Alle inzendingen over warme dagen

Puffend in de zon Stralen blijven warm en zacht Smelt ik van geluk…

Zie jou warm en zacht Zo lief in het zonlicht staan Wil je zo graag omarmen Heb het niet gedaan Wel in mijn gedachten Gevoeld, gestreeld, omarmd Zo werden wij toch samen Door de zon verwarmd!…

Warm water als zacht dons Praat je over later kring in het water plons de religie zeikt over de enige waarheid die niet rijmt klaarover breng mij Veilig nergens heen…

Er zijn mensen op deze wereld, die een hart behouden dat overloopt van warmte en goedheid om elk ander mens te leren vertrouwen op kracht en waarheid alles weloverwogen tot in eeuwigheid.…

ik huis er, onder boom en blad elke stam vertelt me dat verhaal van mooi en goed daar verder wonen paarden en er woont wat vee tussen het tijdstip van een koude wee en eindigen in niet veel anders dan de smaak van ergens aarden voor mijn deur een tafel, ondersteund door het gevoel van elke stoel waarin gastvrij geleund het kussen…

in mijn wintertuin slechts een roodborst, oude vorst en ik sta bevroren op mijn plek de vogel zoekt tussen de sneeuw zijn snavel witter, als hij kruimels eet en vet, hij danst op randen van versteende potten de vleugels vluchtig en zijn borst geeft licht ik sta bevroren warm mijn tepels met mijn linkerhand de ander houdt het vast…

Het is warm. Echt warm. De hemel straalt, en laat ons einders verder leven. Vrij.. Vrij om grond en lucht te proeven. Vrij om leven pril te zien ontstaan, te gaan met wind en ziel.. Te zien hoe vlinders vliegen, waar voor hier geen bom nog viel. - Het is warm. Zo warm, van binnen. Waar geen kogels gingen.…

Waar is gevoel dat hem verlaten heeft hij kent geen tederheid bij dag of nacht wellicht is er geen mens die op hem wacht zelfs geen sterveling die hem liefde geeft?…

ik denk aan die deur telkens dezelfde deur en aan jouw hand die koele stilte over drempels draagt in elk nalatend sterfgebaar ik kijk naar je oordeel en de tien geboden je ontneemt mijn blik en bewaart de wind beseft niet dat de tocht, ook doorheen het venster, mijn borst omklemt en dat die deur door vloed bezwijkt…

de maan sterft bleek ik noem vandaag gewoon Dag voor mij alleen…

En door 't gaatje van een naald gekropen zijn, daar schreven we over aan onze dierbaren meer malen per dag - en zo gingen de dagen om. Klagend bonsden klokken, heen en weer, als de bommen, obussen en shrapnells vielen dan wilde je wel buigend nadenkend knielen. Want alles kwam, en alles moest verdwijnen.…

Dagen, vlieden, maanden, vliegen hoe harder 't waait hoe sneller we aan 't eind van 't jaar zijn... Dagen vlieden het zal geschieden.…

Het was me wel de dag zeg, eerst zat ik met een ei toen lag mijn schip op ramkoers en kreeg het averij. Mijn jongste dochter smeekte nog loop niet in zeven sloten daar is nog nooit een sterveling een ons mee opgeschoten. Nu lepelt zij haar soep leeg en luister mee naar Bach.…

De thee op bed is letterlijk gelukt Daarna een luchtje, net als vorig jaar Een tekening, de oude hangt nog daar En dan naar zee, kom kinders, ingerukt De file was, net als vandaag, heel lang Alleen nu is het leuker, ben ik bang…

in dat heerlijk warme bed van mij…

In het venster teken ik jouw gezicht en mijn warme adem smelt de lijnen in de ijsbloemen van de laatste dagen die bevroren nog trager verglijden stil en afwezig probeer ik een hartje te ademen in de richting van de zon die haar warmte afstraalt op mijn gedachten, ik lach even richting jij en een klein wolkje neemt mij heel zachtjes mee…

De deur naar de toekomst staat op een kier, verveloos knipoogt zij mij spontaan een warm welkom toe en ik antwoord met een lach ik pak een van mijn sleutels en open de laatste deur, aan het eind van een hele lange, maar oh zo verdrietige gang Ik ga de trap op naar boven, de vele treden kennen even zovele verhalen, die in de loop…

Bevriezende gedachten volgen mij stil en straffend als ik vlucht zonder strijd en verlies wat ik wilde beschermen met warme herinneringen die de genadige slaap mij gunde toen ik nog jouw warme droom kon zijn.…

Je mooie handen Die in je om mijn handen klemt Je mooie warme armen Die je om me heen slaat als het koud wordt Je mooie lippen Die mijn lippen warm houden Je mooie warme stem Die dingen in mijn oor fluistert Je mooie ogen Die mij aanstaren, als ik iets zeg Je mooie jij Die mij altijd warm zou blijven houden...…

warme lucht ontvlucht de staart van de stofzuiger ficusblaadjesdans…

Een zielsbeminde, een onbeperkte schoonheid, een warme liefde.…

naar een mooie warme horizon waar onze liefde ooit begon.....…

mijn dochter heeft een tatoeage heel dierbaar, goed voor de fotoreportage het is de handtekening van haar vader hij was haar levensslagader 10 jaar geleden is hij overleden een mooie herinnering aan een warm verleden…

de tijd om je te laten zien hoe mooi je bent, net als in mijn dromen Ik heb gedroomd, dat je een meisje was maar als je een jongetje bent is dat even goed want gezondheid is het belangrijkste met een lieve, ondeugende snoet Ik ga het zien ik wil het beleven mijn 2e kleinkind ik zal in hogere sferen zweven Vooralsnog ben je al vier dagen…

De dame fietst door, roept nog: een mooie dag ik rijd door de weilanden en al wat ik zag waren koeien, eenden, paarden en zwanen, ook de ooievaars met jong mocht ik ervaren, het was nog steeds koud!…

De houtkachel snort ons behaaglijk warm, buiten voelt het koud en guur. Het is de Mistral die waait uit het noorden, met een belofte van vorst en sneeuw. Na een veel te hete zomer wordt dit wellicht een koude winter, misschien de koudste van deze eeuw. Het stadse van nu is hier nog niet doorgedrongen.…

Ik lig in je armen Om je hart te verwarmen En denk in het vooruitzicht Aan een droom in het licht We lopen hand in hand Op een warm zomerstrand En over een hert in het bos Die loopt daar helemaal los Ook over zwemmen onder een waterval En de zon zo rood en rond als een bal Mijn haren zo los in de wind Jij kijkend naar mij en vindt…

ik brand mijn kaarsje en koester het warme licht in koude dagen…

Hitteplan! Afkoeltips! Warmtebetutteling! Iedereen zegt wat een ieder al weet Zelfs mijn normaal toch zo hittebestendige vrouwtje riep net nog: ‘Wat ben ik toch heet!'…

Naar alle zijden ligt nu als een tuin Dit Holland met zijn bloemenvolle gronden, Terwijl de heuvels lijdzaam langs hen blonden, Hoeven-doorhoekt, van 't zilverzande duin. En daar de wind me omspeelt op blinke-kruin Zie 'k dorpen voor me en meen de stad gevonden, En voel de zee me omgaande al 't land omronden, En hoor de brekers storten steil…