Alle inzendingen over verstoppen

Veelkleurig grijs in wolkenluchten Waartegen meeuwen, zwaluwstaarten Verhalende van buigeruchten Trachtende schuilen aan te kaarten Ik voel ze al de eerste droppen Het stort binnen de kortste keren Ook ik ga me ervoor verstoppen De vogels veren, mensen- kleren Het najaar is nog niet geboren Augustus is acht maanden zwanger September…

Waar de bosbodem is ondermijnd Gewroet werd er als een bulldozer Door hen wordt de bodem brozer Je bent een graag geziene Op wroetplekken mag nieuw bos ontkiemen Grassen zijn een lekkernij Voor beukennootjes kwijl jij Jouw streepjes in pyamapak Lekker wroetend op het gemak Deksels slim in het verstoppen Menig jager weet jij te foppen…

De olijfboom gespleten door ervaringen zware stormen en meedogenloze zon en kinderachtig zou je denken daar kan ik voor het onweer schuilen maar in die ene wonde niet zichzelf voor zichzelf verstoppen, mijn vader.…

Het is niet goed het te verbergen, te verstoppen, te verzwijgen. Alles wat je doet heeft gevolgen, dat begrijp je toch wel? Moeilijk is het niet? Om alles goed te doen, zoals het hoort, niet opvallend en ongestoord. Zou het moeilijk zijn? Geen vrienden om je heen? Helemaal alleen? Uiteindelijk ga je toch. Je kwam alleen, je gaat alleen.…

Vloeibaar in trage tred stromend, uitmondend in stroomdal, is de levensloop zoals vertakkingen van struik en boom getopt met bloesems die in lentetijd ontluiken en in druppels van tederheid traag over je wang glijden verstoppend de blos van verlegenheid.…

de zomer heeft zich ingepakt berust in een verlatenheid herfst brengt me heimwee een stille weemoed terwijl de wind toch zo vol van leven over de aarde raast menig blaadje omhoog blaast en ik zie hoe een kind dansend haar weg vindt zich verbaast over de vruchten die de bomen verlaten hoe handjes graaien, pakken verstoppen in jaszakken…

Als een larve sluip ik door het januarilicht de klok van maangoud kruipt langs de ramen hel verlicht wordt de cocon van mijn winterslaap waarin de liefde zich langzaam kan verstoppen Ik schuur en stamp tegen een rupsenhuid van ijzer het lichaam door de seizoenen vastgesnoerd waarin de ziel zich ongestoord kan verpoppen ik blijf een wezen…

Laat mij weten als ze komen in hun heel lange witte jassen en ik dan mede word genomen om voortaan op mij te passen Laat mij weten als ze naderen met de dwangbuis in hun hand als ze stappen door de bladeren naar ’t gesticht waar ik beland Laat mij weten als ze kloppen op de deuren van ’t alleen zijn dan kan ik mij nog verstoppen in het…

We vluchten voor het leven, verstoppen ons voor pijn. Maar als de zon weer opkomt, zachte stralen op ons schijnt. Dan stoppen we met schuilen, komen moeizaam overeind. De droom is afgelopen, dit was voor korte tijd. De week is weer begonnen, dat is de werkelijkheid..........…

bizongras in de fles zweefde als een zeepaardje dat ik na het tellen tot honderd ging zoeken, de laatste tree miste in het donkere trappenhuis dat de telefoonkaart vergeten in de abri langs de weg bleef steken dat in de hal van het vliegveld de lucht plots massief werd toen ik tegen een glazen wand op liep Ja, het is reuze leuk om je te verstoppen…

In de krant leest zij dat het over is er staan her en der wat omgevallen letters net of het er niet meer toe doet zo eventjes tussen leven en dood nogmaals proeft ze het zoete sap van perziken ruikt de geur van zonnebrand voelt weer de korreltjes tussen toch gesloten vingers die langzaam schelpen proberen te verstoppen terwijl…

mijn wangen laten zich verzorgen door een blauwfrisse wind jong ben ik deze morgen oud voel ik mij als kind mijn handen laten zich verstoppen in een grauwgrijze broek stap binnen zonder kloppen sta buiten in een vloek mijn oren laten zich bedriegen door zijn rauwdroge lach ben ik in staat te liegen dat hij mij nooit echt zag?…

in de greep van het web dat onopgemerkt om hem heen was gegroeid of toch lagen patronen al langer vast zelfs alledaagse sleur was een onderdeel van zijn bestaan toch knaagde er een vurige passie die al langer onbeantwoord bleef het verstoppen in dozen waarvan deksels niet altijd even goed pasten bleven gevoelens hem telkens weer…

bewegen lachen beheerst verdriet zonder tranen voelen geleerd spraken gedachten angst schreeuwde fel speelde het spel met valse emoties maakte bestaan tot een hel bogen applaus zwaaiden bloemrijk naar juichend publiek het gordijn sloot de tijd toen de plooien zich vouwden de spiegel zei nee tegen spelers die trachten hun spel te verstoppen…

laten we maar geen lawaai maken papa heeft het druk gehad en kan zomaar uit z’n humeur raken laten we ons maar even niet bekennen in wegen of velden dan hoeft mama zich over ons niet op te winden niet te schelden dan hebben wij het niet gedaan en wie weet kan het dan iets beter tussen papa en mama gaan laten we stil zijn ons een beetje verstoppen…

De paashaas, die aan 't werk is, heeft 't druk: hij moet haast overal een ei verstoppen. Nu komen twee kalkoenen op de proppen. Ze schrikken zich daarbij een ongeluk. De haas gaat door en hoort er eentje zeggen: 'Je hebt een opdracht die de pan uit rijst: het is ondierlijk, wat men van je eist!…

ijzig glas vlak van belichte momenten groteske manipulator van spiegelende illusie mijn ego ontbeert u om mooier te worden mijn tanden staan in rij om glanzend te worden tandpasta resten verstoppen zich mijn haar vraagt om scheiding mijn gelaat lacht naar u om mooier te lijken mijn denken loopt u voorbij maar de weerspiegeling lokt…

Nu hoor ik mijn hart opeens weer kloppen komt dat ik nu vanuit mijn hart met U praat eigenlijk weet ik dat U mij nooit verlaat als mens kan ik mij nooit voor U verstoppen. God, ik voel nu de vrede in mijn hart want u bent nooit bij mij weggegaan zelf heb ik een verkeerde keuze gedaan en verdronk gewoon in mijn eigen smart.…

bliksemschichten Stapelwolken aan de horizon Witomrand verlichten Hemels, stil inferno Woest in de lucht verscheurd Mijn hart diep getroffen Mijn gezicht grimmig wit blauw Door flitsen ingekleurd In dreigende kalmte Levert Thor zijn gevecht Nog kan ik zijn donder niet horen Zij gaat met mijn stille schreeuw In gapende verten verloren Verstoppen…

En zich verstoppen achter het grauwe wolkendek en zich verkoelen aan de regen? Je bent er immers niet. Ik hoor de klokken luiden in het dorp. Ik hoor mijn hart slaan, met elke slag Ben je verder weg. Ben je er niet.…

De paashaas, die aan 't werk is, heeft 't druk: hij moet haast overal een ei verstoppen. Nu komen twee kalkoenen op de proppen. Ze schrikken zich daarbij een ongeluk. De haas gaat door en hoort er eentje zeggen: 'Je hebt een opdracht die de pan uit rijst: het is ondierlijk, wat men van je eist!…

Het is onmogelijk mij te verstoppen, nog langer de luwte te kiezen zonder aan geborgenheid te verliezen achter het hart dat zich warm ontvouwt, de achternamiddag vult zich,, volledig aan de opstanding van marmeren pilaren om het geluk, de bekoring te kunnen dragen van alle beelden in jouw oogopslag, het geloof gebleven, doet alles veranderen…

De paashaas, die aan 't werk is, heeft 't druk: hij moet haast overal een ei verstoppen. Nu komen twee kalkoenen op de proppen. Ze schrikken zich daarbij een ongeluk. De haas gaat door en hoort er eentje zeggen: 'Je hebt een opdracht die de pan uit rijst: het is ondierlijk, wat men van je eist!…

Ik sta naast je de blik verneveld door de innemendheid van een vreugdetraan mijn hart razendsnel ingesponnen als een prooi om nooit meer los te komen ik bid een wonder dwing geluk wil schreeuwen en mezelf tonen de tijd in glazig blauw verstoppen wakker worden en niet langer dromen dan wordt de afstand groter lichtvoetig van…

Verstoppingen op het werk uitval en zuurstoftekort afval in het bloed Dus richt de directie zich op de toekomst en sluit ze deuren en ramen tegen muggen en motten Bypasses en bittere pillen helpen niet, dus nog maar een reorganisatie We vergaderen, horen elkaar kakelen, we kwaken onze kwaken rekken tijd en hopen en vieren…

Mijn liefde voor jou kan ik niet verstoppen, dat is niet iets wat je zomaar kan opkroppen.…

Niet langer veilig voor mezelf of voor de ogen van de anderen was ik zo onomkeerbaar aan het veranderen dat ik mezelf het liefst verstoppen zou. Geen kind, maar ook nog lang geen vrouw was ik; een klein en mager ding waar jongens niet om gaven. Alleen de slomen en de braven, maar die waren mij te min.…

Hiep hiep hoera, hij kwam voorbij, en hij las me echt waar, maar was niet blij, of ik trof hem terwijl ie hoofdpijn had, geen paracetamol voorhanden had, maar wat ie wel kon, liet ie aan ons en mij met volle glorie zien, hij deed ’t niet daar, maar deed het hier: verstoppend achter de aflopende vier.…

Maar nu haar aderen met kalk verstoppen kan ik dat maximaal een uur verkroppen.…

De wereld wordt zwart Mijn wereld Ik kijk om me heen Er is nooit een plaats om me te verstoppen Ik ben alleen Mijn benen worden zwaar ik verschrompel Hij is er al Er is geen kans meer Hij vangt me weer Het dondert.…