe de walvis pronkt met zijn…
Paradijs
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 640 De dikke duisternis wiegt me
Voorbij de mist, de menigte, een stemmenvloed.
Straks kies ik wat ruimer sop,
de deining van de stilte
waar ik struikel over oud speelgoed.
Jeugd... de deugd waarin ik klauwen drijf
De prachtprooi die me nooit verliet
me ooit verwondde.
Zoals de zebra die de adem van de leeuwin hoort
Haar…
Dochter
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 2.084 Een zomeravond en wij naakt tot aan de gordel.
Het huis nog hoogzwanger van een slopende warmte.
Het zicht op de stroom en haar loom gefluister.
Een zilvermeeuw glijdt naar de monding
waar ze nipt van een waterrimpel.
Populieren werpen hun schaduw naar de overkant.
Ik draag mijn dochter naar haar nest.
Zij kriebelt het oor met binnensmonds…
cobra
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 569 Door een gapende muil schoof een flard
een dij van de gazelle.
Ze kwam zich laven aan de poel
slinkend in de ongenadige hoogtezon,
krioelend van krokodillen.
Zo stel ik me gevaar voor
kiezen tussen dorst en dood
in een onbewaakt moment.
Of als de cobra die door het rijstveld sluipt
een drassig paradijs voor ratten
en ons lemen huis vindt…
Schiereiland
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.187 Het vertrek verrast me in een oogwenk
Ergens in de lente wanneer de dag twijfelt
tussen ontwaken en de sluimer van paarse wolken.
Ergens waar de zigeunerkoningin vlucht in haar paleis,
bedwelmd door de zeelucht.
Geplunderd door de kalme piraat.
Achteraf meet ik mijn maskerschade op.
Ik hijs een zeil en de wind schokt in de armen,
Wuif,…