Alle inzendingen over zoektocht OR verlangen

Wat beteken ik in dit breedspectrum universum Liefde, waarheid of dromende afwezigheid Eiland niet gevonden waar gedachten Vrijheid impliceren Hartenkreten zo onbegrepen resulterend in knagende pijnen Bevestiging en beweegredenen ver zoek Vrouw speeltje of wezen met ratio Wijde natuur muze of 'fabrieksinstelling' Ziel helend of net destructief…

ik keek je na je blik verdween in vele ogen ik riep je naam ruggen bleven blind hoofden stil gebogen ik mocht je schimmig kussen tot de wellust kwam dan ging je weer je eigen gang ik vrijde met je schaduw tot het licht onze naaktheid bedekte en de zon liefde scheen ik zocht je en wachtte verloren jaren, ongezien ben je er…

Zoektocht naar mezelf Mijn persoonlijkheid verloren In het doolhof van gevoel Onderdrukt verlangen Sluimering van constante Climax Bij alles wat ik doe Denk ik aan jou Mijn hart slaat Een race tegen de klok En dan weer stilte Alleen een harde steek De leegte is Onmenselijk Gemeen en Onnatuurlijk Zo is het niet bedoeld Liever duizend…

Laat me opnieuw verlangen, maakt me weer jong en blij. Buiten geurt het overal, met prachtig tere tinten. Met bloemen zonder tal, die uit de aarde spruiten. Het lauwe windje speelt, de lucht is vol met fluiten. Ik kan alleen maar zwijgen bij al dit jubelend lentespel. Ik kijk en luister… en voel verwondering opwellen.…

Kom, laat ons saam de weg op gaan. Ik weet een bergbeek en een brug, Daar vindt het hart zich weer terug. Men kan er uren blijven staan, Want niemand zal ons vragen doen. Daar op de donkere terrassen Groeit jonge rijst in zilveren plassen, De wereld is er jong, en groen. De bergen zijn er donker blauw, Zo hooggestapeld in hun bouw.…

Jubelend vol verlangen. Iets mooiers is er niet. Nog even en de lucht is vol met geuren, en kleurt zich met een tere bloesempracht. Hoe heerlijk is die lentetijd, Mooier en beter… Dan je had gedacht.…

Is mens-zijn dan een oeverloos verlangen, een zoeken zonder echt te vinden ooit? Ik weet het niet, maar wil toch blijven vragen.…

Ik nader tot de kelders van jouw vloeibaar reservoir, gedachten worden smerig als een ranzig abatoir. Het deint Mia, het schrijnt Mia, mijn paden worden nat ik wil je graag beklimmen maar je flanken zijn te glad. Jij speelt met mij een hinkelspel en duwt me uit balans. Zo val ik uit de gratie en ontglipt me weer de kans. Nochtans jouw ogen lonken…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

't Verlangen van mijn hart doet gevoelens bovendrijven. Hoe heerlijk is het, als ik woorden vind. Het vult mijn dag, blij als een kind. Het zijn zo vaak die kleine vreugden in mijn leven, die het leven aangenaam doen zijn. Verdriet en pijn worden verdreven.…

nog heel even dan spreidt het blad het bloemhart laat zich zien bovendien de eerste bonte vlinder raakt mijn ziel in een fase van extase op zulke momenten wil ik alleen zijn om het hart te laten lenten te delen met de jubeltonen van de merel en de eerste zwaluw loopt de schaduw voor me uit die zich niet laat vangen zozeer is mijn verlangen…

ik was naïef Tijd is wreed, het wachten duurt lang Wat anderen wel ervaren is waar ik naar verlang De zoektocht is zoals een hopeloze droom, het brengt teleurstelling En voor mijn hart is dit een kwelling Dus geef ik het op, ik kan hier niet meer tegen Hoop is voor mij helaas geen zegen…

De wekker …..opstaan Zoektocht naar een baan. Het brengt deze fantast van een rariteit terug in de realiteit.…

Nee ik wil niet met je praten En ik wil niet naar je kijken In mijn zoektocht naar jou Zou ik je 't liefst ontwijken Ik wil je hier, ik wil je nu Nee, ik wil niet zo alleen Zonder jou hier om me heen…

Je brandend verlangen, je intense hunkeren, 't gaf helse pijn De zoektocht stopte, je ging aanvaarden, al was dat niet fijn. Als bij wonder ontlook een prachtige rode roos.…

wat zouden we graag weer even mopperen over het weer elkaar omver lopen in drukte irritaties over flauwekul en meer wat zullen we straks vriendelijk in weer en wind belangstellend groeten begripvol en eensgezind toch?…

Nu ik ze buiten mijn bereik weet, mijn vosje rood als de schuchtere ochtendschemering, lees ik de oude Russen en trek ik me terug knus in mijn compartiment van oud verdriet en verse wonden, oh zie me toch verlangen....…

de dichter staat op met een hoofd als een uitgeplugde bluesgitaar de dichter drinkt een koffie met een scheutje wanhoop de dichter smeert een boterham met hinkende regels de dichter rookt een sigaret met inspiratie, in het park met de betekenisvolle beelden de dichter graaft diep en vindt slechts onbetaalde rekeningen de dichter schrijft zinnen…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

In plaats van te genieten van de kleuren van het fenomeen wilde hij naar het begin van de boog om de kleuren te beklimmen een zoektocht die gedoemd was te eindigen in ontkleurde illusie…

Verdwaald Tussen zomer en winter Dag en nacht Niet weten wanneer het ene begint en het andere eindigt De eeuwige zoektocht Naar iets wat ik nog niet ken Of wat ik vergeten ben…

Ik heb iets bereikt, en nu voel ik een leegte -- die ik wil vullen.…

Omdat mensen verlangen, bang zijn en vechten om het kwaadaardige te beslechten. Waarom dan geen totale opheffing? Omdat wij mensen samen met de haviken en de duiven iets mogen wegwuiven, totdat enorm veel kracht zal zorgen voor een vrede van morgen. Voor ieder leven. Een compleet nieuw gegeven.…

om nieuwe gedichten te schrijven voor een ieder op deze wonderbaarlijke wereld soms vervelend maar de honger knaagde aan het diepe verlangen om zieltogend een uitweg te geven stilletjes want stille woorden hebben de grootste kracht…

gebroken dromen wenen duizend illusies verdronken op het pad van verlangen Nee ik ga niet meer huilen gebroken ziel, gekwetst duizend gedachten gebundeld hun weg zoekend in dit gedicht…

De geest was verdwaald maar ook op weg de verdwaling had een doel een zoektocht naar zijn kern eens in de zoveel jaar gebeurt het opnieuw een ongekend geluk omdat veranderen mogelijk is wanneer iemand dat maar wil…

Ik dicht mezelf niet zoveel toe ik dicht je liever bij me. Als al mijn letters kussen waren niet één viel doelloos op de grond. Ik gaf je ook mijn laatste letter mijn laatste letter op je mond.…

Waar blijft de reden ontevreden uitkomst der vele gebeden het recht geluk te wensen blijf het een zoektocht of een zich simpel vertreden en vinden de zingevingzin ‘U heeft ons gevonden!’…